«دلواپسان و دلدادگان»

فردا نیوز: «دلواپسان و دلدادگان» عنوان سرمقاله روزنامه سیاست روز به قلم محمد صفری است که در آن می خوانید:

«دلواپس» واژه ای که پس از آغاز گفت وگوهای هسته ای ایران و ۱+۵ جای خود را در ادبیات فارسی سیاسی هسته ای ایران باز کرد و اکنون حتی با تیتر درشت در صفحه نخست روزنامه ها هم جا می گیرد و خودنمایی می کند. در کنار این واژه فارسی، عبارت دیگری هم در ادبیات فارسی هسته ای سیاسی کشور کاربرد پیدا کرده و آن «وادادگی» است.

«دلواپسان» و «وادادگان» هر کدام سعی دارند تا مواضع خود را درباره گفت وگوهای هسته ای، نتایج آن، تبعات مثبت و منفی و هر آنچه که تصور می کنند از نظر آنها درست و به سود منافع ملی کشور است، مطرح و برای اثبات حقانیت خود تلاش کنند.

این تلاش ها گاهی هم به جدل ها و بگومگوهای سیاسی هسته ای در روزنامه ها، تریبون های گوناگون از جمله دانشگاه ها و حتی در برنامه های گفت وگو محور صدا و سیما تبدیل می شود.

جدای از این که چنین فضای باز نقد و انتقاد برای دو طرف ماجرا، شاید یک فضای دوقطبی سیاسی را درست کند که البته وجود چنین فضایی تبعات خاص خود را خواهد داشت و دو طرف باید در این زمینه رعایت های لازم و واجب را داشته باشند تا تبعات آن کم شود، یک خوبی هم دارد که باعث می شود، افکار عمومی از چند و چون فضای گفت وگوهای هسته ای و دلایل موافقان توافق و منتقدان هسته ای آگاه شوند و با یک قضاوت منصفانه، سعی کنند تشخیص دهند که کدام طرف ماجرا از یک موضع نسبی به حق برخوردار است و کدام یک اشتباه می کند.

این حق مردم است تا از سرنوشت و آینده کشور براساس یک توافقی که قرار است در آینده به نتیجه برسد یا نرسد، با خبر باشند و بدانند که اگر توافق شود چه اتفاقی خواهد و اگر توافق نشود چه خواهد شد.

اما در این میان هستند گروه ها، افراد و شخصیت هایی که در جامه موافق یا منتقد توافق هسته ای، بازی های سیاسی خود را دارند. این چنین رفتاری اگر ادامه داشته باشد، یک فضای دوگانه دوقطبی را ایجاد می کند، در ادامه آن، ضدیت هایی به وجود می آید که از سطح رسانه ها، کارشناسان و تحلیل گران به میان مردم کشیده می شود.

به همین خاطر است که باید تلاش شود تا دو طرف ماجرا، با رعایت چارچوب ها و ضوابطی که در چنین موضوعاتی که با منافع ملی و امنیت ملی سروکار دارد، به یک مسئله بحران زا تبدیل نشود.

اطلاع رسانی و ارائه تحلیل های درست و به دور از گرایش های سیاسی و جناحی می تواند در این زمینه کارساز باشد.که البته این وظیفه مهم بشتر بر عهده تیم هسته ای است.

گفت وگوهای هسته ای یک موضوع خاص برای یک جناح سیاسی در کشور نیست که بتوان از آن برای رسیدن به اهداف خود سوء استفاده کرد.

چه دلواپسان و چه وادادگان یا بهتر است بگوییم «دلدادگان» هر دو در ایجاد چنین فضایی سهیم هستند، یکی بیشتر، یکی کمتر.

اگر هر کدام از آنها سعی کنند که منویات سیاسی جناحی خود را در دستور کار قرار دهند، منافع ملی را زیر پا گذاشته اند.

ضمن این که در جریان گفت وگوهای هسته ای، دستور العمل هایی از سوی رهبر معظم انقلاب، به تیم هسته ای ابلاغ شده است که این موارد در دیدارهای عمومی مطرح شده و تیم هسته ای هم ملزم و موظف به اجرای آن دستورات، توصیه ها، و راهکارهاست.

اگر هر دو طیف سیاسی کشور در همین چارچوب حرکت کنند، یعنی سخنان، مواضع و دستورات ایشان را در تحلیل ها و مواضع خود به کار گرفته و رعایت کنند، فضای دوقطبی و اختلاف ایجاد نخواهد شد و نتیجه آن هم هر چه باشد، به سود منافع ملی ایران اسلامی خواهد بود.

شاید در جریان گفت وگوهای هسته ای شیوه هایی که از سوی دلواپسان و دلدادگان توافق هسته ای به کار گرفته شده است، مغایر منافع ملی بوده است.

نگارنده معتقد است که کفه ترازوی طیف سیاسی اصلاح طلب که گرایش به توافق هسته ای دارد، با توجه به مواضع و دیدگاه های مطرح شده در این زمینه، باعث دلواپسی دلواپسان شده است. دلدادگی اصلاح طلبان به توافق هسته ای و انتقاد به دلواپسان به این خاطر جای شک و تردید دارد که آنها در جریانات گوناگون، با مواضعی که اتخاذ کردند، هزینه های زیادی را به نظام اسلامی و مردم تحمیل کردند که همچنان قابل طرح و بررسی است.

ضمن این که طرف مقابل ایران که آمریکاست، سابقه درخشانی درانجام تعهدات خود در زمینه قراردادها و توافقاتی که ایران و آمریکا داشته اند ندارد و نمونه های تاریخی آن پس از انقلاب موجود است. از قرارداد الجزایر گرفته تا آزادی گروگان های آمریکایی در لبنان و همکاری ایران درافغانستان همه این موارد با عهد شکنی های آمریکایی ها روبرو شده است، به همین خاطر در جریان موضوع مهم وحساسی مانند گفت وگوهای هسته ای نمی توان به طرف مقابل اعتماد کرد، زیرا تاکنون از سوی آمریکا هیچ حسن نیتی دیده نشده و آنگونه که پیش می رود، دیده هم نخواهد شد.