هرجا لازم باشد حضور داریم؛ از چمران تا همدانی

خبرگزاری فارس: «در روزهای انقلاب کجا بودی؟ چرا در کنار ملت خودت قرار نداشتی؟». این سوالی است که یکی از دوستان قدیمی شهید «مصطفی چمران» از وی پرسید؛ زمانی که در شهر «پاوه» حضور داشت و می‌خواست آتش غائله کردستان را در آغاز انقلاب اسلامی ایران در سال 1979 فرو نشاند. چمران در پاسخ به دوست خود در فیلم «ابراهیم حاتمی کیا» کاگردان مشهور ایران گفت: «در جایی بودم که اهمیتش از ایران کمتر نبود».

مصطفی چمران نخستین وزیر دفاع بعد از انقلاب اسلامی است. وی در لبنان در کنار «موسی صدر» بود و در خارج از مرزهای کشورش حضور داشت. او یکی از برجسته‌ترین مشاوران صدر به شمار می‌رفت و در تأسیس «جنبش محرومان» و شاخه نظامی آن یعنی «جنبش امل» مشارکت داشت. چمران دکترای مهندسی انرژی اتمی از آمریکا گرفته بود و «ناسا» سال 1960 با وی قرارداد بسته بود.

اما پرسش مهم این است که چنین شخصی که غرق در پژوهش و مطالعات علمی است چگونه با هزاران نفر از کُردهای تا بن دندان مسلح در پاوه مذاکره می‌کند تا مانع از جدایی آنها شود؛ آن هم درست زمانی که انقلاب اسلامی ایران تازه به پیروزی رسیده بود.

چمران می‌توانست به پژوهش‌های هسته‌ای بپردازد و باید امروز یکی از مردان توافق هسته‌ای می‌بود، ولی او صحرا و بیابان و لباس نظامی را برای دفاع از اصولی که بدان معتقد بود برگزید و در جنگ عراق علیه ایران به خاطر آن به شهادت رسید.

اگر وضعیت چمران را با مستشاران نظامی ایرانی مقایسه کنیم که در سوریه به شهادت رسیده‌اند غلو نکرده‌ایم؛ زیرا ادبیات انقلاب به اینان آموخته است که حق، فقط منحصر به نظام، مرز و کشور نیست بلکه حمایت از آن و ایستادن در برابر طرح‌های استکباری پیش از آنکه یک وظیفه نظامی باشد، یک وظیفه اخلاقی است.

در برهه اخیر نام این شهدا در صدر روزنامه‌ها و مطبوعات عربی و غربی به چشم می‌خورد؛ کسانی که نامشان پیش از مداخله مستقیم روسیه علنی برده نمی‌شد. ولی بعد از این مسئله، همه چیز دگرگون شد و با توجه به جایگاه والایی که در مشاوره و فرماندهی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران دارند صدر عناوین را به خود اختصاص داده‌اند.

شهید «حسین همدانی» برجسته‌ترین فرمانده مستشاری ایران تا کنون بوده که در سوریه به شهادت رسیده است. ارزش والای این شهید ربانی به اندازه‌ای بود که امام خامنه‌ای شخصا به دیدار خانواده وی رفتند و به آنها تسلیت گفتند. شهید همدانی نخستین فرمانده‌ای نبود که در خاک سوریه به شهادت رسید؛ بلکه پیش از او نیز نام کسانی مانند «محمد علی الله دادی» به چشم می‌خورد که در مرزهای جولان اشغالی با حمله جنگنده‌ اسرائیلی به همراه «جهاد عماد مغنیة» پسر عماد مغنیه (از رهبران برجسته حزب الله) به شهادت رسید.

شرایط بسیار دشوار در سوریه سبب شده است که شمار زیادی از این افراد به شهادت برسند. «علی رضا توسلی» نیز یکی از این شهداست که وظیفه مستشاری در آموزش و فرماندهی گروه‌های حامی ارتش سوریه را بر عهده داشت و در «درعا» به شهادت رسید.

از جمله این شهدا می‌توان به افراد ذیل اشاره کرد:

«کریم غوابش» که در حین ماموریت مستشاری در زبدانی به شهادت رسید.

«هادی کجباف»: در درعا وظیفه استشاری داشت و به شهادت رسید. عکس‌هایی از او منتشر شده است که نشان می‌دهد در یک مراسم مذهبی کفش سایر مردم را واکس می‌زند.

«مسلم خیزاب» که در ریف حلب به شهادت رسید. او فرمانده گردان نیروهای ویژه «الزهراء» بود.

«فرشاد حسونی زاده». او پیشتر فرمانده نیروهای ایرانی‌بود و با شهید «مختار بند» فرمانده پیشین نیروهای زرهی در ریف حماه به شهادت رسیدند.

«اسماعیل حیدری» نیروی مستشاری برجسته در ریف حلب.

تصاویری وجود دارد که تمامی این شهدا را با سردار سلیمانی چهره شاخص مقاومت نشان می دهد.