نامزد پوششی اتفاق جدید در انتخابات ۹۶

روزنامه جوان: پديده «كانديداي پوششي» براي اولين بار در انتخابات ايران طرح مي‌شود. فهم پوششي بودن اين كانديدا نه براساس تحليل صحنه و روابط سياسي افراد كه براساس پذيرش و اعلان رسمي صورت مي‌گيرد. بعد از ثبت‌نام جهانگيري و ايضاً محمد هاشمي، رسانه‌هاي همسو با دولت به صورت يك صدا و هماهنگ اين حركت را پوششي اعلام كردند و عوارض اين پذيرش را نيز پذيرفتند. برخي اين كار را وصيت هاشمي و برخي توصيه سران اصلاحات به روحاني دانستند. عده‌اي آن را «كمك به روحاني» دانستند و عده‌اي آن را «ركب به روحاني» مي‌دانند كه ممكن است حرص قدرت، فرد پوششي را به رقيب واقعي تبديل كند. اما سؤال اساسي اين است كه طرح اين مسئله و اين ورود براي چيست؟ آيا روحاني مشكل تكلم و بيان دارد؟ قطعاً خير! روحاني خطيب توانمندي است و از اين نظر سرآمد است. اگر فرض بر اين است كه مهره‌ها به صورت شطرنجي با رقيب چيده شوند، باز چند نفر به يك نفر به نفع روحاني است و مظلوميت توليد مي‌كند. يكي از دلايل پيروزي احمدي‌نژاد در 1388 همين مسئله بود. يعني چند نفر را به هاشمي ارجاع داد و همه را پازلي در مقابل خود تعريف كرد و موفق شد. اما اينكه روحاني اين مسئله را شخصاً پذيرفته باشد، بسيار قابل تأمل است زيرا نه فقط آورده براي وي ندارد بلكه تحقير نيز محسوب مي‌شود. اما شايد بتوان مهم‌ترين دليل آن را اشراف نداشتن كانديداي اصلي دولت مستقر بر فضاي عمومي كشور دانست. پيچيده و تخصصي شدن سؤالات در مناظرات اشراف بر جزئيات را لازم دارد و روحاني بارها ضعف در اين اشراف را لو داده است. از سوي ديگر فرمان حوزه اقتصادي كشور و همچنين اطلاعات مربوط به دولت پيش و همچنين اشراف بر اقتصاد مقاومتي در حيطه اطلاعات جهانگيري محسوب مي‌شود و او آمده است تا كمك كننده و پاسخگوي عملكرد چهارساله دولت باشد. زد و خوردي را كه به بالا و پايين رفتن رأي دولت كمك مي‌كند، او انجام دهد و نفر اصلي در هاله‌اي از آرامش مسير را به سلامت طي كند. اما چون پوششي بودن رسماً اعلام شد، طبيعتاً سبد رأي مستقل براي هاشمي و جهانگيري شكل نمي‌گيرد كه بعداً بخواهند تحويل روحاني نمايند و از صحنه خارج شوند. از سوي ديگر آگاهي بينندگان مناظرات از پوششي بودن كانديداها، تصنعي بودن رفتار انتخاباتي آنان را به ذهن متبادر مي‌كند و غير جدي بودن تلاش‌ها و دفاعيات مناظره را به يك تئاتر تبديل خواهد كرد.