روزنامه ابتکار: حسن روحانی، رییس دولت یازدهم تا امروز هیچ آدرسی نداده است که نشان دهد او قصد ورود به انتخابات بهار 1396 را ندارد. او به همراه اعضای ارشد کابینه و شماری از احزاب و گروه‌ها و افراد نامدار و موثر جبهه اصلاحات می‌خواهند برای یک دوره 4 ساله دیگر قدرت سیاسی و اقتصادی نهادینه شده در دولت را دراختیار داشته باشند.
این خواست و آرزوی روحانی و ذی نفعان اما لقمه چرب و آسانی نیست که به سادگی به دست آید و برای کسب آن چاره‌ای جز تن دادن به سخت‌ترین مبارزه انتخاباتی نیست.
طیف‌های تندخوی مخالف دولت و حتی منتقدان کمی نرم‌خوی روحانی هرگز حاضر نیستند این میدان را به راحتی ترک کرده و سر اسب قدرت را به دست دولت فعلی بسپارند. جناح ضداصلاحات در کلیت خویش نشان داده است که یک دوره‌ای کردن ریاست جمهوری حسن روحانی از برنامه‌های استراتژیک آنها به حساب می‌آید. این طیف‌ها برای ناکام کردن جبهه اصلاحات بدون تردید از همه نیروها، امکانات و قدرت‌های پیدا و پنهان استفاده خواهند کرد.
منتقدان دولت اما برای ناکارآمد نشان دادن دولت و حذف آنها یا دست‌کم تضعیف دولت فعلی بر چه عناصری استناد خواهند کرد. واقعیت این است که منتقدان نیک می‌دانند تمرکز بر اینکه چرا دولت به سمت آشتی با غرب رفته است دیگر برای کاهش آرای حسن روحانی نه‌تنها موثر نیست بلکه ممکن است عکس آن را نتیجه دهد. اکثریت شهروندان ایرانی در این روزهایی که در آن به سر می‌بریم خواستار نوعی آرامش ذهن و جان خویش در مناسبات با دنیای پیرامون خود هستند. مخالفان دولت روی مسایل فرهنگی نیز تمرکز نکرده و نخواهند کرد، زیرا می‌دانند شماره قابل اعتنایی از رای‌دهندگان احتمالی در بهار 1396 حتما از کسانی نیستند که خواستار برخوردهای عصبانی با جلوه‌های رفتاری شهروندان از سوی دولت باشند. نشان دادن همه آسیب‌های اجتماعی و انداختن توپ این آسیب‌ها به زمین دولت فعلی نیز شاید چندان به کار نیاید. اما فعالیت متمرکز در حوزه کسب و کار، معیشت و شغل و روزی مردم و اینکه بیکاری و رکود بیداد می‌‌کند، رانت و فساد همه جا را فرا گرفته است و اینکه دولت هیچ دستاورد اقتصادی از برجام نداشته است بیشترین حجم تبلیغات منفی علیه دولت را به خود اختصاص خواهند داد.
معاون اول رییس‌جمهور در روزهای گذشته از مخالفان خواست در مجادله با دولت انصاف را رعایت کرده و به جای تضعیف روحانی به تضعیف نهاد دولت اقدام نکنند. تجربه نشان داده است این نوع درخواست‌ها از سوی مدیران دولت مستقر در نرم کردن روش‌های مبارزه علیه دولت عموما بی‌نتیجه است و دولت به جای تمرکز بر این مقوله باید سراغ دارایی‌های خویش برود. واقعیت تلخ این است که در نهاد ریاست جمهوری آن‌گونه که شایسته مبارزه با منتقدان غیرمنصف است کاری از پیش نمی‌رود. هسته مرکزی اطلاع‌رسانی و تبلیغات دولت می‌تواند و باید در ماه‌های آتی چابک‌تر، چالاک و با انگیزه بیشتر در مسیر تولید فکر و اندیشه حرکت کند و در برابر تیرهای زهرآگین پرتاب شده پادزهر مناسب عرضه کند.
دولت محترم اگر به سیاق 5/3 سال سپری شده عمل کند و منتظر باشد تا تیری پرتاب شود و بعد سپرش را در برابر آن تیر بر فراز سر آورد بدون تردید در مسیر اشتباه خواهد بود. روش تهاجمی دولت در برابر منتقدان و فضاسازی‌های مناسب در باره ضعف‌های پرشمار آنها و تغییر روش تدریجی از دفاع محض به حمله در ماه‌های آتی بیشتر نتیجه می‌دهد. دولت می‌تواند و باید هزینه‌های مقابله به مثل با روش تهاجمی را تخمین زده و منابع فکری - مالی کافی و در چارچوب عرف و قانون تجهیز کند. دولت توجه داشته باشد که در مبارزه‌ای اینچنین داغ و نفس‌گیر نمی‌تواند فقط به فکر دفاع باشد و دل به ضدحمله‌های تصادفی ببندد.
دیدگاه تان را بنویسید