مظلوم نمایی با هاشمی و کروماکی! / این بار از «بروید به جهنم» خبری نبود

سرویس سیاسی فردا: در چند ماه گذشته کم نبوند سایتها و روزنامه هایی که درباره رنگ زمینه ساده دکور پشت سر حسن روحانی در سخنرانی های رسمی اش که آبی و سبزفسفری بود مطلب نوشتند و دلیل انتخاب این رنگ های غیر معمول را استفاده از تکه های این سخنرانی ها برای فیلم تبلیغاتی حسن روحانی در انتخابات پیش رو دانستند. حتی طرح موضوع های بی ربط به مراسم سخنرانی هم به عنوان نشانه ای برای همین مسئله ذکر می کردند. حرفهایی از جنس شعار که با لحنی خاص وشبیه به پلاتوی مجریان حرفه ای تلویزیون بیان می شد. امروز پخش اولین فیلم تبلیغاتی او که توسط ستاد انتخاباتی اش تهیه شده در رسانه ملی نشان داد همه این گمانه ها درست بوده و ستاد روحانی از ماه ها پیش برای تبلیغات انتخاباتی کارش را شروع کرده بود.

حالا معلوم شد این پس زمینه ها قرار بود نقش پرده کروماکی را داشته باشد و در تمام آن سخنرانی ها رئیس جمهور نقش یک کاندیدای انتخابات را بازی کرده است. آن هم در مستندی که برا خلاف دوره های گذشته انتخابات و دیگر نامزدهای این دوره، هیچ سینماگر حرفه ای، نامداری و محبوبی موافقت نکرد تا نامش پای فیلم تبلیغاتی روحانی بخورد و هیچ کدام اعتبارشان را برای او خرج نکردند.

شروع مستند قدری جسورانه بود. تکه هایی از سخنرانی نمایندگان تشکل های دانشجویی در حال فریاد زدن پشت میکروفون که با ریتیم تند به هم کات می خوردند تا علاوه بر ترسیم فضای ملتهب با تند شدن جامپ کات ها مخاطب را آزاردهند. این ها سخنرانی هایی بود در مراسم روز 16 آذر که بلاخره رئیس جمهور بعد از چهار سال از ریاست جمهوری به شنیدن حرفهای دانشجویان تن داد. البته گروه همراه رئیس جمهور اجازه حضور هیچ دوربین رسانه ای را در آن برنامه ندادند و فیلم آنها در اختیار رسانه ها قرار نگرفت تا شش ماه بعد که آبها از آسیاب افتاد و دیگر نتوانستند در مقابل مطالبه فضای دانشجویی برای انتشار آن مقاومت کنند.

بعد از فضای ساخته شده ابتدای مستند جسارت آغازین جای خود را به سخنرانی داد، روحانی پشت تریبون قرار می گرفت و بازی کروماکی آغاز شد. در یک مستند منولوگ محور که تمامش حرفهای یکنواحت روحانی با بک گراند موسیقی آرامش بخش بود. حتی در جاهایی مثل مواقع لبخند زدن، حرکت های او اسلوموشن شده بود تا بیشتر به چشم بیاید.

یاد مرحوم هاشمی رفسنجانی و حزن انگیز شدن فضای بخشی از مستند که با عکسهای یادگاری روحانی و هاشمی حربه دیگری برای جلب نظر مخاطب و القای مظلوم نمایی بود. یادآوری افتخارات ملی ورزشی و گل تیم ملی به قطر هم قرار بود بخش دیگری از بار احساسی را به دوش بکشد اما اتفاقی نبود که روحانی بتواند روی آن تکیه کند.

مستند «رئیس جمهور روحانی» قصد داشت تصویری آرام، منطقی و تا حدی مظلوم از رئیس دولت یازدهم نشان دهد. مستندی کاملا بر محور سخنرانی های گذشته آقای رئیس جمهور که کارهای تکنیکی اصلاح نور و رنگ در آن بیش از حد خودش را نشان میداد.

پس زمینه های کروماکی به رنگ مشکی و خاکستری درآمده بود و قرار بود روحانی با عمامه سفید و چهره ای که از شدت ادیت حالا دیگر رنگ پریده به نظر می رسید دل مخاطب رسانه ملی را بدست آورد. آن هم در سخنرانی های تقطیع شده که روحانی را متین و موقر وانمود می کردند و طبیعی بود که در آنها از عصبانیت های روحانی و توهین هایی که پشت همین تریبون های عمومی در این چهار سال به مردم و منتقدانش کرد خبری نباشد و کسی پشت میکروفون نگوید «بروید به جهنم!»

مردم با یک مستند بدون ضربه یا غافلگیری و به شدت یکنواخت مواجه شذند. گاهی روی صدای روحانی تصاویر مختلفی هم استفاده شده بود. بخشهایی که تلاش می کردند روحانی را انتقاد پذیر نشان دهند از اسکرین شات سایتهای فارس، رجا و تصویر صفحه اول روزنامه های کیهان و وطن امروز استفاده شده بود. البته از هفته نامه 9 دی و سایت جهان نیوز که با شکایت این دولت تعطیل شدند خبری نبود. از حمله وزیر مسکن به خبرنگار و گرفتن میکروفون او هم همینطور. از الفاظی مثل بی سواد و بی شناسنامه و بزدل و هوچی گر و... هم همینطور.

تیم تبلیغاتی روحانی در این مستند هم ناظر به گذشته سخن گفت و حرفی برای آینده نداشت. او همچنان دوست دارد مردم را از چیزی که خودش هم درست نمی داند چیست بترساند تا به او رای بدهند. روحانی مردم را از گذشته می ترساند در حالی که خودش و دولتش هم حالا چهار سال از همان گذشته اند و گویا دیگر حرفی برای گفتن ندارند. مستند روحانی موید همین حرف است. همانطور که در مستند هم گفت مملکت با شعر و شعار اداره نمی شود دیگر دوران او در دولت حرف به سر آمده است.