ظریف: اکنون نوبت غرب است

بالاخره واقع بینانه به نظر می رسد که برای حل بحران غیر ضروری که برنامه هسته ای ایران را در بر گرفته است امیدوار بود. تا حد زیادی به خاطر اینکه رویکرد ها نسبت به کشورم در حال تغییر است. اکنون این امر که دانشمندان کشورم فن آوری هسته ای را کسب کرده اند و به طور گسترده این امر که دانش کسب شده را نمی توان از ایران گرفت پذیرفته شده است.

همچنین این درک که ایران هیچ علاقه ای به سلاح هسته ای ندارد رو به افزایش است. این درست است که ما در منطقه ای ناآرام زندگی می کنیم. ما همواره اعلام کرده ایم که حرکت به سمت سلاح هسته ای- و حتی مشکوک شدن به این اقدام- امنیت ملی ما را در معرض خطر قرار می دهد.

از دیدگاه ما سلاح هسته ای از ابزارهای منسوخ و متعلق به گذشته است. زرادخانه هسته ای اسرائیل کمکی به جنگ 2006 با لبنان نکرد. حوادث تراژیک 11 سپتامبر نشان داد که حتی نیرومندترین قدرت هسته ای جهان نمی تواند امنیت خود را با به خطر انداختن امنیت دیگران حفظ کند. هیچ جایگزینی برای تعهد و تعامل وجود ندارد.

سلاح های کشتار جمعی ابزارهای ضعیفی بریا امنیت و بازدارندگی محسوب می شوند. این برای همه دولتها به ویژه کشورم ایران مصداقیت دارد. کشور من از اندازه و وسعت خود، جغرافیا و منابع طبیعی و انسانی خود راضی است و طی 3 قرن اخیر آغزگر هیچ تجاوزی نبوده است.

گزینه سلاح هسته ای امنیت ما را به مخاطره می اندازد؛ و مزیت نسبی ما در نیروهای متعارف را به خطر می اندازد. در عوض ما باید اعتماد کنشگرانی که بی دلیل از قدرت ایران نگران شده اند را کسب کنیم. ایران نمی تواند انتظار داشته باشد به بازدارندگی هسته ای معنا داری، مستقیم و یا از طریق واسطه دست می یابد.

فراتر از این محاسبات استراتژیک، ما به طور اصولی با سلاح های هسته ای مخالف هستیم. آیت الله علی خامنه ای، رهبر ایران تا بدانجا پیش رفته است که فتوایی مبنی بر حرمت و ممنوعیت توسعه، ذخیره و استفاده از این نوع سلاح ها را صادر کرده است. وجدان ما پیش از این در معرض آزمایش قرار گرفته است. زمانی که صدام حسین در سطحی بی سابقه از جنگ جهانی اول تا کنون مردم ما را با گاز های شیمیایی مورد حمله قرار داد، ما از سلاح های کشتار جمعی حتی در پاسخ متقابل استفاده نکردیم.

در حالی که برخی در غرب همچنان گرفتار توهمات گذشته خود هستند، معدودی تردید دارند که دستیابی به توافق مورد قبول دو طرف تنها راهی است برای ان که اطمینان حاصل شود که برنامه انرژی هسته ای ایران منحصرا صلح آمیز باقی می ماند. این تغییر یک شبه رخ نداد بلکه پس از ان بود که دیده شد فشار بیشتر، و تحریم ها تنها منجر به سانتریفیوژ بیشترف خشم و بی اعتمادی بیشتر شد.

برنامه اقدام مشترک که در نوامبر در ژنو سند مبنایی است.این توافق بر این اعتقاد بنا شد که منع اشاعه تنها با برنامه شفاف هسته ای ایران که شامل غنی سازی می شود و نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی قابل حصول است.

دستیابی به این توافق موقت، اولین بار طی دهه گذشته، نیازمند رهبری و شهامت از همه طرفها بود. مذاکره برای توافق نهایی چالش بزرگتری را در پیش دارد. همه طرف ها در مذاکرات تمایل به تعامل و تعهد را نشان داده اند اما این طی ماه های آتی به محک آزمایش در می‌آید.

تعامل ایران یک هدف فی نفسه نیستف بلکه یک اولویت امنیت ملی است. برای اینکه صریح باشم، ما برای مذاکره مذاکره نمی کنیم، ما به دنبال خرید زمان نیز نیستیم. ما یکبار دیگر نیز نشان دادیم که به قولمان متعهد هستیم، همچنان که آژانس بین المللی انرژی اتمی تایید کرد، ما همه تعهداتمان را انجام دادیم. اکنون زمان طرف های مقابل است تا تعهداتشان را انجام دهند.

با ورود به گفتگو ها برای دتیابی به توافق نهایی، همتایان ما باید انتخاب‌های دشواری کنند. آن‌ها باید اظهاراتشان را عملی کنند. برخی از آن‌ها باید سرمایه سیاسی زیادی خرج کنند تا همچنان در برابر جامعه بین‌الملل معتبر بمانند. دیگران هم که به وضعیت فعلی عادت کرده‌اند باید تلاش کنند تا موضع خود را تغییر دهند.

چیزی که هر طرف باید بیشتر از هر زمان نشان دهد شجاعت است. با نزدیک شدن بهار، همه جهان را دعوت می کنم تا طلوع جدیدی را با مردم کشورم جشن بگیرند. بیش از همه، همتایان ام را در گفتگوهای هستهای دعوت می کنم تا از این فرصت به جود آمده استفاده کنند. اجازه دهیم این بحران غیر ضروری را پایان دهیم و چشم انداز های جدیدی را بگشاییم.