بازی تازه هسته‌ای آمریکا با برگ تندروها
سرویس سیاسی « فردا »: کمتر از یک ماه مانده تا ضرب‌الاجل طرح اقدام مشترک ژنو به‌منظور دست یافتن ایران و 1+5 به توافق جامع هسته‌ای، بار دیگر گمانه‌زنی‌های رسانه‌های غربی درباره فرجام این مذاکرات شدت گرفته است.
رئیس جمهور آمریکا که با تاکید چندساله بر اولویت داشتن گزینه دیپلماسی برای حل و فصل پرونده هسته ای ایران، عملا حیثیت سیاسی خود را به فرجام این گفت وگوها گره زده، تلاش می کند تا مذاکرات جاری تا سوم آذرماه منتهی به شکست نباشد.
با این وجود مخالفان داخلی وی در کنگره و سنا و لابی های صهیونیستی و برخی رقبای منطقه ای ایران در کاخ سفید، آخرین تلاش های خود را برای ناکارآمد نشان دادن گزینه دیپلماسی به کار گرفته و تلاش می کنند تا مذاکرات را با طرح مسائلی چون «تمکین ایران» یا «تعلیق موقتی تحریم ها به جای لغو آنها»، به نقطه صفر بازگردانند.
بنابراین از تحرکات دیپلماتیک درونی در جمع کشورهای عضو 1+5 و نشست اخیر آنها در لندن می توان دریافت که سرنوشت مذاکرات به تصمیم گیری سیاسی در کاخ سفید موکول شده و شاید از همین زاویه بتوان سفر هفته جاری آمانو و اشتون به واشنگتن را هم تحلیل کرد.
اکنون ایالات متحده در برابر یک دوراهی تاریخی قرار گرفته است. یکی این که کاخ سفید حاضر است منافع ملی خود را به مصالح متحدان جنگ طلبش ترجیح دهد یا این که باز هم چون سال های گذشته، در زمین تندروهایی بازی خواهد کرد که بازگشت ثبات به منطقه و کاستن از تنش در روابط تهران و غرب را به زیان خود می بینند.
با وجود این که واشنگتن در آستانه امضای توافق نهایی دچار تنش داخلی و اختلافات شدید در حوزه نخبگان حکومتی در این کشور شده، تهران اصرار دارد که این اختلافات داخلی نباید خط قرمزهای تازه ای را به مذاکرات هسته ای تحمیل کند.
ایران انتظار دارد صدای واحدی را از طرف مقابل در جریان گفت وگوها بشنود و به همین خاطر 1+5 و در رأس آنها دیپلمات های آمریکایی نباید انتظار داشته باشند که کشیده شدن اختلافات داخلی شان در سطح رسانه ها، تیم مذاکره کننده ایرانی را تحت فشار قرار دهد.
همان طور که اعضای تیم مذاکره کننده هسته ای کشورمان تاکنون بارها تصریح کرده اند، اختلافات داخلی واشنگتن، مشکل آمریکایی هاست و نه ایران، بنابراین بازی تازه به راه افتاده رسانه های آمریکایی جز نمایشی نگران کننده از وابستگی برخی سیاستمداران آمریکایی به لابی های غیرآمریکایی، دستاورد دیگری در جریان مذاکرات برای طرف آمریکایی نخواهد داشت.
اگر مشاوران سیاسی باراک اوباما امیدوارند بتوانند راه میانه ای بیابند که هم به توافق با تهران منتهی شود و هم لابی های ضدایران، آن را «توافق خوب» بنامند، باید گفت که این راهبرد راه به جایی نخواهد برد و بهتر آن است 1+5 برای امضای توافق جامع، منتظر کسب اجازه از «دست های پشت پرده» نمانند؛ زیرا این دست های نه چندان ناپیدا اهدافی بیرون از بهانه های هسته ای را پیگیری می کنند.
منبع: جام جم آنلاین
دیدگاه تان را بنویسید