قاعده بازی که ناطق نوری به لیبرال‌ها یاد داد/ چرا جریان لیبرال با مهره‌های خود بازی نمی‌کند؟
در این روند ناطق می داند که با قرار گرفتن در لیست این جناح سیاسی باید هزینه برخی از عملکردهای این جناح را بپردازد و از سوی دیگر فضای سیاسی درک درستی از ائتلاف زودگذر با اتحاد را ندارد و قرار گرفتن در جناح اصلاح‌طلبان سبب می شود که ناطق نوری پرستیژ مستقل بودن خود را از دست بدهد.
سرویس سیاسی «فردا»؛ پس از مدتها که جریان اصلاح‌طلب به دنبال حضور حجت الاسلام ناطق نوری به عنوان کاندیدای اصلی این جناح در انتخابات مجلس شورای اسلامی آینده بود، وی در دیداری که با دانشجویان داشت آب پاکی را بر دست این جریان ریخت و بیان داشت که «بنده 20 سال نماینده بودم بس است دیگر 20 سال تابلو و پوستر من در شهر زده شد باید کار را به جوان‌ها داد.»
به نظر می‌رسد پس از این اظهار نظر جریان لیبرال بایستی همه برنامه‌های خود برای مجلس را تغییر دهد و به دنبال آلترناتیوی برای ناطق نوری باشد. برخی از کارشناسان در این زمینه اعتقاد دارند که با وجود امتناع ناطق از حضور در لیست اصلاح‌طلبان بازهم اعضای این جریان به سبب اینکه آلترناتیو خاصی منتسب به این جریان ندارند بر کاندیداتوری وی اصرار ورزند. کاندیداتوری ناطق نوری از این جهت برای اصلاح‌طلبان حائز اهمیت است که وی به عنوان فردی که به قول خودش 20 سال در مجلس بوده دارای اعتبار و تجربه خاصی است و اصلاح‌طلبان می‌توانند امیدوار باشند که با وجود ناطق صندلی ریاست مجلس آینده از آن آنها
خواهد بود. شاید همین امر است که سبب شده که اصلاح‌طلبان به هم جناحی خود یعنی عارف پشت کرده اند و روی خوش نشان نمی‌دهند. بسیاری از اعضای این جناح سیاسی بر این باورند که عارف نمی تواند به کرسی ریاست مجلس تکیه بزند و از این رو به دنبال کاندیدای دیگری هستند. از سوی دیگر حسن دیگر حجت الاسلام ناطق این است که حتی برخی اصولگرایان نیز نسبت به وی رای مثبتی دارند و این موضوع ضمانت ریاست ناطق در مجلس آینده را بیشتر می کرد. شاید یکی از مواردی که حجت الاسلام ناطق نوری به خواسته اصلاح‌طلبان تن نداد به گذشته باز گردد. وی که تجربه شایات توجهی در این زمینه دارد و در سال 76 طعم تلخ هجمه‌های این جناح را چشیده است و به خوبی می‌داند که با توجه به ساختاری که در این زمینه وجود دارد نمی‌تواند به عنوان یک متحد و حتی ائتلاف واقعی با این جریان نگاه کرد و از این روست که می گوید:« ما قاعده بازی را هم بلد نیستیم. اخیرا مصاحبه کردم و گفتم ما هر زمان تقسیم‌بندی‌هایی داشتیم یک زمان طرفدار مستضعف و سرمایه‌دار بودند که جابه‌جا هم می‌شوند. اگر وضع‌شان خوب شد. یک روز گفتند چپ و راست، روز بعد هم گفتند خط یک و دو و سه، در حال حاضر هم در راس
قصه اصولگراها و اصلاح‌طلب‌ها هستند. اینها هیچ قاعده بازی را بلد نیستند اکثرشان نه چپ، نه راست، نه اصلاح‌طلب و نه اصولگرا هستند.» در این روند ناطق می داند که با قرار گرفتن در لیست این جناح سیاسی باید هزینه برخی از عملکردهای این جناح را بپردازد و از سوی دیگر فضای سیاسی درک درستی از ائتلاف زودگذر با اتحاد را ندارد و قرار گرفتن در جناح اصلاح‌طلبان سبب می شود که ناطق نوری پرستیژ مستقل بودن خود را از دست بدهد. به نظر می‌رسد که اصلاح طلبان در این روند دچار اشتباه محاسباتی شده اند. شاید در این روند عملکرد ناطق نوری آنان را دچار این اشتباه کرده باشد. در جریان مناظرات سال 88 و سخنانی که احمدی‌نژاد در مناظره درباره پسر ناطق نوری به زبان آورد میان ناطق و احمدی‌نژاد شکرآب شد. اصلاح‌طلبان در این زمینه اختلاف ناطق و احمدی‌نِژاد را به اصولگرایان نیز تعمیم دادند البته در این روند عدم حضور وی در جلسات جامعه روحانیت مبارز نیز به اشتباهات لیبرال‌ها دامن زد اما به نظر می‌رسد که با توجه به سخنان بالا ناطق در فکر ائتلاف نیست و هنوز قانع نشده است که پتانسیل خود را برای جریانی که پیش از این رقیب سرسخت وی در انتخابات 76 بوده را
هزینه کند.
به نظر می‌رسد پس از این اظهار نظر جریان لیبرال بایستی همه برنامه‌های خود برای مجلس را تغییر دهد و به دنبال آلترناتیوی برای ناطق نوری باشد. برخی از کارشناسان در این زمینه اعتقاد دارند که با وجود امتناع ناطق از حضور در لیست اصلاح‌طلبان بازهم اعضای این جریان به سبب اینکه آلترناتیو خاصی منتسب به این جریان ندارند بر کاندیداتوری وی اصرار ورزند. کاندیداتوری ناطق نوری از این جهت برای اصلاح‌طلبان حائز اهمیت است که وی به عنوان فردی که به قول خودش 20 سال در مجلس بوده دارای اعتبار و تجربه خاصی است و اصلاح‌طلبان می‌توانند امیدوار باشند که با وجود ناطق صندلی ریاست مجلس آینده از آن آنها
خواهد بود. شاید همین امر است که سبب شده که اصلاح‌طلبان به هم جناحی خود یعنی عارف پشت کرده اند و روی خوش نشان نمی‌دهند. بسیاری از اعضای این جناح سیاسی بر این باورند که عارف نمی تواند به کرسی ریاست مجلس تکیه بزند و از این رو به دنبال کاندیدای دیگری هستند. از سوی دیگر حسن دیگر حجت الاسلام ناطق این است که حتی برخی اصولگرایان نیز نسبت به وی رای مثبتی دارند و این موضوع ضمانت ریاست ناطق در مجلس آینده را بیشتر می کرد. شاید یکی از مواردی که حجت الاسلام ناطق نوری به خواسته اصلاح‌طلبان تن نداد به گذشته باز گردد. وی که تجربه شایات توجهی در این زمینه دارد و در سال 76 طعم تلخ هجمه‌های این جناح را چشیده است و به خوبی می‌داند که با توجه به ساختاری که در این زمینه وجود دارد نمی‌تواند به عنوان یک متحد و حتی ائتلاف واقعی با این جریان نگاه کرد و از این روست که می گوید:« ما قاعده بازی را هم بلد نیستیم. اخیرا مصاحبه کردم و گفتم ما هر زمان تقسیم‌بندی‌هایی داشتیم یک زمان طرفدار مستضعف و سرمایه‌دار بودند که جابه‌جا هم می‌شوند. اگر وضع‌شان خوب شد. یک روز گفتند چپ و راست، روز بعد هم گفتند خط یک و دو و سه، در حال حاضر هم در راس
قصه اصولگراها و اصلاح‌طلب‌ها هستند. اینها هیچ قاعده بازی را بلد نیستند اکثرشان نه چپ، نه راست، نه اصلاح‌طلب و نه اصولگرا هستند.» در این روند ناطق می داند که با قرار گرفتن در لیست این جناح سیاسی باید هزینه برخی از عملکردهای این جناح را بپردازد و از سوی دیگر فضای سیاسی درک درستی از ائتلاف زودگذر با اتحاد را ندارد و قرار گرفتن در جناح اصلاح‌طلبان سبب می شود که ناطق نوری پرستیژ مستقل بودن خود را از دست بدهد. به نظر می‌رسد که اصلاح طلبان در این روند دچار اشتباه محاسباتی شده اند. شاید در این روند عملکرد ناطق نوری آنان را دچار این اشتباه کرده باشد. در جریان مناظرات سال 88 و سخنانی که احمدی‌نژاد در مناظره درباره پسر ناطق نوری به زبان آورد میان ناطق و احمدی‌نژاد شکرآب شد. اصلاح‌طلبان در این زمینه اختلاف ناطق و احمدی‌نِژاد را به اصولگرایان نیز تعمیم دادند البته در این روند عدم حضور وی در جلسات جامعه روحانیت مبارز نیز به اشتباهات لیبرال‌ها دامن زد اما به نظر می‌رسد که با توجه به سخنان بالا ناطق در فکر ائتلاف نیست و هنوز قانع نشده است که پتانسیل خود را برای جریانی که پیش از این رقیب سرسخت وی در انتخابات 76 بوده را
هزینه کند.
دیدگاه تان را بنویسید