مهار چین سخت‌تر از شوروی

مهر: نشنال اینترست در مطلبی تحت عنوان «جلوگیری از جنگ هسته ای چین و آمریکا» با مشکلات آمریکا در دوران جنگ سرد برای مهار اتحاد جماهیر شوروی می نویسد تلاش برای مهار چین به مراتب سخت تر از اتحاد جماهیر شوروی است. این مجله می نویسد روزگاری سیاست آمریکا برای مهار خطر اتحاد جماهیر شوروی سابق، افزایش توان خود با هدف بازدارندگی بود و همچنین طرح B را هم فراهم کرده بود که در صورت ناکارآمد بودن سیاست بازدارندگی آن را اجرا کند. بر اساس طرح B اگر چنانچه پیمان آتلانتیک شمالی و ورشو شروع به اقدام علیه همدیگر می کردند آمریکا و متحدانش برنامه اشان این بود که درگیری ها را مدیریت کنند که این طرح در حرف شدنی و منطقی به نظر می رسید. اما پنتاگون طی رزمایشی سری موسوم به Poud Prophet مبادرت به آزمایش این طرح کرد که نتیجه هولناکی داشت و مشخص شد درگیری محدود نظامی مسکو و واشنگتن می تواند منجر به یک جنگ تمام عیار هسته ای شود که نتیجه اش نابودی بشریت خواهد بود. نویسنده در ادامه با مقایسه چین مدرن هسته ای با اتحاد جماهیر شوروی سابق می نویسد: مدیریت تشدید بحران با چین امروز در مقایسه با مدیریت بحران با اتحاد جماهیر شوروی بسیار سخت تر است. زیرا که یکی از دلایل آن این است که رقابت آمریکا و شوروی دارای نوعی رابطه متقارن بود و در بسیاری از عرصه ها توان نظامی و قدرت سخت دو طرف آیینه همدیگر بود. علاوه بر این در آن زمان کشورها در دو بلوک و کمپ جدا از هم قرار داشتند. در ادامه آمده است: روابط چین و آمریکا دو قطب مخالف هم است بطوریکه اقتصاد آنها و حوزه های عمومی آنها همپوشانی های زیادی دارند. به همین دلیل اقدام دو طرف علیه همدیگر موجب خواهد شد تا مدیریت چنین وضعیتی در حالیکه روابط فعلی دو کشور هم لرزان است بسیار سخت و تقریبا غیر قابل کنترل باشد. در ادامه مطلب با اشاره به مناسب نبودن استراتژی بازدارندگی و طرح B آمده است در نهایت آمریکا در زمان ریگان با طراحی استراتژی «بالا بردن هزینه» سعی کرد تا هزینه های شوروی را بالا ببرد و نهایتا این کشور را از دور خارج کند و نهایتا با این طرح موفق شد تا شوروی را از هم فروپاشاند. نویسنده معتقد است آمریکا برای خودداری از مقابله نظامی با چین نیاز به تغییر بازی دارد زیرا که چینی ها آرزو دارند روزی را شاهد باشند که آمریکا دیگر در آسیا و اقیانوسیه یک قدرت نباشد. در ادامه مطلب توصیه شده است آمریکا باید در کوتاه مدت برای مقابله با این آرزوی چین دارای طرح های منطقه ای باشد که از طریق آنها به چین این پیغام را بدهد که نمی تواند هر کاری که می خواهد بکند. یکی از راه های ارسال این پیام به پکن توسعه همکاری آمریکا با هند، ژاپن و استرالیا است. به اعتقاد نویسنده اما در دراز مدت این رویکرد کافی و کارآمد نخواهد بود و آمریکا باید سعی کند تمامی شکاف های نظامی خود که ممکن است چین از آن استفاده کند را ببندد هر چند در حال حاضر نیازی نیست که آمریکا توان نظامی خود را افزایش دهد زیرا به نظر می رسد که چینی ها هیچ منافعی در درگیری نظامی با آمریکا ندارند. نویسنده معتقد است آمریکا باید این موضوع را نشان دهد که می تواند در منطقه حضور نظامی قدرتمند داشته باشد و به تعهدات امنیتی خود در برابر کشورهای دیگر منطقه و متحدانش عمل کند. زیرا این سطح از حضور نظامی برای اهداف آمریکا امری استراتژیک است.