دولت تدبیر پیرترین دولت پس ازانقلاب/جدول

فارس: بهارستان نشینان امروز پس از حدود 3 ماه آخرین وزیر کابینه یازدهم را راهی وزارتخانه خود کردند. «محمود گودرزی» امروز موفق شد از نمایندگان ملت رای اعتماد بگیرد و مسافر خیابان سئول شود تا دولت یازدهم آخرین وزیر خود را بشناسد و به گفته رئیس جمهور بتواند با برنامه ریزی دقیق‌تری حرکت کند. وزیر ورزش و جوانان 58 ساله، مسئولیت وزارتخانه ای را برعهده گرفت که تقریبا همه جامعه هدفش را جوانان زیر 30 سال تشکیل می دهند. در این میان و با توجه به تکمیل شدن کابینه نگاهی به سن وزرای دولت می تواند جالب توجه باشد و این هشدار را به رئیس جمهور بدهد که سن زیاد وزیرانش شاید در آینده برای وی دردسر ساز شود.

نگاهی به میانگین سنی وزرای دولت روحانی نشان می دهد که اکثر وزرا و معاونان متولد دهه 30 بوده و بدون شک قدرت اجرایی آنان نیز به صورت طبیعی با مشکلاتی همراه خواهد شد.

با بررسی آمار سنی وزرا (بدون احتساب سن شهیدی محلاتی و سورنا ستاری) مشخص می شود که روحانی هم اکنون با میانگین سنی 57 سال پیرترین دولت پس از انقلاب را تشکیل داده است.

رکورد داری دولت روحانی/ افزایش 7 ساله میانگین سنی وزرا

نکته دیگر قابل توجه، جهش و رشد میزان سن اعضای کابینه نسبت به دولت های قبلی است.

به عنوان مثال در دولت اول هاشمی رفسنجانی میانگین سنی وزرا حدود 41 سال بود و در دولت دوم وی این میزان 3 سال افزایش پیدا کرد.

در دولت اول سید محمد خاتمی میانگین سنی اعضای کابینه 45 سال بود که این میزان نسبت به دولت دوم هاشمی تنها یک سال رشد کرده بود و میانگین سنی دولت دوم خاتمی نیز با افزایش 2 ساله نسبت به دولت اول وی تشکیل شد.

کابینه اول محمود احمدی نژاد نیز با رشد 2 ساله در میانگین سنی نسبت به دولت دوم خاتمی و با میانگین سنی 49 سال آغاز به کار کرد. میانگین سنی اعضای کابینه در دولت دوم احمدی نژاد نیز تغییر محسوسی نداشت و با یک سال رشد به 50 سال رسید.

اما با بررسی میانگین سنی وزرای دولت تدبیر و امید مشخص می شود که این دولت توانسته رکورد افزایش ناگهانی میانگین سنی کابینه را از آن خود کند و کابینه روحانی 7 سال پیرتر از کابینه محمود احمدی نژاد است.

بنابر این گزارش البته این افزایش سن برای دولت روحانی بی حاشیه هم نبوده است.

وزیری که به خواب رفت

یکی از سایت ها چندی پیش خبری را منتشر کرد که باعث تعجب کارشناسان و جامعه شد.

«خواب نیمروزی وزیر در جلسه کمیسیون» تیتر خبری از خوابیدن یکی از وزرای اقتصادی دولت در جلسه کمیسیون بود.

ماجرا از این قرار بود که ظاهرا در هنگام جلسه کمیسیون و در اوج بحث های تخصصی ناگهان حاضران متوجه می شوند که آقای وزیر خوابیده است!

این سایت خبری در ادامه خبر خود به نقل از یکی از نمایندگان مجلس که در جلسه حاضر بوده، آورده است: انتظار نمایندگان از وزرای دولت دکتر روحانی این است که بخاطر مشکلات فراوان کشور تلاش خود را چند برابر کنند نه اینکه حتی به اندازه قبلی ها هم کار نکنند. البته اغلب وزرا افرادی پرکار هستند و خود شاهدم که شبانه روز کار می کنند اما اینگونه رفتارها وهن مجلس است و اگر آقای وزیر خسته هستند یا نمی توانند پاسخگو باشند بهتر است که استراحت کنند و مسئولیت را به شخصی توانا واگذار کنند.

بنابر این گزارش،‌ برخی اعضای کمیسیون مربوطه، خستگی و بالا بودن سن وزیر مورد نظر را دلیل خوابیدن وی در جلسه می دانستند.

این حاشیه ها برای آقای وزیر البته به اینجا ختم نشد و حتی زمزمه های استیضاح وی را نیز در راهروهای مجلس پخش کرد،؛ شایعه ای که البته فعلا به واقعیت نزدیک نشده است.

وزیری بر روی ویلچر!

محمد جواد ظریف این چهره همیشه خندان دولت یازدهم، دقیقا در روزهایی که قرار بود برای مذاکرات هسته ای راهی ژنو شود با مشکل کمر درد مواجه شد.

وی البته کمر درد خود را به تیتر یکی از رسانه درباره موضوعات مطرح شده از سوی وی در جلسه کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس ربط داد ولی حاشیه های کمر درد آقای وزیر همچنان ادامه پیدا کرد.

انتشار عکس های ظریف به صورت خوابیده بر روی تخت هواپیمای حامل تیم هسته ای در سفر به ژنو اولین حاشیه ها را برای آقای وزیر ایجاد کرد.

بنابر این گزارش، انتشار تصاویر دیدار ظریف و اشتون در روز نخست اولین دور مذاکرات با 5+1 در دولت یازدهم، باز هم همه نگاه های را متوجه کمر درد آقای وزیر کرد؛ چون برای اولین بار عکس های یادگاری میان مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و مسئول ارشد مذاکره کننده ایرانی به صورت نشسته برگزار شد.

اما اوج حاشیه سازی کمر درد ظریف در پایان مذاکرات رقم خورد، در جایی که قرار بود وزیر امور خارجه ایران برای تشریح دستاوردهای مذاکرات در نشست خبری شرکت کند.

این نکته معقول و منطقی است که هر شخصی با هر سنی ممکن است دارای مشکلات جسمی شود و لزوما ویلچر نشینی از عوارض سن بالا نیست اما تقریبا همزمانی هشدار طیف وسیعی نسبت به بالا بودن سن کابینه و نحوه حضور ظریف در مذاکرات این نکته را به ذهن متبادر می کند که نگرانی برخی افراد از سن دولتمردان بی مورد نبوده است،آن هم در مذاکراتی که نحوه میمیک صورت و حالت نشستن افراد حاضر جزو اصول تشریفاتی دیپلماتیک محسوب می شود( البته عملکرد موفق مذاکره کنندگان در این مذاکرات موضوع این گزارش نیست)

دفاع رئیس از آقای رئیس

دولت تدبیر و امید هیچگاه در برابر انتقادات از پیر بودن کابینه اش موضع گیری جدی نداشته است و سعی کرده بیشتر بر روی بکارگیری نیروهای جوان تاکید داشته باشد.

علی اکبر ترکان مشاور رئیس جمهور در مصاحبه ای درباره علت عدم جوان گرایی کابینه روحانی می گوید: کابینه به این دلیل جوان‌گرایی نشده که در وضعیت موجود کشور که تصمم‌گیری‌های مهمی در پیش داریم، فرصت آزمون و خطا نیست و فرصت برای اشتباه کردن باقی نمانده؛ لذا روحانی سعی کرده‌ از باتجربه‌ترین‌ها کمک بگیرد، چراکه کشور در وضعیت خوبی قرار ندارد و ان‌شالله تصمیم‌گیری‌ها به سمت تصمیم‌گیری‌هایی با خطای حداقل برود.

اما در این میان دفاع علی لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی از اعضای کابینه روحانی مورد توجه قرار گرفت.

وی که در همایش تجلیل از افتخار آفرینان چهل و دومین دوره مسابقات جهانی مهارت آلمان 2013 در وزارت کار و امور اجتماعی سخن می گفت،‌ مشکل اصلی کشور را کارنابلدی مدیران خواند و افزود: حکومت، افراد کاربلد و مشخص می خواهد که از پایین رشد کرده و به بالا آمده باشند، گاهی می گویند چرا در دولت فعلی سن بالاست در حالی که مشکل اصلی ما این نیست چرا که باید افراد کاربلد و متخصص باشند؛ جوان گرایی یا میانسال گرایی در کنار این رخ می دهد که تصمیمات درست و متناسب با منافع ملی گرفته شود.

رئیس مجلس با تاکید بر اینکه هزینه کارنابلد بودن را افراد و ملت باید بدهند گفت: احزاب و گروههای سیاسی باید از این مساله پند بگیرند، نتیجه فعل و انفعالات سیاسی باید دولت و مجلسی باشد که کاردان باشد.

این دفاع علی لاریجانی نشان داد که وی مانند برخی نمایندگان نسبت به پیر بودن کابینه حساسیتی ندارد.

بنابر این گزارش، با توجه به احتمال آغاز سفرهای استانی در آینده ای نزدیک و لزوم سفر برخی وزرای اقتصادی در این سفرها، سن بالای کابینه می تواند در سال های آینده برای دولت مشکل آفرین باشد.

در این میان به عقیده برخی کارشناسان انتخاب وزیرانی با سن و سال بالا و دارای اختلاف با قشر جوان جامعه می تواند نخبگان جوان را از احتمال رسیدن به جایگاه های مدیریتی ناامید و موجب قطع شدن حلقه جوان گرایی شود.