سرویس سیاسی «فردا»؛ انتخابات شورای شهر تهران در حالی در هفته گذشته برگزار شد که تمام صندلیهای مهم این شورا به اصولگرایان اختصاص یافت و اصلاحطلبان دوباره طعم تلخ شکست از اصولگرایان را چشیدند. احمد مسجد جامعی که در سال گذشته توانسته بود صندلی ریاست شورای شهر را از آن خود کند، این جایگاه را به مهدی چمران با اختلاف فاحش 5 رای بازگرداند. مرتضی طلایی نیز توانست دوباره بر مسند نایب رئیسی شورای شهر تکیه زند.
این دومین شکست اصلاحطلبان در مصاف با رقیب سنتیشان در دوره چهارم شورای شهر است. اما آنهایی که با ساختار سیاسی کشور و تاریخ رقابت لیبرالها و اصولگرایان آشنا هستند می دانند که این شکست، ناکامی سختی برای اصلاحطلبان است. شورای شهر تهران از لحاظ سیاسی و تاریخی اهمیت زیادی در رقابت میان این دو جناح سنتی دارد و غالبا شورای شهر جریانساز بوده و تغییرات عمدهای در ساختار سیاسی کشور بوجود آورده است . شورا شهر بخصوص برای اصولگرایان پلی برای پیشرفت بوده است. از این لحاظ شکست شورای شهر برای لیبرالها یک شکست تاریخی و بسیار سنگین بوده و آنان را بسیار تحت فشار قرار داده است. جالب اینجاست که این شکست باعث شده لیبرالها استراتژی گذشته خود را بازبینی کنند و همچنین میزان وفاداری اعضای خود در این شورا را مورد بررسی و واکاوی قرار دهند. شاید در این زمینه «الهه راستگو» یکی از افرادی باشد که در زمره تغییرات مهرههای این جناح قرار بگیرد. عملکرد راستگو نشان داده که وی بیش از اینکه در شورای شهر فردی جناحی و سیاسی باشد، به عملکرد و همچنین صلاحیت افراد در رای دهی توجه دارد و این موضوع لیبرالها را بسیار عصبانی کرده است. از
سوی دیگر در انتخابات چند روز اخیر هیات رئیسه نیز برخی دیگر از اعضای شورای شهر به راستگو پیوسته و بیش از اینکه جناحی عمل کنند با توجه به عملکرد احمدجامعی و فضای سیاستزده شورا در یکسال اخیر رای خود را در سبد چمران قرار دادهاند. اما در این روند اصلاحطلبان شورای شهر به دنبال وارد کردن مهره های جدیدی به این شورا هستند که برحسب اتفاق به عنوان کسانی شناخته میشوند که تمایلات لیبرالی دارند و با این جریان همراه هستند. در این میان اصلاح طلبان به فکر تغییر ساختار سیاسی شورای شهر به نفع خود افتادهاند. لیبرالها پس از شکست سنگین در انتخابات هیات رییسه شورای شهر تهران به این نتیجه رسیده اند که برخی افراد که به چمران رای داده اند را به نحوی از شورا حذف کنند. یکی از این افراد حسین رضازاده است که همزمان ریاست فدراسیون وزنه برداری را نیز بعهده دارد. جریانات اصلاح طلب درصددند تا با پیش کشیدن بحث دو شغله بودن برخی از اعضای شورای شهر، وی را مجبور به انتخاب یک مسئولیت بکنند و در صورت انتخاب فدراسیون وزنه برداری و رفتن رضازاده از شورای شهر زمینه برای حذف وی از فدراسیون را نیز فراهم آورند. در صورت خداحافظی وی از شورای
شهرتهران ، افشین حبیب زاده کلی ، به عنوان عضو علی البدل وارد شورای شهر تهران خواهد شد ، حبیب زاده از اعضای لیست ائتلاف یاران خاتمی و هاشمی در انتخابات شورای شهر بود که با کسب رای ۱۰۸ هزار و ۵۹ پایتخت نشین ، جایگاه سی و پنجم را در جدول آرای نمایندگان شورای شهر به خود اختصاص داده بود. این درحالی است که فشار برای برخی دیگر از اعضای شورای شهر همچون احمد دنیا مالی، رئیس فدراسیون قایقرانی نیز پیش از اینها وجود داشته و نشان میدهد از گذشته اعضای لیبرال شورای شهر این تاکتیک را برای سنگین تر کردن وزنه خود مد نظر داشته اند و البته زمانی هم که متحمل شکست میشوند با جدیت بیشتری به این ترفند متوسل می شوند. حتی برخی از شنیده ها حاکی از آن است که از سوی نهادهای خاص برای رای دهی این افراد به احمد مسجد جامعی اعمال نظرهایی صورت گرفته است اما در ادامه این موضوع به سرانجام نرسید و مهدی چمران پیروز این انتخابات شد. برخی از روزنامههای اصلاح طلب نیز بعد از این شکست با تیتر «رای سنگین وزنها به چمران» توپخانه تخریب خود را علیه این افراد آتش کردند. به هر جهت شورای شهر تهران اینک در کانون توجه اصلاحطلبان قرار دارد. در یکسال
گذشته مسائل سیاسی در این شورا بیش از مسائل شهری و وظیفه اصلی آن مطرح بوده و به نظر میرسد با توجه به شکست اصلاحطلبان که برای آنان وجهه تاریخی دارد، مسائل سیاسی بیشتر در شورا از سوی اصلاحطلبان مطرح شود. از سوی دیگر بسیاری از اصولگرایان نیز پیروزی در این جایگاه را مغتنم شمرده و آن را الگویی برای وقایع مهم سیاسی دیگر مانند انتخابات مجلس قلمداد می کنند. انتخاباتی که اصولگرایان توانستند بدون سهم خواهیهای مالوف با یک منطق گفتمانی دقیق در فضای سیاستزدهای که اصلاحطلبان ایجاد کرده بودند با مطرح کردن گفتمان خدمت و عملکرد صحیح دوباره به بازتعریف و بازیابی خود نائل شوند.
دیدگاه تان را بنویسید