راز جنایت اوت اویا فاش می شود؟

مهر: ماجرا از این قرار بود که در تاریخ ۲۲ ژوئیه (تیرماه) سال ۲۰۱۱ میلادی، بمبی قوی در مرکز شهر اسلو و در نزدیکی مقر حزب حاکم کارگر و دفتر نخست وزیری این کشور منفجر و بر اثر آن ۸ تن کشته و دهها تن زخمی شدند.

در همین حال و زمانی که شهروندان و رسانه های نروژی و اروپایی هنوز در شوک این حادثه بی سابقه قرار داشتند، چند ساعت بعد دهها نوجوان نروژی وابسته به حزب حاکم کارگر در جزیره اوت اویا ـ محل برگزاری کمپ سیاسی حزب کارگر ـ توسط فردی به نام «آندرس برویک» به گلوله بسته شدند. بر اثر این حادثه ۶۹ نوجوان نروژی کشته و دهها تن دیگر زخمی شدند.

پس از مدتی مشخص شد قاتل فردی با گرایش های راست افراطی بوده که ظاهرا در اعتراض به سیاست مهاجرپذیری «ینس استولتنبرگ» نخست وزیر سابق نروژ و اعضای حزب کارگر دست به کشتار نوجوانان این حزب و مردم عادی در مرکز شهر اسلو زده است.

همچنین مشخص شد آندرس برویک پس از کار گذاشتن بمب در مرکز شهر اسلو، بلافاصله خود را در قالب یک نگهبان امنیتی به جزیره اوت اویا رسانده و بلافاصله نوجوانان را به رگبار گلوله بسته است.

متعاقب این حادثه، آندرس برویک به ۲۱ سال زندان ـ نهایت مجازات تعیین شده در سیستم قضایی نروژ ـ محکوم شد. او هم اکنون در زندان مشغول تحصیل و گذران زندگی است!

آندرس برویک

اگرچه روحیات فاشیستی و افراطی آندرس برویک منجر به اثبات تعلق خاطر فکری خاص او به جریان راست افراطی در نروژ و اروپا شد، اما گرایشات صهیونیستی وی در این معادله پیچیده و فضاسازی روانی خاص به وجود آمده پس از حوادث خونین اسلو و اوت اویا در معرض قضاوت و تحلیل افکار عمومی و حتی تحلیلگران قرار نگرفت.

امروز بعد از ۴ سال، پس از وقفه ای نسبتا طولانی، سوالات مهمی در خصوص نقش رژیم صهیونیستی و جریان فکری تغذیه کننده و حامی این رژیم جعلی در حادثه اسلو و اوت اویا به اذهان خطور کرده است.

این حادثه درست زمانی به وقوع پیوست که در آگوست سال ۲۰۰۹، یعنی حدود ۲ سال قبل از وقوع حادثه مقامات نروژی بابت برگزاری مراسم «کنوت هامسون» نویسنده ضد اسرائیلی به شدت از سوی «آویگدور لیبرمن» وزیر امور خارجه وقت رژیم صهیونیستی مورد شماتت قرار گرفتند.

اما این پایان ماجرا نبود! نروژ قبل از وقوع حادثه به عنوان یک کشور پیشگام اروپایی ساخت و سازهای غیر قانونی در سرزمین های اشغالی را محکوم کرده و از رژیم صهیونیستی خواسته بود این اقدامات غیر قابل قبول را متوقف کند.

با این حال موضوع مهم تری که خشم مقامات دولت وقت نتانیاهو را از دولت ینس استولتنبرگ در نروژ دو چندان ساخت، مربوط به اقدام دولت وی مبنی بر رسمیت بخشی به دولت فلسطین و شناسایی آن به عنوان بازیگر و کشوری مستقل در سازمان ملل متحد و سایر معادلات بین المللی بود. اقدامی که نروژ تقریبا اصلی ترین پیشتاز آن در اروپا محسوب می شد.

ماجرا اما؛ به قدری برای صهیونیست ها حاد شد که بعدها در یک صحبت افشا شده، لیبرمن از دیدار با مقامات نروژی به عنوان بدترین افرادی نام برد که وی ناچار بوده در طول دوران وزارتش با آنها دیدار کند!

از سویی؛ سایت رسمی شبکه سلطنتی بی بی سی حدود یک سال بعد یعنی در ژوئیه سال ۲۰۱۲ میلادی نتوانست تعلق خاطر فکری خاص برویک به رژیم صهیونیستی را کتمان کند.

شبکه بی بی سی در این باره اذعان کرد: «آندرس برویک قبل از انجام عملیات تروریستی ژوئیه سال ۲۰۱۱، عقاید صهیونیستی، ضد جامعهٔ چند فرهنگی، مسلمانان و راست افراطی خود را در یک بیانیهٔ ۱۵۱۶ صفحه‌ای با نام مستعار اندرو برویک در روز انجام حمله منتشر کرده بود...»

آندرس برویک

نکته جالب توجه اینکه؛ با وجود گویا بودن مطالب منتشر شده از سوی برویک قبل از انجام عملیات تروریستی در مرکز شهر اسلو و جزیره اوت اویا، کمتر رسانه ای در غرب از جمله بی بی سی جرات کردند درباره قرابت فکری و سیاسی وی با رژیم صهیونیستی، خصوصا دولت نتانیاهو و حزب لیکود مطلبی منتشر کنند.

اعلام و اثبات تعلق خاطر برویک به حزب لیکود با توجه به ریشه های مشترک عقیدتی و سیاسی این حزب صهیونیستی و جریان راست افراطی اروپا در عین سهل و آسان بودن، یک خط قرمز نانوشته در بیشتر رسانه های غربی محسوب می شود. خط قرمزی که به نظر می رسد با افزایش شواهد و مستندات مربوط به رضایت نتانیاهو از وقوع حادثه تروریستی نروژ به زودی کمرنگ و سپس محو گردد!

برای نتانیاهو و لیبرمن، ارسال سیگنالی از جنس حوادث تروریستی اسلو و اوت اویا به دولت ینس استولتنبرگ ـ دبیر کل فعلی ناتو ـ کاملا لازم به نظر می رسید، خصوصا اینکه دولت وقت اسلو در چند جبهه بین المللی، فرهنگی و سیاسی علیه تل آویو وارد عمل شده بود.

نتانیاهو از اینکه بزگترین حادثه تروریستی تاریخ نروژ در دوران دولتی که بیشترین زاویه را با حزب لیکود داشت رخ داد، احساس خوشایندی داشت. با این حال هر اندازه پرونده حادثه از جمله سابقه و پیشینه کسانی که به برویک در تهیه مواد منفجره و برنامه ریزی عملیات کمک کرده اند، به صورتی گسترده تر و ریزتر منتشر شود، از این احساس خوشایند به صورت متناوب کاسته خواهد شد. موضوعی که افشای بیشتر آن برای نتانیاهو و حزب لیکود و مقامات سازمان جاسوسی و امنیتی موساد یک کابوس سخت محسوب می شود.