جناح‌ها خود را برای قطب‌بندی جدید سیاسی آماده می‌کنند/ اصولگرایان باید دلواپس چه چیز باشند؟
موضوع دیدار خصوصی روحانی و اصلاح‌طلبان از سوی دیگر پیامی برای جناح اصولگرا دارد. دولت اغلب نسبت به انتقاداتی که مطرح شده است روی خوش نشان نداده اما در این روند با برگزاری جلسه در فضایی دوستانه به اصلاح‌طلبان اجازه طرح انتقادات را می دهد که این موضوع در چارچوب فضای اعتدال و افراط قابل بررسی است.
سرویس سیاسی «فردا»؛ چندی پیش موضوع دیدار خصوصی اصلاح‌طلبان و رئیس جمهور در کاخ سعدآباد در رسانه‌ها مطرح شد و پس از آن بود که کم کم برخی رسانه‌ها اطلاعاتی از جزئیات دیدار و افراد شرکت‌کننده در این مراسم را منتشر کردند. در این زمینه موضوع مورد توجه استراتژی دو جناح سیاسی اصولگرا و اصلاح‌طلب در قبال دولت و فضای تازه سیاسی است. اصلاح‌طلبان که از یک سال گذشته به طور ائتلافی با دولت همکاری کردند و وزرایی را نیز در کابینه دولت دارند، سعی کرده‌اند برای احیای خو
د در فضای سیاسی کشور به جناح راست سنتی تکیه کنند. از این رو بود که وقتی دریافتند نامزدشان توانایی پیروزی در انتخابات را ندارد، نسبت به کناره گیری وی عمل کردند و بر روی کاندیداتوری حسن روحانی سرمایه‌گذاری کردند. اصلاح‌طلبان از این جهت دولت را مدیون خود می‌دیدند و هر از گاهی مطالبات سیاسی و جناحی خود را از دولت مطرح می‌کنند. اینک نیز با برگزاری جلساتی سعی دارند این روند را ادامه دهند و خود را در چارچوب فضای جدیدی سیاسی و دو قطبی اعتدال و افراطی که
بوجود آمده در جایگاه اعتدال جای دهند تا از این منظر نظر افکار عمومی را نسبت به این جریان خوشبین و مثبت کنند. از این نظر در جلسه‌ای که برگزار شده است، اصلاح‌طلبان از یک سو خود را در کنار دولت تعریف کرده‌اند و نسبت به فضای تازه‌ای که بوجود آمده اظهار خرسندی کرده‌اند و از سوی دیگر با انتقاد از برخی عملکردهای دولت مطالبات خود را نسبت به این موارد بیان کرده‌اند و در این جهت در نقش منتقد دولت نیز ظاهر شده‌اند. در این باب مباحث زیادی از جمله اجماع میان خاتمی و رفسنجانی، احیای سفرهای استانی، هدایت رسانه‌های دولت، از بین بردن فاصله میان اصلاح‌طلبان ونظام و ... مطرح شده است که هر یک از موضوعات در جای خود حائز اهمیت هستند. موضوع دیدار خصوصی روحانی و اصلاح‌طلبان از سوی دیگر پیامی برای جناح اصولگرا دارد. دولت اغلب نسبت به انتقاداتی که مطرح شده است روی خوش نشان نداده اما در این روند با برگزاری جلسه در فضایی دوستانه به اصلاح‌طلبان اجازه طرح انتقادات را می دهد که این موضوع در چارچوب فضای اعتدال و افراط قابل بررسی است. متاسفانه اصولگرایان در یکسالی که از دولت یازدهم می گذرد به صورت جزیره‌ای عمل کرده‌اند و در برابر
اقدامات دولت وحدت رویه نداشته‌اند. گروهی از اصولگرایان تحت عنوان پایداری و ... شدیدا نسبت به اقدامات دولت موضع گرفته اند و دولت را یک جریان سازشکار قلمداد کرده‌اند و در این میان دولت نیز در برابر این گروه موضع دفاعی شدیدی اتخاذ کرده است و با توجه به دو قطبی اعتدال و افراطی که تعریف کرده، با عملکرد این گروه و موضع گیری‌های منفی اعضای آن نسبت به مواردی چون بحث مذاکرات هسته‌ای بر روی جایگاه اعتدالی خود بیشتر تاکید دارد. درواقع دولت حوزه اعتدالی خود را در برابر موضع‌گیری این گروه تعریف می‌کند. از سوی دیگر بخش مهمی از اصولگرایان که در مجلس حضور دارند معتقد هستند در شرایط فعلی دولت را نباید به سمت اصلاح‌طلبان راند و تلاش می‌کنند که به ریاست علی لاریجانی نوعی تعامل را سامان دهند. بخشی از اصولگرایان نیز تقریبا از دولت حمایت کامل می‌کنند، هر چند ممکن است مواضع انتقادی هم نسبت به دولت داشته باشند. با این وجود به دلیل اینکه صدای گروه‌هایی مانند پایداری بیشتر به گوش می‌رسد و تحت همایش‌هایی چون دلواپسیم مباحثی را مطرح می‌کنند، بیشتر موضع اصولگرایان در میان افکار عمومی با توجه به دو قطبی اعتدال و افراط در حوزه افراط
تعریف می‌شود. اگر نگاهی به رسانه‌های اصلاح‌طلب در زمینه ماجرای همایش‌های دلواپسیم بیندازیم به وضوح در می‌یابیم که رسانه‌های لیبرالی که به طور زنجیروار به هم وصل هستند در این زمینه به طور هماهنگ موضع گرفتند و سعی کردند با افراطی نشان دادن چنین مساله‌ای به تقویت فضای دوقطبی اعتدال و افراط بپردازند و در این زمینه جایگاه خود را در کنار دولت در حوزه اعتدال برای عامه مردم جا بیندازند. اما اصولگرایان در این روند با توجه به اینکه یا سکوت اختیار کردند و یا گروهی همچون پایداری مواضع شدیدی می گیرند ناخواسته به سمت افراط هل داده می‌شوند. به هر جهت به نظر می‌رسد اصولگرایان بایستی فضای موجود سیاسی را به خوبی تجزیه تحلیل کنند و با مدیریت گروه‌های مختلف این جناح و ایجاد انسجام داخلی نسبت به آن برنامه خاصی را طرح ریزی نمایند. در این راستا اگر تعریف دو قطبی اعتدال و افراط شکل بگیرد و برچسب تحجر و افراطی به اصولگرایان بخورد فضای سیاسی کشور بیشتر برای اصولگرایان غبارآلود خواهد شد و آنها بیشتر به حاشیه رانده خواهند شد.
د در فضای سیاسی کشور به جناح راست سنتی تکیه کنند. از این رو بود که وقتی دریافتند نامزدشان توانایی پیروزی در انتخابات را ندارد، نسبت به کناره گیری وی عمل کردند و بر روی کاندیداتوری حسن روحانی سرمایه‌گذاری کردند. اصلاح‌طلبان از این جهت دولت را مدیون خود می‌دیدند و هر از گاهی مطالبات سیاسی و جناحی خود را از دولت مطرح می‌کنند. اینک نیز با برگزاری جلساتی سعی دارند این روند را ادامه دهند و خود را در چارچوب فضای جدیدی سیاسی و دو قطبی اعتدال و افراطی که
بوجود آمده در جایگاه اعتدال جای دهند تا از این منظر نظر افکار عمومی را نسبت به این جریان خوشبین و مثبت کنند. از این نظر در جلسه‌ای که برگزار شده است، اصلاح‌طلبان از یک سو خود را در کنار دولت تعریف کرده‌اند و نسبت به فضای تازه‌ای که بوجود آمده اظهار خرسندی کرده‌اند و از سوی دیگر با انتقاد از برخی عملکردهای دولت مطالبات خود را نسبت به این موارد بیان کرده‌اند و در این جهت در نقش منتقد دولت نیز ظاهر شده‌اند. در این باب مباحث زیادی از جمله اجماع میان خاتمی و رفسنجانی، احیای سفرهای استانی، هدایت رسانه‌های دولت، از بین بردن فاصله میان اصلاح‌طلبان ونظام و ... مطرح شده است که هر یک از موضوعات در جای خود حائز اهمیت هستند. موضوع دیدار خصوصی روحانی و اصلاح‌طلبان از سوی دیگر پیامی برای جناح اصولگرا دارد. دولت اغلب نسبت به انتقاداتی که مطرح شده است روی خوش نشان نداده اما در این روند با برگزاری جلسه در فضایی دوستانه به اصلاح‌طلبان اجازه طرح انتقادات را می دهد که این موضوع در چارچوب فضای اعتدال و افراط قابل بررسی است. متاسفانه اصولگرایان در یکسالی که از دولت یازدهم می گذرد به صورت جزیره‌ای عمل کرده‌اند و در برابر
اقدامات دولت وحدت رویه نداشته‌اند. گروهی از اصولگرایان تحت عنوان پایداری و ... شدیدا نسبت به اقدامات دولت موضع گرفته اند و دولت را یک جریان سازشکار قلمداد کرده‌اند و در این میان دولت نیز در برابر این گروه موضع دفاعی شدیدی اتخاذ کرده است و با توجه به دو قطبی اعتدال و افراطی که تعریف کرده، با عملکرد این گروه و موضع گیری‌های منفی اعضای آن نسبت به مواردی چون بحث مذاکرات هسته‌ای بر روی جایگاه اعتدالی خود بیشتر تاکید دارد. درواقع دولت حوزه اعتدالی خود را در برابر موضع‌گیری این گروه تعریف می‌کند. از سوی دیگر بخش مهمی از اصولگرایان که در مجلس حضور دارند معتقد هستند در شرایط فعلی دولت را نباید به سمت اصلاح‌طلبان راند و تلاش می‌کنند که به ریاست علی لاریجانی نوعی تعامل را سامان دهند. بخشی از اصولگرایان نیز تقریبا از دولت حمایت کامل می‌کنند، هر چند ممکن است مواضع انتقادی هم نسبت به دولت داشته باشند. با این وجود به دلیل اینکه صدای گروه‌هایی مانند پایداری بیشتر به گوش می‌رسد و تحت همایش‌هایی چون دلواپسیم مباحثی را مطرح می‌کنند، بیشتر موضع اصولگرایان در میان افکار عمومی با توجه به دو قطبی اعتدال و افراط در حوزه افراط
تعریف می‌شود. اگر نگاهی به رسانه‌های اصلاح‌طلب در زمینه ماجرای همایش‌های دلواپسیم بیندازیم به وضوح در می‌یابیم که رسانه‌های لیبرالی که به طور زنجیروار به هم وصل هستند در این زمینه به طور هماهنگ موضع گرفتند و سعی کردند با افراطی نشان دادن چنین مساله‌ای به تقویت فضای دوقطبی اعتدال و افراط بپردازند و در این زمینه جایگاه خود را در کنار دولت در حوزه اعتدال برای عامه مردم جا بیندازند. اما اصولگرایان در این روند با توجه به اینکه یا سکوت اختیار کردند و یا گروهی همچون پایداری مواضع شدیدی می گیرند ناخواسته به سمت افراط هل داده می‌شوند. به هر جهت به نظر می‌رسد اصولگرایان بایستی فضای موجود سیاسی را به خوبی تجزیه تحلیل کنند و با مدیریت گروه‌های مختلف این جناح و ایجاد انسجام داخلی نسبت به آن برنامه خاصی را طرح ریزی نمایند. در این راستا اگر تعریف دو قطبی اعتدال و افراط شکل بگیرد و برچسب تحجر و افراطی به اصولگرایان بخورد فضای سیاسی کشور بیشتر برای اصولگرایان غبارآلود خواهد شد و آنها بیشتر به حاشیه رانده خواهند شد.
دیدگاه تان را بنویسید