یادداشت هستهای مونیز در واشنگتن پست
وزیر انرژی آمریکا در یادداشتی در روزنامه واشنگتن پست نوشت:عجیب نیست طرف ایرانی بخواهد بخش هایی از چارچوب موجود را مطابق میل خود تفسیر کند. اما این تفسیر تغییری در ماهیت تفاهم لوزان ایجاد نمی کند.
مهر:«ارنست مونیز» وزیر انرژی آمریکا با نگارش یادداشتی در روزنامه واشنگتن پست به شفاف سازی موضع آمریکا در قبال برنامه هسته ای ایران پرداخته است. در این یادداشت، وی سعی دارد تا تفاسیر متناقضی را که پس از قرائت بیانیه لوزان ارائه شد توجیه کند. وی در این یادداشت می نویسد: مباحثاتی که پس از مشخص شدن چارچوب تفاهم لوزان در محافل سیاسی و حتی محافل اجتماعی شکل گرفت از اهمیت بسیاری برخوردار است. از این رو، شفاف سازی درباره مؤلفه های تکنیکی مذاکرات به منظور دستیابی به توافق جامع امری ضروری به نظر می آید. مونیز افزود: مؤلفه های کلیدی تفاهمی که در تاریخ ۲ آوریل حاصل شد، به لحاظ فنی شرایطی را تأمین می کند که صلح آمیز بودن برنامه هسته ای ایران را مورد ارزیابی قرار می دهد. به این ترتیب سرعت تصمیم گیری ما در صورت خلف وعده ایران افزایش یافته و توان پاسخگویی مناسب به شرایط پیش رو را خواهیم داشت. وی در ادامه می نویسد: تفاهم لوزان بر پایه اعتماد نیست بلکه بر پایه الزامات دشواری است که برنامه هسته ای ایران را محدود می کند و به طور همزمان امکان دستیابی ما به تاسیسات اتمی این کشور و در نهایت شفاف سازی روند اقدامات هسته ای آن را
در پی خواهد داشت. وزیر انرژی آمریکا در ادامه این یادداشت می گوید: یکی از مهمترین مؤلفه های تفاهم حاصل شده، اعمال محدودیت هایی است که زمان تولید مواد هسته ای مورد نیاز از سوی ایران برای ساخت بمب هسته ای را افزایش می دهد و آن را از ۲ تا ۳ ماه در شرایط فعلی به ۱ سال می رساند. وی افزود: مؤلفه های تفاهم لوزان چهار راه اصلی ایران برای دستیابی به سلاح هسته ای را مسدود می کند: راه تولید پلوتونیم در راکتور آب سنگین اراک، راه های تولید سلاح هسته ای در سایت های غنی سازی فوردو و نطنز و در نهایت راه فعالیت های مخفی ایران. وی می نویسد: باز طراحی راکتور آب سنگین اراک برای جلوگیری از ساخت پلوتونیم مورد استفاده در مصارف نظامی و ارسال سوخت مصرفی به خارج از ایران، اولین قدم در راه بازدارندگی ایران از تولید سلاح هسته ای خواهد بود. در ادامه این یادداشت آمده است: قدم بعدی، کاهش تعداد سانتریفیوژهای موجود در سایت نطنز به تعداد تقریبی ۵۰۰۰ عدد و محدود کردن آن به نوع قدیمی IR-۱ است. به این ترتیب، با کاهش حجم ذخایر اوارنیوم ایران از ۱۰ تن به ۳۰۰ کیلوگرم و رساندن سطح غنی سازی به ۳.۷ درصد، زمان لازم برای آنکه ایران بتواند بمب هسته
ای بسازد آن هم پس از گذشت ۱۰ سال تعیین شده برای اجرای قرارداد، ۱ سال خواهد بود. علاوه بر این محدود اعمال شده برای کاهش ذخایر اورانیوم ایران بیش از ۱۰ سال است و به ۱۵ سال می رسد. مونیز معتقد است: در نهایت، با توجه به پذیرش اجرای پروتکل الحاقی از سوی ایران، دست ما برای بازرسی از هر دو سایت هسته ای باز می ماند. مونیز در ادامه تفسیر آمریکایی از بیانیه لوزان می گوید: لازم به یادآوری است که این توافق برای ۱۰، ۱۵ یا ۲۰ سال نیست بلکه یک توافق مرحله بندی شده و دراز مدت خواهد بود و چنانچه ایران بتواند در این دوره طولانی اعتماد جامعه بین الملل را از آن خود کند، محدودیت های اعمال شده بر این کشور نیز به صورت مرحله ای لغو خواهد شد. البته، الزاماتی که معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای و پروتکل الحاقی بر ایران تحمیل می کند همچنان به قوت خود باقی خواهد ماند. وی می افزاید: از زمانی که مؤلفه های تفاهم لوزان اعلام شده است، همواره گزارشاتی مبنی بر عدم شباهت میان فکت شیت های ارائه شده از سوی ایران و آمریکا وجود داشته است. البته، این عجیب نیست که طرف ایرانی بخواهد بخش های معینی از چارچوب موجود را مطابق میل خود تفسیر کند. اما
این در ماهیت مؤلفه ها تغییری ایجاد نمی کند و در طی ماه های باقی مانده نیز ایالات متحده آمریکا و شرکای مذاکره کننده اش تلاش خود را برای دستیابی به توافق رسمی با ایران ادامه می دهند. وزیر انرژی آمریکا با تکرار ادعاهای قبلی دولت متبوعش می نویسد: هیچ یک از گزینه های قبلی اعم از تحریم، دیپلماسی و غیره از روی میز مذاکره حذف نشده است. اما، در ترکیب با دیگر شروط سیاسی تعیین شده برای دستیابی به چارچوب توافق، مذاکراتی که اخیرا به نتیجه رسید به منزله برداشتن گامی مهم در تحقق رویای جهانی امن تر است.
دیدگاه تان را بنویسید