قانون: خاورمیانه در بحرانی به سر می برد که زمینههای ساختاری ، ایدئولوژیک و رفتار بازیگران منطقه بر آن تاثیر گذارند .کشورترکیه یکی از آن بازیگران مهم منطقه خاورمیانه است که سیاست خارجی این کشور می تواند تحولات منطقه را تحت تاثیر قرار دهد. ترکیه ،امروز،با اتخاذ سیاست خارجی تهاجمی باعث تشدید بحران منطقه شده است . در قرن بیست و یکم رفتار سیاسی این بازیگر مهم منطقه ای در روندی چهار مرحله ای قابل تحلیل است :
1 - مرحله تثبیت موقعیت کشور از نظر اقتصادی : با پذیرش رسمی نامزدی عضویت در اتحادیه اروپا درپایان قرن بیستم ، ترکیه وارد قرن جدید شد و درچارچوب قوانین اتحادیه اروپا روند توسعه راهمراه با فضای باز سیاسی رقم زد . از دل این فضای بازسیاسی بعد ازکشمکشهای فراوان میان اسلامگرایان و سکولارها در سال 2002 حزب عدالت و توسعه قدرت را دردست گرفت . اقتصاد راکد ترکیه همراه با تورم بالا و کاهش شدید پول ملی در برابر ارزهای خارجی مواجه بود . به منظور موفقیت روند توسعه و درمان اقتصاد بیمار، اردوغان به سیاست خارجی تنش صفر متوسل شد . این سیاست خارجی را با عدم همراهی متحد استراتژیکش آمریکا در حمله به عراق در سال 2003 به نمایش گذاشت . اردوغان بهدنبال تثبیت موقعیت کشورش راه تعامل با همسایگان را پیش گرفت و بازار کشورهای همسایه را تصاحب كرد. اردوغان بعد
سه دوره نخست وزیری ، ترکیه را به گروه جی بیست رساند و توانست الگوی حکومت جمهوری موفقی را در جهان اسلام به نمایش بگذارد.
2 - مرحله اشاعه الگو با هدف نفوذ: با شروع موج جدید جنبش های مردمی در سال 2010 ، ترکیه درپی جایگزینی نوع حکومت خود به جای نظام های سرنگون شده عربی بود . تونس به عنوان شروع این جنبش های دومینویی، از مدل حکومت ترکیه الگو گرفت و رهبر این جنبش راشد الغنوشی ازآن پیروی کرد . ترکیه از این فرصت استفاده کرد و با حمایت از اخوانی های منطقه به خصوص مصر خواهان نفوذ و برتری شد . با رسیدن جنبش به سوریه ناگهان اردوغان همراه قدیمی خود را فراموش کرد و به حمایت از معترضان حکومت اسد پرداخت . اردوغان خواهان سرنگونی رژیم اسد بود و تمام توان و نیروهای خود را برای این کار بسیج کرد .
3 - شکست سیاستهای برتری جویانه: کودتای نرم نظامیان به رهبری السیسی با حمایت آمریکا در مصر ، ترکیه را دربن بست قرار داد . سرنگونی حکومت اخوانی ها در مصر چنان برای اردوغان سنگین بود که تا به امروز حکومت مصر را به رسمیت نشناخته است . شکست حزب ایاد علاوی در عراق که مورد حمایت ترکیه بود نمونه دیگری از شکست های پیاپی سیاست خارجی ترکیه بود . اما مهمترین علت شکست ، ماندن اسد در قدرت بود . جنگ داخلی چهار ساله سوریه که حمایت و دخالت بازیگران منطقه ای و فرامنطقه ای را به همراه داشت نتوانست رژِیم اسد را سرنگون کند .
4 - سیاست خارجی تهاجمی و میلیتاریستی : نرسیدن به اهداف تعریف شده در استراتژی عثمانی گرایی و گسترش نفوذ منطقه ای باعث شد ترکیه وارد مرحله ای از تاریخ سیاست خارجی ماجراجویانه خود شود که همسایگان این کشور در سالهای گذشته تجربه کرده و سودی نبرده اند. چند عامل خارجی و داخلی مسبب این تشدید رفتار شد . ابتدا کاهش محبوبیت حزب اردوغان در داخل ترکیه که منجر به شکست نسبی در انتخابات ژوئن شد و اردوغان تنها توانست با استراتژی ایجاد بحران امنیت در انتخابات زودهنگام نوامبر کرسی های پارلمان را پس بگیرد و دولت تک حزبی تشکیل دهد. دومین عامل، اتحاد کردها علیه داعش بعد از قضیه کوبانی و پیروزی های کردها و باز پسگیری مناطق اشغال شده در سوریه و عراق است. همچنین حضور مستقل اولین حزب کرد در پارلمان ترکیه ، نشان داد
کردها می توانند بدون قیم در صحنه سیاست ترکیه تاثیر گذار باشند . تشدید بحران داخلی و شروع جنگ با پ ک ک، اردوغان را بر آن داشت برای سرکوب مخالفان داخلی ، کشور را وارد وضعیت فوق العاده امنیتی کند. سومین عامل ورود قاطع روسیه به سوریه و تغییر موازنه قوا به نفع نیروهای اسد بود . ترکیه که از حامیان معارضان سوری بود این وضعیت را نپسندید و در حرکتی نابخردانه بمب افکن روسی را سرنگون کرد . این اتفاق باعث تیره شدن روابط بین روسیه و ترکیه شد . روسیه که بهدنبال بهانه ای برای حضور بیشتر بود با آوردن سامانه موشکی اس 400 حریم هوایی سوریه را تسخیر کرد و اجازه عملیات علیه کردها در سوریه را از ترکیه گرفت .
عامل چهارم و مهمترین علت رفتار کشور ترکیه را می توان با معمای امنیت تحلیل کرد.همه دولتها در یک نظام بین الملل آنارشیک (اقتدارگریز ) به سر می برند. دولتها ،هم میتوانند تهدید کننده امنیت باشند، هم پشتیبان آن باشند و این تناقض نظام دولتهاست که معمولا به آن «معمای امنیت »می گویند . هر دولتی برای امنیت ملی کشورش هزینه های دفاعی و تجهیزات نظامی را افزایش می دهد . هرگونه تسلیح حتی به قصد دفاع می تواند در چشم سایر دولتها تهدید کننده به نظر برسد . کشوری که به عنوان معمای امنیت برای ترکیه محسوب می شود «ایران » است. با شروع قرن بیستم و شروع جنگ علیه تروریسم و حمله آمریکا به افغانستان و عراق، دو دشمن ایران یعنی طالبان و صدام سرنگون شدند. با استقرار حکومت شیعی به جای حکومت بعثی در عراق ، ایران توانست خط مقاومت خود را کامل کند . پیشرفتهای صنایع موشکی ایران که
کاملا برای دفاع از تجاوزات به سرزمین ایران است در سیاست ایران هراسی به سلاحی آفندی تعبیر می شود البته سیاست خارجی تهاجمی دولت نهم و دهم به اشاعه سیاست ایران هراسی کمک می رساند . در صورتی که ایران در 200 سال اخیر همواره مورد تجاوز همسایگان خود قرار گرفته است . در حمله عراق به ایران ، ترکیه از عراق حمایت کرد اما روابط خوب خود را حفظ کرد و سود اقتصادی فراوانی را از تحریم اولیه ایران نصیب خود کرد . در تحریمهای موسوم به داماتو و تحریم های سنگین انرژی هسته ای علیه ایران، ترکیه همچنان به عنوان دلال دور زدن تحریمها عمل کرد و سودهای کلانی را برد . اما تغییر سیاست ناگهانی ترکیه به علت قدرت گرفتن ایران در منطقه است . ترکیه هرگز باور نمی کرد بحران پرونده هستهای ایران بدون جنگ ختم به خیر شود و آمریکا و ایران بتوانند سر یک میز بنشینند. توافقات هسته ای و اجرای موفق مراحل
برجام،ترکیه را در وضعیت سرگردانی قرار داده است . ترکیه در مقابل تحریمهای اروپا علیه روسیه در قضیه اوکراین ایستاد و با روسیه قراردادهای مهمی امضا کرد . ترکیه انتظار نداشت روسیه به حمایت از اسد وارد شود و نتیجه بازی به نفع ایران شود . با حمایت آمریکا ایران وارد کنفرانس وین برای حل بحران سوریه شده و از انزوا خارج شد . ماندن اسد امروز مورد توافق آمریکا و روسیه است و اختلاف بر سر مدت زمان ماندن است . ایران امروز با حمایت و مشروعیت بین المللی ،حق غنی سازی اورانیوم دارد . خروج ایران از انزوای بینالمللی و حضور قوی و موثردر منطقه ، باعث هراس ترکیه شده است.اولا دیگر نمی تواند نقش میانجی را بازی کند وایران مستقیم با قدرتهای جهانی به خصوص آمریکا مذاکره می کند و ثانیا ایران دارای قدرت دفاعی و نظامی پیشرفته تری بعد از لغو تحریمها خواهد شد . ترکیه برای
حل این مسئله بعد از کوتاه شدن دستش از زمین بازی سوریه ، نیروهای نظامیاش را وارد عراق کرده است . پایگاه نظامی در قطر برپا میکند تا بعد از 100 سال دوباره به خلیج فارس برگردد . پیمان امنیتی با آذربایجان و گرجستان امضا میکند. با اجرای کامل برجام و لغو کامل تحریمها ترکیه مرحله به مرحله خصومت بیشتری با ایران پیدا میکند. ایران امروز باید مراقب باشد و با خویشتنداری و آرامش وارد درگیری روسیه و ترکیه نشود و سیاست اعتماد سازی منطقه ای خود را ادامه دهد . ایران می تواند با فرصت پیش آمده ،سند چشم انداز توسعه خود را( 10 سال تاخیر دارد) با تمام توان اجرا نماید .
دیدگاه تان را بنویسید