روایت محسن رضایی از زنی که در برابر روس و انگلیس لشگرکشی کرد

این بانوی مقاوم، با يك دست نجابت و حجاب داشت و با دست ديگر اسلحه! این هنر اسلام است، که چنین بانویی هم زندگی را اداره می کند و هم در عرصه مبارزه فعال بود.

هنر همیشه به تراوشات قلم و قلم مو نیست، گاهی به قدم است! چه قدم های زیبایی که تاریخی را تغییرداده است.

یکی از سه چهار نفری که بیشترین شکنجه ها را درزندان هاي شاه دیده ، خواهر دباغ است. مثل شهید رجایی و شهید محمد منتظری که شکنجه های بسیاری دیدند و مقاومت کردند.

شکنجه های بسیاری که این خانم محجبه تحمل کرد داستان سرایی نیست. واقعیت های زندگی قهرمانانه این اسوه ایثار است. انقلاب به برکت همین ایستادگی های امثال خانم دباغ رشد کرد.

همزمان با کودکی خواهر دباغ، خانم دیگری به نام سردار مریم از ايل بختياري در نجف آباد، اشغال ایران را دید و تاب نیاورد و لشکر تدارک دید و به روس ها وانگليس ها حمله کرد. این بانوان مبارز را باید شناخت.

صدها کتاب درباره جمیله بوپاشای الجزایر نوشته اند، اما درباره زنان مقاومی چون خانم دباغ و بی بی مریم در ایران کار ارزنده ای صورت نگرفته است.

نکته ای که مهم است این است که خانم دباغ هم حق فرزندانشان را و هم حق همسر را ادا کرد و هم حق جهاد و مبارزه را. این بی نظیر است.

جاذبه نهضت آزادي و جبهه ملي ها و گروهک های التقاطی در ابتدای انقلاب راه برخی را منحرف کرد، اما خواهر دباغ پشت سر امام حرکت کرد. مبارزه را همراه با حجاب انجام داد.

شجاعت خانم دباغ الان هم روحش را به عرصه های نبرد می کشاند و اگر جسمشان یاری می کرد، امروز در دفاع از حرم به سوریه می رفت.