برخی سخن از انتخابات را ذنب لایغفر می‌دانستند/ منافع جناحی نباید مبنای تصمیم شورای شهر باشد
برخی دوستان ما بودند که سال گذشته صحبت از انتخابات را در حد یک ذنب لایغفر می دانستند و می گفتند انتخابات چیست؟ کدام انتخابات؟ یک عده ای هم مثل ما ها بودیم که امیدوار بودیم علی رغم اینکه طعنه هایی می شنیدیم. ولی خوشبختانه بتدریج این تحلیل با درایت اقای خاتمی و برخی دیگر از بزرگان جا افتاد و منفی بافی رخت بربست. من دوست دارم کسی وقتی دید تحلیلش غلط بوده، اشتباهش را بپذیرد و باز دوباره نگوید من از اول این را می گفتم.
سرویس سیاسی «فردا»: احمد حکیمی پور عضو اصلاح طلب شورای شهر چهارم تهران و تنها بازمانده شورای اول تهران در ترکیب دوره جدید، معتقد است اصلاح طلبان از کابینه روحانی ناخشنود نیستند. دبیر کل حزب «اراده ملت ایران» همچنین نسبت به ترکیب جدید شورای شهر تهران و برقراری تعامل و همکاری بین آنها برای پیشبرد کارها خوشبین است.
شورای شهر هم همانند سایر نهادها نمی تواند عاری از وجه سیاست باشد اما غالب شدن سیاست بر وجوه دیگر هم می تواند مشکل ساز باشد. آیا می توان حد و مرزهایی برای نهادهای مدنی مثل شورای شهر تعریف کرد؟
این بستگی به تعریف ما از سیاست دارد. با یک تعریف سیاست تمامی عرصه ها و ساحت های زندگی را در بر می گیرد و با یک تعریف محدودۀ دایره شمول سیاست تنها کسانی خواهند بود که زیر یک تابلو سیاسی کار می کنند. سیاست در یک معنی کلی یعنی کسب، حفظ و گسترش قدرت. قدیمی ها هم تعریف خاص خودشان را داشتند که از سیاست به تدبیر امور تعبیر می کردند. در کشور ما چون یک مقداری مرزها به هم ریخته، با مسایل، کلی و عامیانه برخورد می شود و در نتیجه قضاوت ها خیلی واقع بینانه نیست. به هر حال در کشور ما بر اساس قانون اساسی امور کشور از طریق انتخابات انجام می شود، یکی از انتخابات هم شوراهاست، وقتی بحث انتخابات می شود آن روی سکه انتخابات تحزب است. در همه دنیا این طور است که احزاب در میدان انتخابات حاضر می شوند. انتخابات با سیاست عجین شده است و اینکه حزبی لیست می دهد طبیعی است که بر اساس کارکرد شورای شهر افرادی را معرفی می کنند که بتوانند از عهده کار برآیند و البته رای آور هم باشند. در شورای شهر به هر حال مسایل فنی عمرانی، حقوقی، اجتماعی، فرهنگی، سلامت و بهداشت و جوانان و از این قبیل وجود دارد. اتفاقا وقتی احزاب میدان دار می شوند و لیست ها
معرفی می شوند، انتخاب مردم راحت تر می شود و از سویی احزاب هم باید پاسخگو باشند چون تابلو دارند. این چیز بدی نیست. من نمی دانم چرا برخی اصرار دارند بگویند اصلا سیاسی ها نباید با شورا سر و کار داشته باشند. منتها بحث اصلی این است که جهت گیری های سیاسی و مواضع سیاسی در تصمیم گیری ها اولویت نداشته باشد. یعنی منافع حزبی و جناحی مبنای تصمیم های شورای شهر نباشد.
به نظر می رسد برخی همفکران شما انتخابات شورای شهر و راهیابی تعداد بیشتری از لیست اصلاح طلبان را اصلاح طلبانه تر می دانند تا انتخابات ریاست جمهوری.
خوب ما در انتخابات شوراها لیست دادیم و آقای روحانی صرفا کاندیدای اصلاح طلبان نبود. آقای روحانی برآیندی بود از جریان اصلاح طلب و اصول گرایان معتدل. یعنی مخرج مشترک یک خواست ملی بود. اما در شوراها ما به عنوان اصلاح طلبان لیست دادیم و طبیعی است هر کس در لیست می آید باید حتما اصلاح طلب باشد. با تمام این حرفها در ترکیب دولت آقای روحانی دوستان اصلاح طلب هم کم نیستند.
آقای حکیمی پور به نظر می رسد اصلاح طلبان در مقایسه با رفتار سیاسی چند سال پیش خود و بعد از انتخابات 88 ظاهرا یک تجدید نظری در مشی سیاسی خود داشته اند. به نظر شما آنها اصلاحاتی در درون خود انجام داده و درس هایی از گذشته گرفته اند؟
مسلما یک جریان سیاسی تا خود را ارزیابی و نقد نکند نمی تواند پویا باشد و تداوم حیات داشته باشد. لذا اصلاح طلبان همواره یک نگاهی به گذشته و به اصلاح روش ها دارند که بتوانند رو به سوی آینده حرکت کنند. مسلم بدانید که این تجدید نظرها در تحلیل ها بوده است. برخی دوستان ما بودند که سال گذشته صحبت از انتخابات را در حد یک ذنب لایغفر می دانستند و می گفتند انتخابات چیست؟ کدام انتخابات؟ یک عده ای هم مثل ما ها بودیم که امیدوار بودیم علی رغم اینکه طعنه هایی می شنیدیم. ولی خوشبختانه بتدریج این تحلیل با درایت اقای خاتمی و برخی دیگر از بزرگان جا افتاد و منفی بافی رخت بربست. من دوست دارم کسی وقتی دید تحلیلش غلط بوده، اشتباهش را بپذیرد و باز دوباره نگوید من از اول این را می گفتم. من همیشه به این بیت تاکید دارم؛ « چند می گویی سخن ازعیب و نقص دیگران خویش را اول مداوا کن کمال این بست و بس». حرف من کلا این است که ما اصلاح طلبان الان روبه آینده نگاه می کنیم و امیدوارتر از همیشه فعالیت می کنیم ضمن اینکه نیم نگاهی هم به گذشته و نقد خودمان داریم که اشتباهات تکرار نشود و نقاط قوت تقویت شود.
شورای شهر چهارم از پس تجربیات و آزمون و خطاهای دوره های گذشته در آستانه آغاز به کار است. شما با توجه به آن تجربیات دوره های گذشته و معطوف به ترکیب شورای چهارم، نسبت به پیشبرد وظایف قانونی و کارآمدی این شورا خوشبین هستید؟
من جزو آدم های خوشبین هستم و هیچ گاه از این خوشبینی ضرر نکرده ام. انقلاب اسلامی ما بعد از گذشت 34 سال تجربیات زیادی پیدا کرده است. نهادهای نظام هم روز به رو و دوره به دوره پخته تر شده اند. شوراها هم از این قاعده مستثنی نیست. اعضای شوراها در سراسر کشور و مشخصا در شورای تهران کسانی هستند که مسئولیت های مختلفی داشته اند و دوران های مختلف را دیده اند و در حقیقت به پختگی رسیده اند. من ترکیب تهران را که نگاه می کنم انسان های وزین و با تجربه را می بینم که حتی در مسئولیت هایی سابقه دارند که به لحاظ اداری و جایگاهی از شورای شهر هم بالاتر است. این سرمایه خوبی برای موفقیت شورای چهارم است. به نظر من با این ترکیب، هم در کمیسیون های تخصصی افراد غنی خواهیم داشت و هم در کلیت شورا می توانیم خوب عمل کنیم. در چند جلسه ای که با دوستان نشسته ایم روحیه تعامل و همکاری به چشم خورده است. احساس می کنم ممکن است در قضیه انتخاب شهردار یا رئیس شورا برخی زاویه ها پیدا شود و اصطلاحا بحث ها کمی داغ شود- که طبیعت کار است- ولی انشاء الله می توانیم به خوبی در کنار هم کار کنیم. ضمن اینکه دلسوزانی که بیرون شورا هستند، چه در دولت و چه در سایر
نهادها، با مشورت هایی که می دهند قطعا باشورا همکاری خواهند کرد. نهایتا چشم انداز آینده را خوب و مثبت می بینم.
ارزیابی شما به عنوان یکی از چهره های اصلاح طلب از ترکیب کابینه چیست؟ فکر می کنید این ترکیب انتظارات عمومی را برآورده کرده است؟
بله من فکر می کنم با توجه به مشی آقای روحانی و برنامه ها و اهدافی که اعلام کرده اند، کابینه پیشنهادی بالای 60-70 درصد کابینه قابل قبولی است.
برخی معتقدند که اصلاح طلبان تشکیلاتی و حزبی خیلی وزن سنگینی در درون کابینه ندارند. تحلیل شما در این باره چیست. به نظر شما این ترکیب نارضایتی اصلاح طلبان را در پی خواهد داشت؟
اصلاح طلبان از ابتدا هم توقع نداشتند که دولت را به دست بگیرند. اصلاح طلبان بدنبال فضایی بودند که بتوانند فعالیت های خود را آزادانه داشته باشند و بتوانند نهادسازی کنند. لذا من فکر می کنم این فضا الان مهیا شده و اصلاح طلبان از این بابت راضی هستند. ضمن اینکه این دوستانی که در کابینه هستند هم خیلی هاشان سابقه اصلاح طلبی دارند. این طوری نیست که کابینه خالی از اصلاح طلبان باشد. برخی ها در دولت اصلاحات وزیر و مدیر بوده اند.
دیدگاه تان را بنویسید