تسنیم: روزنامه آمریکایی والاستریت ژورنال گزارش میدهد اسناد مربوط به دهه 1970 که به تازگی از حالت محرمانه خارج شدهاند شواهد جدیدی فراهم میآورد مبنی بر اینکه مقامات سابق دولت آمریکا بر این باور بودهاند که رژیم اسرائیل از اورانیومِ غنیشده تا سطح تسلیحاتی که در دهه 1960 از یک تأسیسات اتمی در ایالت پنسیلوانیای امریکا ناپدید شد برای استفاده در برنامه تسلیحات اتمی مخفیانه خود استفاده کرده است. این اسناد که یک گروه غیرانتفاعی مستقر در واشنگتن چند ماه پیش به آنها دست یافته، به علاوه نشان میدهند که مقامات بلندپایه به منظور اجتناب از تضعیف آنچه «تلاشهای آمریکا برای برقراری صلح در خاورمیانه» خوانده شده، تمایل به مخفی نگاه داشتن این موضوع داشتهاند. به نوشته والاستریت ژورنال، در یادداشتی به تاریخ 28 جولای 1977 (برابر با 6 مرداد 1356) که یکی از کارمندان شورای امنیت ملی آمریکا در دولت جیمی کارتر، رئیس جمهور اسبق آمریکا، به رشته تحریر درآورده، آمده که با آنکه استدلالهای سازمان سیا درباره ظن سرقت این اورانیومها جامع نیستند، اما «من فکر نمیکنم که رئیس جمهور در این مورد از قانون انکار موجه برخوردار باشد.» قانون
« انکار موجه» (plausible deniability) که در این یادداشت به آن اشاره شده اصطلاحی است که سازمان سیا در دهه 1960 آن را به کار میبرد؛ به موجب این قانون، سازمان سیا از ارائه برخی اطلاعات به مقامات درباره برخی فعالیتهای بدنام خود که ممکن بود بعداً برای آنها دردسرساز یا دارای تبعات منفی داشته باشد، خودداری میکرد. در واقع، منظور نویسنده یادداشت مورد نظر آن است که آقای کارتر، رئیس جمهور آمریکا بایستی از موضوع اورانیومها باخبر باشد و این چیزی نیست که طبق قانون انکار موجه وی از دانستن آن منع شده باشد. والاستریتژورنال در ادامه این گزارش میافزاید در یادداشت دیگری که چند روز بعد شورای امنیت به کارتر نوشته درباره احتمال وقوع سرقت، شک و شبهات بیشتری مطرح شده است، اما در این یادداشت با خاطرنشان کردن اینکه «سایرس وانس»، وزیر خارجه وقت آمریکا در آستانه سفر به خاورمیانه است، بحثهایی در این مورد صورت گرفته که لازم است «توجهها از اطلاعاتی که سیا در اختیار دارد، دور نگاه داشته شوند.» اینکه آیا رژیم صهیونیستی، یکی از نزدیکترین متحدان آمریکا اقدام به سرقت یکی از باارزشترین و در عین حال خظرناکترین مواد برای تولید
تسلیحات هستهای کرده است یکی از معماهای ادامهدار تاریخ سلاحهای هستهای است. توجه دستکم سه رئیس جمهور و برخی دیگر از مقامات بلندپایه آمریکا به این حادثه مظنون به سرقت جلب شده است. زیبیگنیو برژزینسکی، مشاور کارتر در امور امنیت ملی در مصاحبهای اخیراً گفت که شواهد حاکی از آن است که «حادثهای قطعاً اتفاق افتاده بود اما شما تا زمانی که شواهد قطعی در اختیار نداشته باشید نمیخواهید جریانی در سطح بینالمللی درست کنید.این موضوعی بسیار بحثانگیز و با قدرت تحریککنندگی بالقوه زیاد است.» آقای برژینسکی ادامه داد که حتی اگر سرقت اثبات شود، «میخواهیم به اسرائیلیها چه بگوییم؟ آنها را پس بدهید؟!» اسرائیل تا کنون به داشتن سلاحهای هستهای اعتراف نکرده است. سخنگوی سفارت اسرائیل در واشنگتن از اظهارنظر درباره این گزارش اجتناب کرده است. همچنین آقای کارتر، کسی که در سال 2008 در اثنای یک گردهمآیی در بریتانیا گفت معتقد است اسرائیل سلاحهای هستهای در اختیار دارد به واسطه یکی از سخنگوهایش گفت که وی در این مورد مصاحبه نمیکند. جان مارکوم، کارمندی که یادداشت مورخ 28 جولای سال 1977 را نوشته اخیراً در مصاحبهای گفته است که در
صورتی که آقای کارتر در آن زمان در مقام رئیس جمهور با یک رسوایی بزرگ درباره این موضوع مواجه میشد تلاشهای دیپلماتیکش که توانست اسرائیل و مصر را در سال 1979 به امضای یک پیمان صلح متقاعد کند به سرانجام نمیرسید. شک و گمانهزنیها درباره این سرقت به حادثهای در اواسط دهه 1960 برمیگردد که در یک تأسیسات در منطقه «آپولو» در ایالت پنسیلوانیای آمریکا رخ داد. مالکیت این تأسیسات که اکنون منهدم شده است در اختیار شرکتی به نام «مواد و تجهیزات هستهای» (به اختصار «نامک») قرار داشت. در آن زمان گزارش شد که حدود 200 پوند معادل با 90.7185 کیلوگرم از اورانیوم این تأسیسات که تا سطح تسلیحاتی غنیسازی شده بود، ناپدید شده است. این مقدار از اورانیوم برای ساخت چندین بمب اتمی به اندازه بمبی که آمریکا آن را بر فراز شهر هیروشیمای ژاپن منفجر کرد کافی بودند. طبق گفته افبیآی و اسناد مربوط به سایر نهادهای آمریکایی، تحقیقات افبیآی در اواخر دهه 1960 که مورد حمایت مقامات بلندپایه دولت نیکسون، رئیس جمهور آمریکا و شخص رئیس جمهور قرار داشت در نهایت نتوانست سرنوشت اورانیومهای ناپدید شده را مشخص کند، اما چنانکه اسناد دولتی نشان میدهند
مقامات افبیآی سوالاتی را درباره مراودات انجام شده بین «زالمان شاپیرو» موسس و رئیس شرکت «نامک» با مقامات اطلاعاتی اسرائیل پیش کشیدهاند. به نوشته والاستریت ژورنال، شرکت «بابکاک و ویلکاکس»، یک شرکت فعال در زمینه فناوریهای هستهای و انرژی که در سال 1971 مالکیت شرکت «نامک» را در اختیار داشته هم از اظهارنظر در این باره خودداری کرده است. زالمان شاپیروی 93 ساله که از مدتها پیش ادعا میکند این مواد هستهای در اثنای فرایند تولید گم شدهاند در مصاحبهای در سال گذشته گفت که هیچ سرقتی اتفاق نیفتاده است. وی گفت که مراودات وی با اسرائیل که شرکت تحت امرش در آنجا فعالیتهای تجاری داشته است قانونی بوده است. همچنین وی گفته تا آنجه که خودش اطلاع دارد هرگز با مقامات اطلاعاتی اسرائیل در ارتباط نبوده است. بخشهای بسیار مهمی از اسنادی که به تازگی از طبقهبندی خارج شده و در اختیار «موسسه تحقیقات در سیاستهای خاورمیانه» قرار گرفتهاند، هنوز طبقهبندی شده باقی ماندهاند. برخی از مقامات اسبق آمریکایی به والاستریت ژورنال گفتهاند آزادسازی اسناد جدید بار دیگر بر این نکته تأکید میکنند که لازم است دولت اطلاعات باقیمانده درباره
این حادثه مظنون به سرقت را از حالت طبقهبندی خارج کند. ویکتور گلینسکی، مسئول اسبق کمیسیون قوانین هستهای میگوید: «ما میدانیم که سیا فکر میکرد که این مواد به سرقت رفتهاندف اما میخواهیم بدانیم آنها چرا اینطور فکر میکردند.» راجر ماتسون، یکی از مقامات دیگر این کمیسیون میگوید اسناد دولتی نشان میدهند که یک تأسیسات غنیسازی اورانیوم در ایالت اوهایو محمولههایی حاوی بالاترین درصد اورانیوم 235 (فرم قابل انفجار اورانیوم) را به شرکت «نامک» فرستاده است. جسیکا تاچمن ماتیوس، یکی از مقامات امنیت ملی در دولت کارتر که برخی از اسناد به تازگی از حالت محرمانه خارج شده را نوشته و یا آنها را دریافت کرده گفت: «آیا سیا بعداً متوجه شد که این اورانیوم بعداً سر از اسرائیل درآورده و برخی مستندات این را نشان میدهند؟ این چیزی است که هنوز از حالت طبقهبندی خارج نشده است.»
دیدگاه تان را بنویسید