سوریه از نگاهی دیگر

اینکه بحران سوریه وارداتی است و آمریکا و همپیمانان منطقه ائی اش مانند عربستان، ترکیه و قطر در ایجاد این شرایط به ضرر مردم سوریه و به نفع رژیم صهیونیستی نقش دارند شکی نیست. آنها از اشتباهات دولت سوریه سوء استفاده کرده و ضمن تحمیل یک جنگ فرسایشی نیابتی به حکومت و مردم سوریه، زمینه هر گونه رشد نیروهای سیاسی داخلی برای کسب حقوق انسانی خود در برابر دولت و حکومت را نیز از بین برده اند. اما این نکته نباید مسئولیت دولت سوریه از عدم مدیریت یک حرکت مدنی که به چنین فاجعه ائی منجر شده را کم نماید. و سیاست خارجی ایران اگر برای ایجاد صلح، ثبات و امنیت و حفظ توازن منطقه ائی از دیدگاه راهبردی از دولت و حکومت سوریه حمایت می کند باید به ترسیم خطوط دقیق و مرزبندیهای لازم بین این دو مقوله بپردازد تا مسببین اصلی مصائبی که بر مردم سوریه وارد شده مشخص شود. فاجعه‌ای مردمی و زیست محیطی ائی که تبعات دلخراش و ناگوار آن حدود سی درصد جمعیت این کشور را به‌ شکلی حاد درگیر کرده: بیش از 130 هزار قربانی، حدود نیم میلیون مجروح، و حدود 8 میلیون مهاجر و آواره همراه با فقر و نا امنی رو به گسترشی که دامن اغلب خانواده‌های سوری را گرفته است. متاسفانه با سیاستی که سازمان ملل و قدرتهای غربی در پیش گرفته اند نه تنها هیچ روزنه بهبود اوضاع دیده نمیشود، بلکه اگر اثرات این بحران به کشورهای همسایه نیز تسری کند نباید متعجب بود. تعدد و تنوع شکاف‌های حاد مذهبی و تعارض‌های قومی ـ قبیله‌ای، ضعیف نگاه داشتن سازمانها و نهادهای مدنی که از اشتباهات عمده دولت و حکومت سوریه بود سه خطر عمده در بر داشته است: 1- گسترش خشونت، 2- عدم تداوم مبارزه سیاسی و تبدیل آن به مبارزه مسلحانه و قهر آمیز و 3- فراهم کردن زمینه برای حضور و فعالیت عناصر خارجی که سبب شده تا دولت‌های خارجی در راس آنها آمریکا و رژیم صهیونیستی با اهداف و نیات گوناگونی وارد صحنه سوریه شوند و دول همپیمانشان در منطقه نظیر سعودی، ترکیه و قطر با سرازیر کردن پول، تسلیحات و جنگجوی وارداتی به ابعاد این بحران دامن بزنند. در مقاله بعدی اثرات ضعیف نگه داشتن سازمانهای مدنی و عرصه عمومی بر ایجاد بحرانهای سیاسی- اجتماعی که حکومت لیبی را سرنگون کرد، بصورت عمیقتر بررسی میشود. منبع: خبرآنلاین