چرا تل‌آویو تلاش می‌کند به نطنز نفوذ کند؟ / طرحی برای اثرگذاری بر توافق جامع با غرب

سرویس سیاسی«فردا» : نطنز شهری در میانه راه اصفهان به کاشان است که در دامنه کوه‌های کرکس قرار دارد و پس از سال 2002 و تلاش غرب برای غیرصلح آمیز نشان دادن برنامه هسته‌ای ایران به یک از معروف‌ترین شهرهای جنوب عرب آسیا تبدیل شد.

تاسیسات مرکز هسته‌ای احمدی روشن یا همان نطنز به‌عنوان قلب چرخه سوخت هسته‌ای در ایران یکی از پیشرفته‌ترین کارخانجات غنی سازی اورانیوم با غنای پایین در جهان است. این مرکز هسته‌ای به منظور ایمنی از تجاوزات احتمالی و همچنین حفظ سلامت محیط چندین متر زیر زمین بنا شده است و پوشش چندلایه بتنی این مرکز؛ هدف قرار دادن آن را حتی توسط بمب‌های ویژه سنگرشکن با مشکلات ویژه ای روبرو می‌کند.

ایران با دارا با حجم گسترده ای از ذخایر طبیعی اورانیوم قصد دارد تا با تکمیل و توسعه چرخه سوخت هسته‌ای بعنوان یکی از قطب‌های آینده تامین سوخت نیروگاه‌های هسته‌ای شناخت شود. صنعتی که با ارزش چند میلیارد دلاری آن تاکنون تنها منحصر به چند کشور غربی بوده و بهره اقتصادی بالایی را برای اقتصادهای پیشرفته جهان به ارمغان آورده است.

بیش از یک دهه است که کشورهای غربی قصد دارند تا آنچه که بعنوان فعالیت صلح‌آمیز هسته ای در ایران انجام ‌می‌شود را دارای اغراض نظامی توصیف کنند. حال آنچه بعنوان استفاده نظامی از فناوری هسته ای معرفی می‌شود تنها یک بخش بسیار کوچکی از صنعت بزرگ غنی سازی است.

افزایش ظرفیت غنی سازی در نطنز مطابق با توافق با آژانس تا سال 2008

با وجود آنکه آنچه در درون تاسیسات هسته‌ای نطنز اتفاق می‌افتد کاملا زیر نظر بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است اما بارها سازمان‌های جاسوسی آمریکا و اسرائیل تلاش کرده اند تا با نفوذ به حریم تاسیسات نطنز و یا خربکاری در این تاسیسات در روند موجود خلل ایجاد کنند.

بارها ثابت شده است که ادعای مقامات تلاویو درخصوص هدف قرار دادن تاسیسات نطنز برای توقف روند غنی سازی در ایران بواسطه وجود سامانه‌های پدافندی و دفاع ضد هوایی چند لایه در اطراف کارخانجات نطنز کاری محال است و حتی در صورت انجام با هزینه متقابل بسیار سنگین برای تلاویو همراه خواهد بود لذا استفاده از ماهواره‌های جاسوسی، هواپیماهای بدون سرنشین و بدافزارهای با قابلیت نفوذ شبکه‌‌ای در دستور کار موساد قرار گرفت.

نمایی از تاسیسات غنی سازی نطنز

انتشار ویروس "استاکس نت" در سال 89 که صرفا برای یک منطقه جغرافیایی خاص طراحی شد به عقیده اکثر کارشناسان یک پروژه ویژه همکاری آمریکا و اسرائیل برای نفوذ به سامانه‌های هدایت تاسیسات صنعتی با پایه سیستم عامل ویندوز بود. استکاس نت که از خلا امنیتی سیستم عامل ویندوز استفاده می‌کرد بیش از هر جایی دیگری نفوذ به تاسیسات هسته‌ای نظنز را هدفگذاری کرده بود.

سرنگونی هواپیمای بدون سرنشین اسرائیل در اطراف نظنز تلاش دیگری بود که این بار با شیوه ای جدید برای نفوذ به تاسیسات نطنز انجام شد. تفاوت عمده این نفوذ همکاری بین تلاویو و ریاض برای جاسوسی از تاسیسات نطنز است.

پیش بینی مکان احتمالی پهپاد هرمس و همکاری ریاض و تلاویو برای نفوذ به تاسیسات نطنز

هم اکنون در تاسیسات هسته ای نطنز 5000 سانتریفیوژ زیر نظر بازرسان سازمان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در حال کار است و ماجراجویی اسرائیل برای نفوذ پهپاد هرمس به نطنز بیش از ابعاد جاسوسی به منظور متشنج کردن فضای مذاکران بین ایران و 1+5 صورت گرفت.

گرت پورتر نویسنده و تحلیلگر آمریکایی در کتاب خود درباره برنامه هسته ای ایران می‌نویسد: سنگ اندازی ها و کارشکنی های غرب بود که نهایتا به پیگیری سیاست خود کفایی هسته ای توسط ایران انجامید.

در بخشی از این کتاب آمده است که آنچه باعث شد تا سال‌ها تاسیسات نطنز از چشم غرب مخقی بماند استفاده در زمینه‌های نظامی نبود بلکه دخالت آمریکا برای جلوگیری از استفاده صلح آمیز از چرخه سوخت هسته ای موجب آنچه که مخفی سازی نامیده می‌شود شده است.

رایزنی همزمان آمریکا و طرف غربی برای بازداشتن ایران از چرخه سوخت هسته ای و از سوی دیگر تلاش تلاویو بعنوان یک کشور خارج از مذاکرات برای نفوذ به تشکیلات نطنز نشان دهنده نوعی هماهنگی سیاسی و نظامی برای بازداشتن ایران از حق غنی سازی اورانیوم است و الا سخنان دبیر شورای امنیت ملی در سال 2004 به خوبی نشان می‌دهد که مجموع تمام تلاش غرب رسیدن به یک توافق نیست بلکه حتی تاسیسات شناخته شده و تحت نظارت غنی سازی نطنز در اوج امیدواری برای رسیدن به یک توافق جامع با غرب همچنان از جانب کشورهای شرور منطقه تهدید می‌شود.

حسن روحانی در سخنان خود در سال 2004 می‌گوید: استراتژیست های ایرانی مطمئن هستند که آمریکا به هیچ کشور مستقلی اجازه داشتن توانایی غنی سازی اورانیوم را نمی دهد.