حاشیه‌ای بر مناظره در باب کنسرت

روزنامه شرق:مناظره شبکه چهارم سیما که از یک‌سو به بحث موسیقی و لغو کنسرت‌ها پرداخت و از دیگر سو نمایندگانی از نهاد دین را در مقابل دلدادگان به هنر موسیقی نشاند، به شکستن این عادت - ندیدن تلویزیون-‌می‌ارزید. امیدوار شدم حداقل تلویزیون بتواند با این‌گونه برنامه‌ها به آشتی با برخی از مخاطبان سابقش بپردازد. دیدن این مناظره نکاتی را به دنبال داشت که بر آن شدم به آنها بپردازم. تلاش می‌کنم نکاتم را ذیل دو سرفصل و مختصر عرض کنم. به امید آنکه مفید افتد.

ج) رطب و یابس‌هایی برای هیچ: تنها مدافع لغو کنسرت‌ها در آن مناظره تلاش داشت به هر طریقی که شده از بومی‌سازی تصمیم‌گیری درباره برگزاری کنسرت‌ها دفاع کند و به تعبیر فاضل ارجمند جناب آقای الهی به سکولاریسم فرهنگی پناه آورد؛ تلاشی که از اساس بر خطاست. روشن است که شهر مذهبی ملزوماتی دارد اما ملزومات شهر مذهبی نمی‌تواند به محدودسازی حقوق شهروندان مسلمان و مؤمن حتی حقوق مباح ایشان بینجامد.

این نگاه کجا و نگاه علی (علیه‌السلام) کجا؟ که حتی درباره سنت‌های عرفی و بشری نیز به مالک دستور می‌دهد که «وَ لا تَنْقُضْ سُنَّةً صَالِحَةً عَمِلَ بِهَا صُدُورُ هَذِهِ الاُمَّةِ وَ اجْتَمَعَتْ بِهَا الاُلْفَةُ وَ صَلَحَتْ عَلَیهَا الرَّعِیةُ وَ لا تُحْدِثَنَّ سُنَّةً تَضُرُّ بِشَیء مِنْ مَاضِی تِلْک السُّنَنِ فَیکونَ الاَجْرُ لِمَنْ سَنَّهَا وَ الْوِزْرُ عَلَیک بِمَا نَقَضْتَ مِنْهَ» سنت‌های صالحه را که میثاق عمومی ایجاده کرده مشکن و سنت‌های تأسیسی را در تقابل سنت‌های پیشین پایه‌گذاری مکن.