مصدومیت جان کری روشی برای خرید زمان

فارس: یک پایگاه آمریکایی در یادداشتی مفصل به بررسی تاثیرات تصادف جان کری وزیر خارجه آمریکا بر مذاکرات هسته‌ای ایران پرداخت.

در یادداشت منتشر شده در فارین پالیسی با عنوان «عامل و مولفه کری» آمده است: «در رسانه‌ها سوالات زیادی درباره تاثیر تصادف در حین دوچرخه سواری جان کری بر مذاکرات ایران وجود دارد».

عضو ارشد اندیشکده وودرو ویلسون در این یادداشت نوشت:‌ «کری نیروی پیش برنده در این مذاکرات بوده است و عمیقتر از هر کسی که شاید این موضوع شامل رئیس‌جمهور هم شود به قدرت دیپلماسی و منطق توافق اعتقاد دارد. علاوه بر این او یک رابطه کاری بسیار نزدیک با محمدجواد ظریف وزیر خارجه و عضو اصلی مذاکره ایران ایجاد کرده است».

«آرون دیوید میلر» تاکید کرد: «اگر کری خارج از قاب مذاکرات قرار گیرد (از مذاکرات خارج شود)، نبود او می‌تواند اثر منفی قابل ملاحظه‌ای بر مقصد پایانی توافق بگذارد. از دست دادن عضو ارشد مذاکره و کسی که معتقد به فرایند مذاکره است، شاید فرصت‌ها برای رفع مسائل کلیدی در مرحله نهایی مذاکرات را کاهش دهد».

کارشناس آمریکایی افزود: «کری فقط یک مذاکره‌کننده نیست بلکه او وقتی موضوع تعیین تاکتیک‌ها در میز مذاکره باشد،‌ او تصمیم می‌گیرد که کی (هیات آمریکایی) بروند، بمانند و چه زمانی با رئیس‌جمهور تماس بگیرند. البته اگرچه مصدومیتش مساله‌ساز است اما احتمالا تاثیر زیادی بر مسیر مذاکرات ایران نخواهد گذاشت و حتی شاید به نفع آن هم شود ».

او سه دلیل برای این مدعای ارائه کرد: « دلیل اول این موضوع آن است که اگرچه افراد از منظر روابط بین کشورها مهم هستند اما منافع ملی بر اشخاص و شخصیت‌ها غلبه دارد و این توافق به طور خاص منطق غیرقابل انکار و توقفی دارد که از منافع ملی نشات می‌گیرد چرا که رئیس‌جمهور (باراک اوباما) و ایرانی‌ها رسیدن به توافق را شایسته می‌دانند».

میلر نوشت: ‌«تعداد کمی در شهر واشنگتن اعتقادی به دیپلماسی بین آمریکا و ایران داشتند و تعداد کمی اعتقاد داشتند که امکان اجرای توافق موقت (ژنو) وجود داشت اما آن‌ها اشتباه کردند. بسیاری از تحلیلگران ایران و کارشناسان هسته‌ای فارغ از آنکه هنوز موضوعات مهمی باقی مانده، از جزئیات تفاهم آوریل (بیانیه ایران و 5+1 درباره چارچوب توافق) شگفت زده شدند ».

تحلیلگر آمریکایی تاکید کرد:‌«ما اکنون در اوایل ماه ژوئن هستیم و همچنان میل برای توافق به نظر دست نخورده باقی است. مذاکرات ایران خوب،‌ بد یا چیزی بین اینها، به نظر می‌رسد به مسیری که دولت رئیس‌جمهور باراک اوباما می‌خواهد در حرکت است : یک برنامه هسته‌ای کوچکتر، با سرعت کمتر و آسانتر برای نظارت که این موضوع به ابزاری برای پیشگیری کردن اقدام نظامی ایران و غیرضروری کردن حملات نظامی آمریکا بدل می‌شود».

این نویسنده آمریکایی مدعی شد که «‌رفع تحریم‌ها، باز شدن ایران به روی تجارت، افزایش نفوذ در منطقه و در نهایت نگه داشتن زیرساخت هسته‌ای به اندازه کافی که در صورت انتخاب،‌ نظامی کردن برنامه هسته‌ای را در نظر بگیرد»،‌ اهداف و مقاصد ایران از مذاکرات است.

دلیل دوم از نظر او آن است که «با توجه به غیرممکن بودن دستیابی به توافق در مذاکرات اسرائیل و فلسطین، شاید مذاکرات ایران مهمترین میراث سیاست خارجی جان کری وزیر خارجه و رئیس‌جمهور اوباما باشد. قطعا هیچ چیزی مرکزی‌تر، مهمتر یا قریب‌الوقوع‌تر در صحنه جهانی برای دیپلمات ارشد آمریکا جهت مذاکره برای حل مشکل‌ترین چالش سیاست بین‌الملل نیست».

این تحلیلگر آمریکایی در ادامه نوشت: «کری نمی‌تواند بهبودی خود را سرعت بخشد اما او در مذاکرات باقی می‌ماند و می‌تواند حضورش را در اروپا به منظور باقی بودن در آخر بازی، ایفا کند. جدا کردن جان کری از مذاکرات ایران به یک اهرم و دیلم هسته‌ای نیاز خواهد داشت (امکان جدا کردن کری از مذاکرات نیست)».

دلیل آخر از نظر عضو ارشد اندیشکده وودرو ویلسون هم این است که «این تصور که ما با سرعت و تعجیل در حال تکمیل توافقی به این حساسی هستیم، هرگز چیز خوبی نیست. اگر ما تشنه و گرسنه (توافق) باشیم، اشتباه خواهیم کرد و به طرف مقابل این پیام خالی از اشتباه و سوءتفاهم را می‌فرستیم که ما بیشتر از آن‌ها خواهان توافق هستیم و این هرگز چیز خوبی در تاکتیهای مذاکراتی و همچنین سیاست داخلی نیست. در صورتی که نیاز باشد می‌شود از مصدومیت کری به عنوان توجیه کم کردن سرعت مذاکرات و روشی برای خرید زمان بیشتر، استفاده شود ».

آرون دیوید میلر در پایان با بیان اینکه از نظر او ایران بیشتر از آمریکا از توافق هسته‌ای نفع خواهد برد، نوشت: «توافق در راه است و هیچ تصادف در حین دوچرخه‌سواری‌ای در فرانسه که حتی شامل دیپلمات ارشد آمریکا هم شود، قادر به تغییر این واقعیت دردناک نیست».