وقتی موسوی به توصیه منتقدان احمدی‌نژاد هم عمل نکرد/ مطهری: گویا میل ندارید این قضایا تمام شود

سرویس سیاسی «فردا»: این روزها طیف سیاسی‌ای که شورش های کور سال 88 را رقم زدند بدون یادآوری آن وقایع می کوشند به «عادی سازی» روابط خود با نظام بپردازند ودر عین حال مطالبه رفع حصر موسوی و کروبی را مطرح کنند. مطالبه ای که البته بدون یادآوری و عذرخواهی از وقایع تلخ سال 88 مطرح می شود. در آن روزها کسای که نه به احمدی نژاد رای داده بودند و نه به موسوی،مشفقانه به سران آن فتنه،بالاخص موسوی هشدار می دادند که از رویه التهاب آفرین خود دست بردارد. مرور برخی از این هشدارها نشان می دهد که موسوی و کروبی چه مسیری را طی کردند که به «حصر» به عنوان یک اقدام تامینی و تنبیهی موقت منجر شد. در 17 بهمن ماه 88، دکتر علی مطهری از سرشناس ترین منتقدان احمدی نژاد و نماینده مردم تهران در مجلس، نامه‌ای سرگشاده خطاب به مهندس میرحسین موسوی نوشت و در آن نظر خود را درباره منش و روش موسوی اعلام کرد و به وی هشدار داد که ؛«گویا میل ندارید این قضایا تمام شود..»

متن کامل این نامه بدون تغییر در پی می آید:

جناب آقای مهندس میرحسین موسوی

با اهدای سلام، مصاحبه جناب عالی با پایگاه اطلاع‌رسانی کلمه که بیشتر به یک بیانیه شبیه است نظر به اینکه در آستانه راهپیمایی 22 بهمن صادر شده است طبعاً هدفدار بوده و دارای آثار عملی مثبت و منفی خواهد بود. لذا مناسب است که این نامه را به صورت سرگشاده بنگارم.

به عقیده اینجانب شما در این بیانیه دردها را خوب بیان کرده اید اما درمان را نه. روح بیانیه و جان کلام شما این است که ما برای اصلاح به میدان آمده ایم نه برای انتقام‌گیری یا کسب قدرت و یا ویران گری. این امر می‌تواند محور وحدت و هدف مشترک اطراف بحران سیاسی کنونی باشد، خصوصاً که اصلاح مستمر اجتماعی یکی از ارکان تعلیمات اسلامی است که از آن به «‌امر به معروف و نهی از منکر» تعبیر می‌شود. اما این هدف از چه راه بهتر تأمین می‌شود؟

شما در بیانیه‌های خود از قانون گریزی دولت و تمایل آن به استبداد و پاسخگو نبودن آن در مقابل مجلس و قوه قضائیه سخن گفته اید، همچنان که اشارات و تصریحاتی به خشونت ورزی و کم توجهی مدیران این بحران به حقوق مردم داشته اید . آیا فکر نمی کنید که خاطیان این دو حوزه برای استمرار و توجیه تخلفات خود، خواهان ادامه وضع موجود هستند و آرامش و وحدت ملی سم مهلک برای آنها است؟ آیا فکر نمی کنید که وضع موجود، دست رهبری نظام و بسیاری از مصلحان مجلس و قوه قضائیه را برای برخورد با این خاطیان بسته است؟ مثلاً در شرایط عادی امکان سؤال از رئیس‌جمهور درباره برخی قانون گریزی‌ها و رهاسازی و لیبرالسیم فرهنگی وجود دارد اما اکنون چون این گونه اقدامات قانونی، همراهی با سران معترض و موجب تشدید بحران تلقی می‌شود، زمینه پذیرش آن در میان نمایندگان مجلس و مردم ضعیف است. (البته اینها به معنی نفی نقاط مثبت و تلاش صادقانه این دولت نیست.)

پس باید قبول کنید که جناب عالی و جناب آقای کروبی تبدیل به مانعی برای اصلاحات مورد نظر خودتان و بسیاری از دلسوزان انقلاب اسلامی شده اید. اینجانب حدس قوی دارم که اگر رهبر گرانقدر انقلاب خیالشان از ناحیه شما دو بزرگوار راحت شود به سراغ خودکامگی‌ها و لجاجت‌های بزرگوار سوم یعنی رئیس‌جمهور محترم و خطاهای برخی افراطی‌های مدعی اصولگرایی خواهند رفت. لااقل چندماهی امتحان کنید، اگر این گونه نبود به راه خود که آن را بی نتیجه و مضر می‌دانم ادامه دهید. خودتان در بیانیه آورده اید که حجم اخبار اقتصادی و اجتماعی در مقایسه با اخبار سیاسی اندک است. این جمله مؤیدی است بر مدعای ما که بحران کنونی مانعی است برای ارزیابی و نظارت بر عملکرد اقتصادی و اجتماعی دولت و پاسخگو بودن آن.

در بیانیه شما نکات مثبت و گام‌هایی به سوی اتحاد و رفع بحران دیده می‌شود مانند محکوم کردن رسانه‌های بیگانه، تبری از شعارهای ضد اسلام و جدا کردن راه خود از راه خارج نشینان از همه مهمتر تأکید بر التزام به قانون اساسی، گر چه یکی از اصول قانون اساسی اصل ولایت فقیه است و مطابق آن باید در معضلات اجتماعی و سیاسی نظر رهبری را فصل الخطاب بدانیم هرچند قانع نشده باشیم و در بیانیه شما به این اصل توجه لازم مبذول نشده است.

از سوی دیگر، بخشی از این بیانیه نشان می‌دهد که جناب عالی میلی به پایان یافتن این بحران ندارید و مایلید این شعله هر چند کم سوتر همچنان افروخته باشد، البته به زعم خود برای دفاع از حقوق مردم، در حالی که با فراهم شدن زمینه مناسب برای قانون گریزی و بسته شدن دست مصلحان قانونی، حقوق مردم به شکل دیگری پایمال می‌شود و با بهره گیری دشمنان خارجی از این بحران، اقتدار نظام اسلامی و منافع ملی نیز آسیب می‌بیند.

رهبر بزرگوارمان در نطق اخیر خود از اقدامات جناب عالی و جناب آقای کروبی به «غفلت» تعبیر کردند، همان چیزی که اینجانب در مناظره تلویزیونی به «‌لغزش سیاسی» تعبیر کردم و برخی بر من خرده گرفتند که کار اینها بالاتر از لغزش بوده است، در حالی که تعبیر «غفلت» ملایم تر به نظر می‌رسد.

به هر حال، اینها علامت‌هایی است که ایشان به شما می‌دهند برای تغییر مسیر و تقویت وحدت ملی. امیدوارم این فرصت‌ها مغتنم شمرده شود و اولین اثر آن این باشد که راه پیمایی 22 بهمن مظهر وحدت ملی و نقطه پایان بحران خود ساخته کنونی باشد. این حادثه مبارک را دور نمی بینم زیرا جناب عالی را پیرو امام علی ـ علیه‌السلام ـ می‌دانم. فرضاً در ماجرای اخیر حق تماماً به جانب شما باشد باید مانند امیرالمؤمنین به خاطر حفظ اسلام و وحدت اسلامی از حق خود بگذرید و البته حقوق عمومی در جای خود پیگیری خواهد شد. از جناب عالی با سابقه خوب در انقلاب اسلامی، این انتظار دور از ذهن نیست.

علی مطهری