مردم نشان دادند که هیچ آلترناتیوی بیرون از نظام را جستجو نمی‌کنند

سرویس سیاسی فردا؛ ابراهیم اصغرزاده، با بیان این‌که «برای تصویب برجام مجلس شورای اسلامی و شورای امنیت ملی امروز هر دو دارای حق وتوی توافق هستند»، اظهار کرد: این‌که ما در داخل نسبت به قطعنامه و توافق چه مسیری را طی کنیم بستگی به مسائل داخلی خودمان دارد. چه مجلس به عنوان قوه مقننه و چه شورای امنیت ملی با توجه به اختیارات خود هر دو ضمن این‌که از جزئیات مطلع بودند، الان حق وتو هم دارند و می‌توانند کل توافق را بپذیرند یا رد کنند. اما درباره این‌که بخواهند وارد جزئیات شوند و بخشی از آن را اصلاح و ترمیم کنند؛ این اقدام چه در ایران و چه در کنگره بخواهد صورت بگیرد، تمام توافق را به هم می‌ریزد و دوباره دور ماراتنی از مذاکرات را در آینده آغاز می‌کند.

اصغر زاده با بیان این‌که « قطعنامه، کشورهای دنیا را ملزم به پذیرش توافق می‌کند» ،گفت: این قطعنامه دوره‌ای 90 روزه دارد و پس از آن ایران تمام چیزهایی را که انتظار داشت به دست خواهد آورد.

وی هم‌چنین با بیان این‌که «شاید در قطعنامه سازمان ملل مواردی فراتر از توافق وین باشد که در داخل حرف و حدیث‌هایی ایجاد کند»، اظهار کرد: باید متوجه باشیم که می‌توان قطعنامه را اجرا نکرد اما فراموش نکنیم که ما با کشورهای 1+5 به توافق رسیده‌ایم.

این فعال سیاسی در ادامه با مقایسه قطعنامه‌های 598 و 2231 شورای امنیت سازمان ملل، خاطرنشان کرد: قطعنامه 598 در سال 66 در شرایطی به تصویب رسید که ما به لحاظ لجستیک، دیپلماتیک و پشتوانه‌های فنی و علمی فوق‌العاده مانند ماجرای پایان اشغال سفارت آمریکا و همچنین آزادی گروگان‌ها ضعیف بودیم. بنابراین چه قرارداد الجزایر و چه قطعنامه 598 هر دو تجربه‌ای بودند که ما را در مقابل حقوق بین‌الملل قرارداد و در هر دو آن دانش و تخصص حقوقی ما ضعیف بود.

وی با بیان این‌که «در هر دو مورد مذکور ما متضرر شدیم»، گفت: با این وجود جامعه این دو موضوع را پذیرفت؛ چراکه این دو قرارداد چه از لحاظ سیاسی و چه از لحاظ یدئولوژیک دارای مشروعیت بود.

ملاقات‌های ظریف و کری حکایت از آن داشت که بازی ما در گروه 1+5 با آمریکا است

این فعال سیاسی همچنین با اشاره به مذاکرات دوجانبه میان وزرای خارجه ایران و آمریکا، تاکید کرد: ملاقات‌های بین ظریف و کری حکایت از آن داشت که بازی ما در گروه 1+5 با آمریکا است و اهمیت توافق نیز به همین دلیل است؛ چرا که اگر قرار بود بین ما و روسیه یا بین ما و چین توافقی صورت بگیرد، موضوع این‌قدر اهمیت پیدا نمی‌کرد.

وی با بیان این‌که «توافق بین دو دوست خیلی مهم نیست، بلکه زمانی یک توافق ارزشمند می‌شود که بین دو قطب شکل بگیرد»، اظهار کرد: به همین دلیل توافق salt 1 و مذاکراتی که بعد از بحران موشکی خلیج خوک‌ها بین شوروی و آمریکا شکل گرفت به عنوان یکی از مذاکرات بسیار مهم جلوه کرد.

اصغرزاده گفت: زمانی که ایران در نقطه مقابل آمریکا قرار گرفت، توافق وین در مقیاس جهانی اهمیت پیدا کرد و با توافق‌های SALT یک و دو مقایسه شد. به هر حال این توافق را به دلیل اجماعی که پشت آن قرار گرفته در عرصه بین‌الملل یک فرصت تاریخی می‌بینند؛ همان اجماعی که با بی‌درایتی دولت قبل، منجر به تصویب 6 قطعنامه در فاصله 6 سال شد و پرونده هسته‌ای ایران را ذیل فصل 7 تعریف کرد، به همان دلیل و با همان توان آن اجماع با هوشمندی ایران در مذاکرات وین انتقال یافت و پشت سر توافق وین قرار گرفت و این این یک پیروزی برای ایران و کادر دیپلماسی ایران است.

توافق با دنیا انجام شده است اما بسیاری از محدودیت‌ها باقی مانده است

وی خاطرنشان کرد: گرچه توافق با دنیا انجام شده است، اما نباید مطالبات عمومی مردم چه در حوزه‌های اقتصادی و چه در حوزه‌های اجرائی کشور را افزایش دهیم؛ چراکه کماکان بسیاری از محدودیت‌ها باقی مانده است.

این فعال سیاسی با تأکید بر این‌که «باید قبول کنیم که بسیاری از ممنوعیت‌های قبل به محدودیت تبدیل شده است»، گفت: بسیاری از موضوعاتی که طی 6 قطعنامه صادره علیه ایران در سازمان ملل به عنوان اقدامات ممنوع برای ایران یاد شده بود، امروز و با صدور قطعنامه 2231 به محدودیت‌هایی4 یا 5 ساله تبدیل شده است. همچنین موضوع غنی‌سازی اورانیوم ایران در شرایطی که پیش از این ممنوع بود، امروز به عنوان یک حق مسلم برای ملت ایران پذیرفته شده است. مذاکرات، غنی‌سازی ایران را یک مرحله ارتقاء داده و امروز غنی‌سازی اورانیوم در ایران با عبور از مرحله ممنوعیت و محرومیت، وارد مرحله‌ای شده که طی آن پس از اعمال یک سری محدودیت انجام راستی‌آزمایی(ادعای غربی‌ها) از سوی ایران، امکان این کار بدون هیچ محدودیتی برای ایران امکان‌پذیر است.

در داخل، مردم نشان دادند که هیچ آلترناتیوی بیرون از نظام را جست‌وجو نمی‌کنند

اصغرزاده با بیان این‌که «در طول سال‌های بعد از انقلاب اسلامی مردم ایران نشان دادند که آلترناتیوی بیرون از جامعه شکل نمی‌گیرد»، گفت: مردم با حضور پیاپی خود پای صندوق‌های رأی در دوره‌های مختلف نشان دادند که هیچ آلترناتیوی بیرون از نظام را جست‌وجو نمی‌کنند و همواره به دنبال گزینه‌ای در داخل کشور هستند.

وی در ادامه با اشاره به استراتژی اصلاح‌طلبان، اظهار کرد: اصلاح‌طلبان معتقد به اصلاح امور سیاسی، فرهنگی و اقتصادی کشور در چارچوب قانونی موجود هستند و به همین دلیل طیف وسیعی را شامل می‌شوند.

وی ادامه داد: بخشی از اصلاح‌طلبان تا پیش از انتخابات 92 معتقد بودند که انتخابات 88 پایان راه بود و دیگر اصلاحی ممکن نیست اما در سال 92 به حرف طیف وسیعی از اصلاح‌طلبان گوش دادند و وارد انتخابات شدند. امروز نیز شرایط کشور به گونه‌ای است که چنانچه امروز مجدداً انتخابات 92 تکرار شود، آن بخشی از اصلاح‌طلبان که در داخل کشور انتخابات را تحریم‌ کرده بودند، مجدداً به طیف وسیع اصلاح‌طلبان می‌پیوندند.

اصغرزاده با تأکید بر این‌که «در مکانیسم انتخاباتی ایران،‌ رقابت جدی میان اصلاح طلبان و اصولگرایان است»، ‌اظهار کرد: این رقابت به مفهوم جنگ و تضاد منافع نیست؛ چراکه این دو گروه در منافع ملی کشور و دفاع از قانون اساسی، ‌انقلاب اسلامی و ارزش‌های مردم با هم دارای اشتراکات فراوانی هستند و صرفاً رویکردهای‌شان به این موضوع با یکدیگر تفاوت دارد.