غرب چه زمانی به اشتباه درباره برنامه هسته‌ای ایران اذعان می‌کند؟

فارس: فرمایش مقام معظم رهبری در خصوص اینکه غربی‌ها همواره زمانی از اعمال خود عذرخواهی می‌کنند که هیچ فایده‌ای به حال کسی ندارد، این روزها باز هم مصداق دیگری یافت.

در دهه 1990 میلادی بود که مادلین آلبرایت، وزیر امور خارجه وقت ایالات متحده رسما اعتراف کرد که کشورش در کودتای 28 مرداد و سرنگون دولت قانونی محمد مصدق نقش داشته است. شنبه شب نیز تونی بلر، نخست‌وزیر اسبق انگلستان پس از 12 سال اذعان کرد که اشغال عراق بر اساس اطلاعات نادرست انجام شده بود. توجه به این نکته ضر.ری است که اشغال کشور عراق، به طور مستقیم و غیر مستقیم جان حدود یک میلیون انسان را گرفت، آن هم به بهانه مبارزه با تسلیحات کشتار جمعی.

تونی بلر به صراحت گفت: «از اینکه اطلاعاتی که دریافت کردیم اشتباه بود، عذر می‌خواهم.» (جزئیات بیشتر)

نخست‌وزیر اسبق انگلیس زمانی که از سوی مجری تحت فشار قرار گرفت که اذعان کند که حمله به عراق «ریشه اصلی» شکل‌گیری داعش بوده، گفت: «فکر می‌کنم عناصری از واقعیت در این (فرضیه) وجود دارد. قطعا نمی‌توان گفت مایی که صدام را در سال 2003 برکنار کردیم، کاملا در وضعیت سال 2015 بی‌تقصیریم.» این در حالی است که وی در سال 2013 در یک برنامه تلویزیونی گفته بود: «وقتی از من می‌پرسند که آیا پشیمان نیستی؟ من می‌گویم نه، نیستم. چطور می‌توانم از کنار زدن یک دیو پشیمان باشم.»

بلر که اکنون افتخار کنار زدن دیوی به‌نام صدام را در پرتو ظهور ابردیوی به‌نام داعش از دست رفته می‌بیند، 12 سال پس از جنایت به اعتراف روی آورده است. آلبرایت هم حدودا 40 سال پس از کودتای ننگین 1953 به دست داشتن کشورش در این کودتا اعتراف کرد و البته عذرخواهی هم نکرد. سوال اینجاست، غرب سرانجام چه زمانی از تهمت «ساختن بمب هسته‌ای به ایران» و تحریم این سرزمین عذرخواهی خواهد کرد یا دست‌کم به اشتباهش اذعان خواهد کرد؟

در طول مذاکرات هسته‌ای ایران و شش کشور موسوم به 5+1، بارها مسئولین سیاست خارجی اتحادیه اروپا (اشتون و موگرینی) از اتحاد و هماهنگی بین اعضای 5+1 قدردانی کردند. یکی از این شش کشور روسیه بود. اگرچه مواضع روسیه نسبت به کشورهایی چون آمریکا و بریتانیا نسبت به ایران نرم‌تر بود اما در مجموع برای ایران «آن طرف میز» قرار می‌گرفت.

پنجشنبه گذشته، شهر سوچی روسیه شاهد میزگرد اختتامیه کنفرانس والدای بود. اولین سخنران این میزگرد، ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه بود که به قول هنری کیسینجر، این روزها به تغییر نظم خاورمیانه اشتغال دارد، نظمی که از سال 1973 به بعد و با طراحی‌های واشنگتن شکل گرفته بود و کم‌کم شوروی سابق را از خاورمیانه بیرون راند.

آقای پوتین سخنان عجیبی بر زبان راند. «هیچ تهدید هسته‌ای از جانب ایران وجود نداشته و ندارد.... واشنگتن، روسیه و تمام کشورها را در این باره فریب داده است.» (جزئیات بیشتر)

پوتین همچنین گفت: «هیچ تهدیدی از جانب ایران وجود ندارد. هیچ ضرورتی برای توسعه پدافندهای موشکی در اروپا وجود ندارد. ما فریب خوردیم.»

این اظهار نظر رئیس‌جمهور یکی از شرکای واشنگتن و متحدانش در مذاکرات هسته‌ای است که در تمام امتیازاتی که در برجام از ایران گرفته شده، دخیل بوده است. به این بهانه واهی که پوتین از آن به‌عنوان فریب یاد کرده، اکنون ایران برای دست‌کم 15 سال محدودیت‌های سخت هسته‌ای را پذیرفته است، آن هم در برابر رفع یک اقدام «سلبی» با نام «تحریم» باز آن هم با هزار اما و اگر.

اگر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در گزارش خود در خصوص PMD (ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته‌ای ایران) اعتراف کند که ایران هرگز به‌دنبال سلاح هسته‌ای نبوده است - که البته بعید به‌نظر می‌رسد - این همان اذعان به اشتباه خواهد بود؛ وگرنه باز باید به انتظار نشست و دید که چه زمانی غرب به اشتباه خود اذعان خواهد کرد؟

به نظر می‌رسد زمانی که غربی‌ها به این اشتباهشان -بلکه شیطنتشان - اذعان می‌کنند، باز هم دیر باشد.