ایسنا: روزنامه مصری الیوم السابع در مقالهای به قلم سعید الشحات با عنوان «در قطع روابطمان با ایران ضرر کردیم» مینویسد: با امضای توافق اتمی بین ایران و شش کشور بزرگ این سوال پیش میآید : «مصر در قطع روابط خود با ایران از زمان انقلاب اسلامی در سال 1979 چه دستاوردی داشته است؟» سادات در آن زمان که شرح جزییات دلایل آن زیاد است، تصمیم به قطع رابطه با ایران گرفت، اما تعبیر درست از این اقدام سادات پیوستن به طرح غرب به رهبری آمریکا و همراهی کامل با خواست اسراییل بود. هیچ تغییر قابل توجهی در این رویکرد در دوره مبارک رخ نداد و با وجود تمایل زیاد ایران برای از سرگیری روابط با مصر، نظام مصر همچنان مصرانه با آن مخالفت کرد و آمریکا فراروی مصر و شورای همکاری خلیج فارس هم در پشت سر (حامی) مصر بودند. این تحلیل گر مصری در ادامه بیان کرده است: به یاد دارم در سفری که در سال 2012 به ایران داشتم، مسوولان ایرانی در وزارت خارجه از رویکرد مصر در سد کردن هرگونه تلاش برای ازسرگیری روابط ابراز شگفتی و حیرت میکردند و به صراحت میگفتند که آنها فکر می کنند کشورهای خلیج فارس صاحب تصمیم وتو در مصر در مورد این پرونده هستند و در عین
حال میگفتند با وجود وضعیت روابط با مصر، روابط خلیج فارسی - ایرانی به شکل خوبی تداوم دارد. مبارک رفت و انقلاب 25 ژانویه رخ داد، اما اوضاع همانند گذشته بود و ایران الگوی ملی خود را - گذشته از این که مخالف یا موافق آن باشیم - بنیان نهاد و اهدافش را پیش برد و ما همچنان در مصر مشغول مساله تهاجم شیعی هستیم و همچنان این سوال ما را به خود مشغول کرده که کدامیک در اسلام عمیقتر هستند و کدام درستترند؛ شیعه یا سنی؟ این سوال در اواخر حکومت سادات هم ایجاد شد و در طول سالهای حکومت مبارک هم استمرار یافت و در دوره حکومت محمد مرسی تشدید شد و منجر به این امر شد که تصویر شیعه خطرناکتر از یهودیان شد و این تلاشها تا حدی پیش رفت که محمد مرسی در دیدار محرمانه با تعدادی از طیفهای سلفی در خلال رقابتهای انتخاباتیاش در سال 2012 بر این امر تاکید کرده بود و رسانههای گروهی نقش خبیثانه و مشکوکی در مخدوش کردن و تحریک اذهان مردم ساده در مورد ایران ایفاء کردند. این روزنامهنگار در پایان مقاله خود آورده است: بر هیچ کس پوشیده نیست که طرفهای خلیج فارسی همواره بر این مساله میدمیدند و حکومتهای مصر هم بدون هیچ دیدگاه آیندهنگرانه و
دوراندیشانهای اصرار بر پیگیری این رویکرد داشتند. ایران الگوی خود بنیان نهاد و از طریق آن قدرت خود را در پیشبرد برنامه اتمیاش و در مذاکرات با شش کشور به رخ همه کشید. خلاصه ما هیچ دستاورد واقعی در دمیدن بر شور و شیدایی مذهبی و تهییج و تحریک عمدی مصریها در روابط با ایران نداشیم و باید گام آینده را در روابط با ایران ما برداریم.
دیدگاه تان را بنویسید