سریع‌القلم؛ نقاد رادیکالیسم یا تشدید کننده فضای رادیکال؟ / سخنان عوامانه یک استاد علوم سیاسی!

سرویس سیاسی «فردا»؛ محمود سریع‌القلم این‌روزها به چهره جنجالی نزدیک به دولت تبدیل شده است و هر وقت لب به سخن می‌گشاید مطالبی را بیان می‌کند واکنش‌های منفی را به دنبال دارد. این امر درحالی است که سریع القلم با داعیه نقد رادیکالیسم حرف‌های تنش آمیزی را بر زبان می راند که تشدید کننده همین فضاست. او در مصاحبه ای که با یکی از روزنامه های لیبرال داشته است نسبت به منتقدین اینطور اظهار نظر می کند:‌ « به دلیل مشغله فراوان دانشگاهی فرصت نکرده‌ام مطالب این جریان‌ها را مطالعه کنم. اما مطالبی که دانشجویان در راهروهای دانشکده به من داده‌اند و چند مورد را دیده‌ام، می‌توانم فعلا اینطور اظهار نظم کنم که مطالب دقیق نیست!!» وی در راستای رویه‌ای جریانی که منتقدان بی‌سواد می‌خواند، ادامه می‌دهد:‌ « بر اساس آمار، ارقام و دقت‌های روشی علمی مطالب گفته نشده اند. خیلی ذهنی هستند تا عینی. اسامی را نگاه کردم و نمی‌شناختم. از همکاران پرسیدم متوجه شدم این افراد از دانشگاه‌های بسیار ضعیف داخلی هستند و اساتید زیر متوسط به آنها درس داده‌اند. طبعا محصول هم اینگونه ضعیف می‌شود.» فخرفروشی‌های شبه آکادمیک سریع القلم اما به همین جا محدود نمی‌شود. او که مدرس دانشگاههای ایرانی است درباره کیفیت آموزش عالی در کشور می‌گوید:‌ « به آموزش عالی در ایران نگاه کنید. به نظرم خدمت بزرگی است اگر دوره دکترا را به طور کل در دانشگاه‌های ایران تعطیل کنند. چون کیفیتش به شدت افت کرده است. افرادی که زحمت نکشیده‌اند دکترا گرفته اند.» سریع القلم از آمار و ارقام سخن می‌گوید و بیان می‌دارد که با افرادی که به طور انتزاعی سخن می‌گویند نمی‌شود سخن گفت اما سخنانی به زبان می‌آورد که بیشتر کلی است و شبیه گعده‌های شبانه جوانان نوکیسه و ناپخته است و منبع اطلاعاتش، اطلاعاتی است که در راهروها به دستش رسیده است! اما مهمترین موضوع در این زمینه تشدید و القای فضای رادیکالیسم و برچسب زدن به منتقدین است. چندی است که جریانی در این زمینه سعی دارد تا فضا را در یک دوقطبی کاذب رادیکالیسم و اعتدال محصور کند و به نظر می‌رسد دکتر سریع‌القلم یکی از افرادی است که در این زمینه فعالیت ویژه‌ای دارد. این درحالی است که پس از انتخابات سال گذشته فضای کشور به سمت اعتدال حرکت کرده و کارشناسان مطرح می کنند که اعتدال به عنوان یک مطالبه عمومی است نه جناحی. اما امثال سریع‌القلم‌ها برای سیاه و سفید نشان دادن جامعه تلاش دارند. درحالی که جامعه و گروه‌های مختلف سیاسی مستعد ورود به فضای میانه روی و آرامش هستند و اکثریت جریان های سیاسی سعی دارند در مواضعی که اتخاذ می کنند جانب اعتدال را رعایت کنند، این نوع اظهار نظرها بر هم زننده همین نوع فضاست. البته شاید سریع القلم در دام جریان آپارتاید رسانه‌ای لیبرال‌ها افتاده است؛ ‌اینکه وی دقیقا همان پاسخی را به سئوالات می‌دهد که هدف فرد مصاحبه کننده است نیز در جای خود قابل تامل است. رسانه‌های لیبرال در اقدامی هماهنگ سعی دارند تا فضای سیاسی کشور را به سمت یک دو قطبی کاذب پیش ببرند و اصلاح طلبان را در دایره اعتدال تعریف کرده و از سوی دیگر به جامعه اینگونه القاء کنند که کلیت اصولگرایان افراطی هستند. آپارتاید رسانه‌های لیبرال به این نحو عمل می کند که با برچسب زنی به منتقدین راه هر گونه انتقاد را می‌بندد. این رسانه‌ها سعی می کنند در زمینه جهت دهی به افکار عمومی به افراد مختلف وزن بدهند. در این پروژه وزن‌دهی، افرادی که داخل در این جریان هستند آنقدر بالا برده می‌شوند که کسی نتواند همپایه آنها باشد. درواقع یک نوع قهرمان‌سازی و تقدس‌گرایی در این رسانه ها صورت می‌گیرد و افراد مورد حمایت این جریان در این پروژه آنچنان از حالت قدسی و مصونیت آهنینی برخوردار می‌شوند که در برابر هر نوع نقدی رویین تن می گردند. از سوی دیگر پروژه تخریب منتقدان آغاز می‌شود و به مانند سخنان سریع القلم منتقدین بی سواد خوانده می‌شوند تا تصویری پست و نازل از آنها در افکار عمومی شکل بگیرد تا تیغ تیز نقد کند شود. به هر حال این فضا نه علمی است و نه می‌تواند به پیشرفت جامعه کمک کند و تنها و تنها تشدید کننده فضای رادیکال است؛ رادیکالیسمی که برخی از افراد همچون سریع القلم با اظهارنظرهای جهت‌دارشان به آن دامن می زنند و سخنانی که به نظر نمی‌رسد دردی از جامعه دوا کند را به زبان جاری می‌سازند.