مردم و گلایه هایی که انباشته شده

فشارهای اقتصادی و تامین معیشت

براساس آمار و همچنین واقعیت های موجود، یکی از اساسی ترین مشکلات بخش قابل توجهی از مردم، تامین معیشت ، تنگناهای اقتصادی و مشکلات مرتبط با فشارهای اقتصادی است.

مشکلی که تنها مربوط به این دولت و آن دولت و این مجلس و آن مجلس و حتی منحصر در سال های پس از انقلاب نیست بلکه مشکلی ریشه دار و عمیق است و هرچند اقتصاد کشورمان در سال هایی با گشایش هایی اندک و گاه قابل توجه مواجه بوده اما فایده آن گشایش های اقتصادی بیشتر به کیسه معدودی از افراد و برخی اقشار جامعه واریز شده است و کثیری از مردم بهره چندانی از آن گشایش ها نبرده اند!

بر این اساس اولا مشکل اقتصاد کشورمان، مشکل امروز و دیروز نیست ثانیا قدر مسلم ریشه اصلی این مشکل «اقتصاد نفتی» و بی توجهی به «اقتصاد مقاومتی» است ثالثا آنچه زخم تنگناهای اقتصادی و معیشتی را عمیق تر و تحمل آن را جانکاه می کند، وجود تبعیض های گوناگون در مسائل مختلف از جمله مباحث اقتصادی، اعم از حقوق و دستمزدها و پاداش ها و وام های نجومی و رانت های آنچنانی برای عده ای و در مقابل حداقل هایی ، برای عده کثیری خصوصا برای کارگران عزیز و زحمتکش و بسیاری از کارکنان بخش های مختلف برخی سازمان ها و ادارات است.

یکی از سوالات اصلی و گلایه های انباشته مردم از دست اندرکاران اداره کشور، خصوصا مسئولان اقتصادی این است که مگر سیستم پولی و بانکی و ارائه تسهیلات چگونه اداره می شود که در حال حاضر به گفته رئیس کل بانک مرکزی 105 هزار میلیارد تومان معوقات بانکی داریم - یعنی معادل یک سوم بودجه پیشنهادی دولت به مجلس برای سال 96- آن هم در شرایطی که گرفتن یک وام 2 یا 3 میلیونی برای افراد معمولی جامعه بی شباهت به گذر از هفت خان رستم نیست!

موضوع قابل تامل دیگر این که با وجود رکود کم سابقه در کشور چرا مسئولان، اقدامی کارآمد و موثر برای تزریق و هدایت بیش از 1120 میلیارد تومان نقدینگی موجود در بانک ها و ... به بخش تولید کشور انجام نمی دهند. بزرگی این حجم نقدینگی وقتی آشکارتر می شود که توجه کنیم، کل بودجه عمومی و پیشنهادی دولت برای سال 96، 320 هزار میلیارد تومان است یعنی میزان نقدینگی انباشته بیش از 3 برابر بودجه عمومی کشور است! آیا واقعا اگر برنامه و سیستمی کارآمد وجود داشته باشد این حجم عظیم و شگفت آور نقدینگی، انباشته می ماند؟ آن هم در شرایطی که بسیاری از واحدهای تولیدی کوچک و بزرگ به خاطر کمبود نقدینگی با یک دوم و حتی یک سوم ظرفیت و توان خود کار می کنند و همچنین «درهای» تعداد زیادی از واحدهای تولیدی کوچک ، «تخته» شده و کارگرانشان به خیل بیکاران کشور اضافه می شوند .

گرانی دارو و درمان

عده زیادی از مردم همچنان از گرانی دارو و درمان و هزینه های بالای بیمارستانی گله و شکایت دارند هرچند انصافا در دولت فعلی گام های بسیار قابل تقدیر و توجهی در جهت دسترسی آحاد جامعه حتی در اقصی نقاط کشور به پزشک و دارو و بیمارستان و همچنین ارتقاء کمیت و کیفیت خدمات درمانی و تحت پوشش بیمه قرار گرفتن اکثر قریب به اتفاق مردم برداشته شده اما همچنان اولا هزینه درمان گران است، ثانیا بسیاری از دفترچه های بیمه، کارآمدی لازم را ندارد همچنین مشکل زیرمیزی گرفتن برخی از پزشکان نیز روح و روان مردم را می آزارد و از آن مهم تر ارتباط نامبارک پولی بین پزشک و بیمار نیز مانند گذشته مانعی جدی است برای درمان ریشه ای و اساسی «بخش درمان» کشور .

فساد، تبعیض، پارتی بازی و رانت خواری

گرچه ظاهرا پارتی بازی در خیلی از جاها نمود چندانی ندارد اما واقعیت های عینی ومیدانی نشان می دهد هنوز متاسفانه این داشتن پارتی است که می تواند برخی مسائل و مشکلات بعضی ها را حل کند! تحمل این گونه مسائل و رانت ها و تبعیض ها و خصوصا فسادهایی که گاه چهره کریه خود را در مسائل گوناگون به نمایش می گذارد آن گاه سخت تر می شود که شاهدیم در برخی کشورها از جمله کره، رئیس جمهور، به خاطر تبانی یا میدان دادن غیرقانونی و به نوعی اجازه سوء استفاده به یکی از افراد وابسته به خود، با اعتراض و راهپیمایی مردم و پی گیری نهادهای قانونی و نظارتی که ادعای اسلامیت هم ندارند از ریاست جمهوری خلع می شود.

و البته مسلم است که مردم از نهادهای قانونی ،قضایی و نظارتی انتظار دارند بیش از این ها در همه امور همت و جدیت به خرج دهند تا اولا میزان سوء استفاده ها، رانت ها، قانون شکنی ها و ... در همه دستگاه ها و سازمان های قوای سه گانه به صفر نزدیک شود و ثانیا با دقت، جدیت و قاطعیت هرچه بیشتر متخلفان و مجرمان را در هر پست و مقام و مسئولیتی که هستند به اشد مجازات قانونی محکوم کنند و حکم را نیز در اسرع وقت به اجرا بگذارند که این انتظار به حق و به جای مردم از حکومت اسلامی است.

هرچند انصاف حکم می کند و نمی توان و نباید برخی اقدامات قابل قبول برخی دستگاه ها در مبارزه با مفاسد و مفسدان را نادیده گرفت.

بیکاری جوانان

متاسفانه بیکاری و کمبود شدید شغل برای جوانان، نداشتن برنامه های کارآمد و انجام ندادن اقدامات موثر برای استفاده از سرمایه های اصلی هرجامعه یعنی نیروی جوان و مستعد و آماده کار و تلاش یکی از مشکلات اساسی کشور است مشکلی که به خودی خود هم بسیار اساسی است و هم عامل مهم به وجود آمدن خیل عظیمی از دیگر مسائل و مشکلات و گرفتاری ها و ناهنجاری ها در جامعه. آیا بیکاری جوانان، گلایه انباشته و به حق مردم نیست، مشکلی اساسی که البته با عزم جزم مسئولان و رونق تولید از یک سو و ارتقاء کیفیت تولیدات داخلی و عزم آحاد مردم برای استفاده از کالای ایرانی و عملیاتی کردن اقتصاد مقاومتی در تمامی عرصه ها قابل حل است.

ناهنجاری های اجتماعی و فرهنگی

بسیاری از مردم به خاطر ناهنجاری های اجتماعی و فرهنگی موجود در جامعه که متاسفانه روز به روز در حال افزایش است دل نگران و آزرده خاطر هستند، ناهنجاری هایی که بی گمان بخش اعظمی از آن حاصل تغییر «سبک زندگی» و «تغییر ذائقه ها» و تبلیغ های جذاب، هنرمندانه و تاثیرگذار! و البته فریبکارانه و ریاکارانه رسانه ها و ماهواره هایی است که متاسفانه به شدت در جامعه جهانی و کشور ما فراگیر شده مشکلاتی که علت به وجود آمدن آنها را صریح یا با کنایه هر دستگاهی به گردن دستگاهی دیگر و گروه و جناحی به گردن گروه و جناح دیگر می اندازد درحالی که واقعیت این است که همه در به وجود آمدن و تداوم و افزایش مشکلات و ناهنجاری های اجتماعی و فرهنگی نقش دارند از خانواده ها گرفته تا مدارس و دانشگاه ها و حوزه های علمیه و رسانه ها تا دولت و مجلس و قوه قضاییه و دستگاه های نظارتی و خلاصه مردم هم گلایه دارند از این وضعیت و هم انتظار اقداماتی اساسی، جدی و تاثیرگذار برای مهار ناهنجاری های اجتماعی و کنترل و کاهش «آسیب های اجتماعی» آسیب هایی که مثل «خوره» به جان جامعه افتاده است.

بی اخلاقی و بداخلاقی در فضای سیاسی

مردم از بداخلاقی و گاه بی اخلاقی هایی که برخی سیاسی کاران و سیاست بازان از خود بروز می دهند به شدت آزرده خاطر و گلایه مند هستند، و در حالی که توقع جدی و به حق مردم از همه آنانی که رسانه، تریبون، قلم، بلندگو یا موقعیتی برای بیان دارند، این است که در همه عرصه ها حرمت انسانیت، اخلاق ، انصاف و ارزش های دینی را به شایستگی در گفتار و کردار رعایت کنند اما متاسفانه واقعیت گفتاری و رفتاری برخی از اهل سیاست بر این مدار نیست و البته مسلم است که نمی توان تاثیر سوء برخی بداخلاقی و بی اخلاقی های سیاسی در عرصه های گوناگون را لااقل در بین برخی افراد جامعه نادیده گرفت!

مسئولان، 22 بهمن و انتخابات را از خود ندانند!

مردم گلایه ها و مشکلات فراوان دیگر نیز دارند اما نه با همدیگر قهرند و نه با شهیدان و نه با امام زمان (عج) و نه با خدای شهیدان و نه با ارزش های دینی شان.

حضور میلیونی و پرشکوه آحاد مردم با نگرش ها و سلیقه های مختلف در راهپیمایی حماسی 22 بهمن امسال که به فرمایش رهبر فرزانه مان «آبرو» ی کشور شد گواهی بر این ادعاست، شرکت حداکثری مردم در انتخابات گوناگون نیز نشان دیگری بر این واقعیت است که ملت ایران در عین درگیری با مشکلاتی عدیده از جمله مسائل اقتصادی ، تحریم ها، فشارهای سیاسی، ناهنجاری ها و نابسامانی های اجتماعی و فرهنگی در مسیر تامین منافع ملی، حفظ وحدت و انسجام ملی، یکپارچگی در مقابل دشمنان و حفظ استقلال و رشد و اعتلای جمهوری اسلامی ایران همچنان استوار در صحنه اند و مردانه پا در رکاب دارند تا انقلاب به دست صاحب اصلی اش امام زمان (عج) برسد، هرچند از برخی مسئولان گلایه های ریز و درشت داشته باشند و هرچند برخی سیاست بازان نابخرد و دچار کاستی دین وایمان و اندیشه و مرام، مردم را فقط «سیاهی لشکر» راهپیمایی ها و یا به شکل «کاغذ رای» ببینند.