معمای درخواست‌های پیاپی آژانس برای حضور در پارچین / لزوم قاطعیت بیشتر در برابر درخواست‌های غیرفنی آژانس

سرویس سیاسی«فردا»: در تهران منطقه ای‌ به نام پارچین وجود دارد که بیش از هر چیز به‌عنوان یکی از قطب‌های صنایع نظامی ایران شناخته می‌شود. صنایع دفاعی پارچین یکی از مراکزی است که از سال 1311 شروع به فعالیت کرده است و در زمینه تولید ادوات و تجهیزات دفاعی ایران دارای جایگاه ویژه ای است. داستان سازی درباره انجام فعالیت هسته‌‌ای نظامی در پارچین از سال 1383 آغاز شد زمانی که انتشار تصاویر جعلی در اینترنت از احتمال تلاش ایران برای پاک کردن آثار یک انفجار هسته‌ای در تاسیسات پارچین خبر می‌داد. ظرف مدت بسیار کوتاهی تمام رسانه‌های غربی به تحلیل فعالیت‌های ایران در منطقه پارچین پرداختند. موج تبلیغی علیه فعالیت‌های صلح آمیز هسته‌ای ایران ادامه داشت تا اینکه در دی ماه همان سال بازرسان آژانس با بازدید از تجهیزات پارچین هیچ اثری از فعالیت هسته ای مشاهده نکردند. قرار بود بازدید در دی ماه 83 آخرین بازرسی و نمونه‌گیری از منطقه نظامی پارچین باشد اما برخلاف قول آژانس و در ابتدای سال 2005 میلادی موضوع بازدید دوباره از پارچین در دستور کار آژانس قرار گرفت. ایران نسبت به طرح دوباره این موضوع اعتراض کرد و سرانجام با وساطت محمد البرادعی مدیر کل سابق آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قرار بر این شد تا با بازدید مجدد در نوامبر 2005 پرونده پارچین برای همیشه بسته شود. بازدید مجدد از پارچین ثابت کرد که ادعای برخی سرویس‌های جاسوسی غربی و عناصر سازمان منافقین درخصوص فعالیت هسته‌ای ایران در مجموعه صنایع دفاعی پارچین کاملا کذب و بی‌اساس است. تمرکز بیش از حد و دیوانه‌وار آژانس بر روی سایت نظامی پارچین صدای برخی از شخصیت‌های برجسته آژانس را در آورد تا جایی که "هانس بلیکس" چهره سرشناس هسته‌ای در گفت‌وگو با الجزیره گفت: ایران تا همین‌جا نیز بیش از انتظار و در مقایسه با سایر کشورها فراتر از رویه‌های جاری اجازه بازرسی و دسترسی به تأسیسات پارچین را داده و مشخص نیست، چرا باید این کار را ادامه دهد؟ اکنون 9 سال از سال 2005 و اثبات ادعای دروغین منبع اروپایی و آمریکایی درخصوص فعالیت هسته‌ای در منطقه نظامی پارچین می‌گذرد ولی همچنان برخی طرف‌های غربی با همکاری آژانس به‌دنبال بازدید از منطقه پارچین هستند. یوکیا آمانو پس از انتصاب به سمت مدیرکلی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی از سال 2009 بارها از درخواست برای بازدید مجدد پارچین سخن گفته است و تلاش می‌کند تا پذیرش داوطلبانه پروتکل الحاقی در سال 2002 توسط ایران را به‌منزله دسترسی گسترده آژانس به تاسیسات غیرنظامی ایران معرفی کند. هرچند طرح این سوال که چرا برخی از کشورها که فعالیت اثبات شده نظامی هسته‌ای دارند از زیر بار بازرسی آژانس به‌راحتی شانه خالی می‌کنند تا حدودی تکراری است اما درخواست مکرر و اصرار بیجای آژانس برای بازدید از یک تاسیسات نظامی که به نوعی با امنیت کشور گره خورده است نباید بی‌پاسخ باقی بماند. همان‌طور که در صحبت‌های " هانس بلیکس" اشاره شده است ایران در بسیاری موارد فراتر از تعهدات بین المللی خود با آژانس همکاری داشته اما ظاهرا آژانس با اثرپذیری بیش از طرف غربی بنای همکاری درستی با تهران ندارد. قرار نیست تا رسیدن به یک توافق جامع سبب شود تا بسیاری از موضوعات حل‌‌و فصل شده گذشته دوباره طرح شده و کشور ملزم باشد تا به بی‌نهایت سوال و شکیات مقامات غربی و کارشناسان آژانس پاسخ دهد. فراموش نکنیم منطقه پارچین یک منطقه نظامی است و نباید یک منطقه حساس نظامی به صورت دوره‌ای توسط عده‌ای از کارشناسان مجهول‌الهویه و در لباس آژانس انرژی اتمی مورد بازدید قرار بگیرد. وقتی ماهواره‌های جاسوسی دائما کوچکترین فعالیت‌ها در برخی مناطق حساس کشور را رصد می‌کنند و هر چند وقت یکبار پرنده‌های بدون سرنشین در اطراف تاسیسات هسته‌ای شکار می‌شوند چرا باید مقامات هسته‌ای و سیاسی کشور در قبال زیاده‌خواهی آژانس سکوت کنند؟