قدرت‌طلبی سیاسی با لعاب دلسوزی برای مردم/ چرا شرق و ایران یک مسیر را انتخاب کرده‌اند؟!
اگر برخی در جریان اصولگرا با هیاهو و هتاکی به افراد و اشخاص، سهم خواهی می کنند، در مقابل طیفی از اصلاح طلبان «سر و صدا کردن» را راهکار خوبی نمی دانند. در نظر این طیف تحریک افکار عمومی و جهت دادن به آن، بهترین روش برای تسخیر کرسی های قدرت است...سیاست زدگی و میل به فتح کرسی های قدرت،حرفه ای ترین روزنامه اصلاح طلبان را به شب نامه نویسی به سبک جراید احمدی نژاد وا داشته است.
سرویس اجتماعی«فردا»- انتخابات 92 به پایان رسید ،اما گویا پایان انتخابات همواره آغاز سهم خواهی عده ای زیاده خواه را به همراه دارد. شاهد مثال آنکه 2 جریانی که 4 سال پیش، در انتخابات سال 88 رقیب یکدیگر بودند و بزرگترین آشوب سیاسی تاریخ انقلاب را به راه انداختند، برای امر مهمی باز هم به اشتراک نظر رسیده اند و برای چندمین بار در طول یکسال اخیر با یکدیگر همنوا شدند تا هجمه سنگینی را علیه شهرداری تهران و اصولگرایان منتقد سامان دهند.
البته این امر ویژگی های خاص خود را دارد، اگر برخی در جریان اصولگرا با هیاهو و هتاکی به افراد و اشخاص، سهم خواهی می کنند، در مقابل طیفی از اصلاح طلبان «سر و صدا کردن» را راهکار خوبی نمی دانند. در نظر این طیف تحریک افکار عمومی و جهت دادن به آن، بهترین روش برای تسخیر کرسی های قدرت است. شاهد این مدعا، ماجرای دنباله روی روزنامه های شرق و بهار از روزنامه ایران است. این دو رسانه جریان اصلاحات این روزها همان خط مشی ارگان دولت را پی گرفته اند و گویا قصد دارند همچون روزنامه ایران که در طول چند سال اخیر به عنوان نوک پیکان
اقدامات مخرب علیه شهرداری تهران معرفی شده بود، یک موج رسانه ای علیه شهرداری تهران به راه بیندازند. روزنامه ایران به عنوان ارگان رسمی دولت در طول این سال ها هر چه در توان داشت خرج کرد تا بتواند اقدامات موثر صورت گرفته در شهرداری تهران را مخدوش کند. اگر به روند حرکتی این روزنامه در طول سال های اخیر نگاهی بیاندازیم می بینیم تعداد شماره هایی که در آن علیه شهرداری تهران موضع گیری و سیاه نمایی نشده شاید به انگشتان دو دست هم نرسد و گاه و بیگاه بر تعداد صفحات آن افزوده شده و با عناوین مختلف عملکرد مثبت شهرداری را مورد انتقادهای مخرب قرار داده است. مردم هنوز ماجرای گاف عجیب روزنامه دولت در ماجرای ساخت دستشویی در دفتر یکی از مدیران متروی تهران را فراموش نکرده اند که چگونه از آن به عنوان ساخت جکوزی برای مدیران متروی تهران یاد شد! حال اما بعد از هجمه های گسترده صورت گرفته توسط روزنامه ایران، جناح پیروز در انتخابات 92 نیز با این ارگان دولت احمدی نژاد همصدا شده و روزنامه هایی چون شرق و بهار مسیر روزنامه دولتی ایران را پی گرفته اند. این اشتراک نظر و کنش رسانه ای دلیل مشخصی دارد. سیاست زدگی دولت ها و جریان های سیاسی در
طول سال های بعد از انقلاب باعث شده تا مدیریت پویا را رقیب خود بدانند و چون عملکرد و کارنامه قابل اعتنایی ندارند همراه نوک پیکان هجمه شان به سوی مجموعه ها و مدیران توانمد است. بر اساس گواهی همه کارشناسان منصف آنچه در طول 8 سال گذشته در تهران مشاهده شد نیز چیزی جز این مدیریت پویا نبوده و حاصل آن نیز رضایت مردم شهر تهران از اقدامات انجام شده است. شرق چرا راه ایران را می رود؟ سیاست زدگی و میل به فتح کرسی های قدرت،حرفه ای ترین روزنامه اصلاح طلبان را به شب نامه نویسی به سبک جراید احمدی نژاد وا داشته است. روزنامه شرق در شرایطی روایتی معیوب از ماجرای خرید املاک معارض اتوبان امام علی (ع) را بدون هیچ سندی ارائه می کند که ساخت و تکمیل این پروژه عظیم در مدت زمانی کوتاه موجب بهت و حیرت بسیاری از کارشناسان حوزه عمران کشور قرار گرفت. اما با پایان کار دولت احمدی نژاد و مواجهه با کرسی های قدرت و ایضا فاجعه بی سوژگی، باعث می شود «حرفه ای ترین» روزنامه اصلاح طلبان رضایت های مردمی از ساخت پروژه ای با این عظمت را کنار بگذارد و بدون ارائه هیچ سندی حتی در حد یک تصویر، ماجرایی را مطرح می کند که میزان صدق و کذب آن مشخص نسیت.
کسانی که با کار مطبوعاتی آشنا هستند راحت تر این مسئله را درک می کنند که تفاوت مطالب پشت میزی با مطالب میدانی تهیه شده در چیست. یک خبرنگار با حضور در محل تهیه گزارش به اسناد و مدارکی مستدل دست پیدا می کند و در گزارش خود آنها را همراه با تصاویر مربوطه تحویل مخاطب می دهد. این در حالی است که برخی افراد فقط بر اساس شنیده هایشان مطالبی می نویسند که هیچ سند و مدرکی، حتی در حد یک عکس در آن مطلب وجود ندارد تا مخاطب را نسبت به مسئله مطرح شده قانع سازد. این دست از مطالب از جمله همان نگاشته های پشت میزی است که نمونه آن را روزنامه شرق در خصوص اتوبان امام علی (ع) منتشر ساخته است. حال سوال اینجاست که چاپ گزارشی بدون سند و عکس با هدف تخریب شهرداری تهران چه سودی برای جلبب اعتماد مخاطب برای روزنامه شرق و خوانندگان این روزنامه می تواند داشته باشد؟ یادگاری های ناموزون مردم تهران یادگار بر جای مانده از حضور کسانی که به «شرق» خط می دهند را در شهرداری تهران را فراموش نکرده اند. از مسائل مالی رخ داده در آن دوران که بگذریم فقط کافی است در حوزه عمرانی به یک مورد اشاره کنیم؛ چند درصد از مردم مناطق 10 و 11 شهر تهران از پروژه اتوبان
شهید نواب صفوی تهران ابراز رضایت دارند و چه تعداد از شهروندان تهرانی به هنگام ورود به این اتوبان از وضعیت ظاهری ساختمان های اطراف آن لذت می برند؟ تهران اکنون زیباتر است یا تهرانی که برخی به فکر تکثیر پروژه های مانند نواب در آن بودند؟ در این خصوص بهتر است قضاوت را به افکار عمومی واگذار کنیم چراکه افکار عمومی می توانند بهترین قاضیان یک شهر یا کشور باشند و این مردم هستند که باید به عملکرد شهرداری تهران در طول 8 سال گذشته نمره بدهند.نمره ای فراتر از مباحث انتخاباتی و میل به کسب قدرت و یکه تازی به مدد دوپینگ سیاسی با یک کاندیدای مصلحتی...
البته این امر ویژگی های خاص خود را دارد، اگر برخی در جریان اصولگرا با هیاهو و هتاکی به افراد و اشخاص، سهم خواهی می کنند، در مقابل طیفی از اصلاح طلبان «سر و صدا کردن» را راهکار خوبی نمی دانند. در نظر این طیف تحریک افکار عمومی و جهت دادن به آن، بهترین روش برای تسخیر کرسی های قدرت است. شاهد این مدعا، ماجرای دنباله روی روزنامه های شرق و بهار از روزنامه ایران است. این دو رسانه جریان اصلاحات این روزها همان خط مشی ارگان دولت را پی گرفته اند و گویا قصد دارند همچون روزنامه ایران که در طول چند سال اخیر به عنوان نوک پیکان
اقدامات مخرب علیه شهرداری تهران معرفی شده بود، یک موج رسانه ای علیه شهرداری تهران به راه بیندازند. روزنامه ایران به عنوان ارگان رسمی دولت در طول این سال ها هر چه در توان داشت خرج کرد تا بتواند اقدامات موثر صورت گرفته در شهرداری تهران را مخدوش کند. اگر به روند حرکتی این روزنامه در طول سال های اخیر نگاهی بیاندازیم می بینیم تعداد شماره هایی که در آن علیه شهرداری تهران موضع گیری و سیاه نمایی نشده شاید به انگشتان دو دست هم نرسد و گاه و بیگاه بر تعداد صفحات آن افزوده شده و با عناوین مختلف عملکرد مثبت شهرداری را مورد انتقادهای مخرب قرار داده است. مردم هنوز ماجرای گاف عجیب روزنامه دولت در ماجرای ساخت دستشویی در دفتر یکی از مدیران متروی تهران را فراموش نکرده اند که چگونه از آن به عنوان ساخت جکوزی برای مدیران متروی تهران یاد شد! حال اما بعد از هجمه های گسترده صورت گرفته توسط روزنامه ایران، جناح پیروز در انتخابات 92 نیز با این ارگان دولت احمدی نژاد همصدا شده و روزنامه هایی چون شرق و بهار مسیر روزنامه دولتی ایران را پی گرفته اند. این اشتراک نظر و کنش رسانه ای دلیل مشخصی دارد. سیاست زدگی دولت ها و جریان های سیاسی در
طول سال های بعد از انقلاب باعث شده تا مدیریت پویا را رقیب خود بدانند و چون عملکرد و کارنامه قابل اعتنایی ندارند همراه نوک پیکان هجمه شان به سوی مجموعه ها و مدیران توانمد است. بر اساس گواهی همه کارشناسان منصف آنچه در طول 8 سال گذشته در تهران مشاهده شد نیز چیزی جز این مدیریت پویا نبوده و حاصل آن نیز رضایت مردم شهر تهران از اقدامات انجام شده است. شرق چرا راه ایران را می رود؟ سیاست زدگی و میل به فتح کرسی های قدرت،حرفه ای ترین روزنامه اصلاح طلبان را به شب نامه نویسی به سبک جراید احمدی نژاد وا داشته است. روزنامه شرق در شرایطی روایتی معیوب از ماجرای خرید املاک معارض اتوبان امام علی (ع) را بدون هیچ سندی ارائه می کند که ساخت و تکمیل این پروژه عظیم در مدت زمانی کوتاه موجب بهت و حیرت بسیاری از کارشناسان حوزه عمران کشور قرار گرفت. اما با پایان کار دولت احمدی نژاد و مواجهه با کرسی های قدرت و ایضا فاجعه بی سوژگی، باعث می شود «حرفه ای ترین» روزنامه اصلاح طلبان رضایت های مردمی از ساخت پروژه ای با این عظمت را کنار بگذارد و بدون ارائه هیچ سندی حتی در حد یک تصویر، ماجرایی را مطرح می کند که میزان صدق و کذب آن مشخص نسیت.
کسانی که با کار مطبوعاتی آشنا هستند راحت تر این مسئله را درک می کنند که تفاوت مطالب پشت میزی با مطالب میدانی تهیه شده در چیست. یک خبرنگار با حضور در محل تهیه گزارش به اسناد و مدارکی مستدل دست پیدا می کند و در گزارش خود آنها را همراه با تصاویر مربوطه تحویل مخاطب می دهد. این در حالی است که برخی افراد فقط بر اساس شنیده هایشان مطالبی می نویسند که هیچ سند و مدرکی، حتی در حد یک عکس در آن مطلب وجود ندارد تا مخاطب را نسبت به مسئله مطرح شده قانع سازد. این دست از مطالب از جمله همان نگاشته های پشت میزی است که نمونه آن را روزنامه شرق در خصوص اتوبان امام علی (ع) منتشر ساخته است. حال سوال اینجاست که چاپ گزارشی بدون سند و عکس با هدف تخریب شهرداری تهران چه سودی برای جلبب اعتماد مخاطب برای روزنامه شرق و خوانندگان این روزنامه می تواند داشته باشد؟ یادگاری های ناموزون مردم تهران یادگار بر جای مانده از حضور کسانی که به «شرق» خط می دهند را در شهرداری تهران را فراموش نکرده اند. از مسائل مالی رخ داده در آن دوران که بگذریم فقط کافی است در حوزه عمرانی به یک مورد اشاره کنیم؛ چند درصد از مردم مناطق 10 و 11 شهر تهران از پروژه اتوبان
شهید نواب صفوی تهران ابراز رضایت دارند و چه تعداد از شهروندان تهرانی به هنگام ورود به این اتوبان از وضعیت ظاهری ساختمان های اطراف آن لذت می برند؟ تهران اکنون زیباتر است یا تهرانی که برخی به فکر تکثیر پروژه های مانند نواب در آن بودند؟ در این خصوص بهتر است قضاوت را به افکار عمومی واگذار کنیم چراکه افکار عمومی می توانند بهترین قاضیان یک شهر یا کشور باشند و این مردم هستند که باید به عملکرد شهرداری تهران در طول 8 سال گذشته نمره بدهند.نمره ای فراتر از مباحث انتخاباتی و میل به کسب قدرت و یکه تازی به مدد دوپینگ سیاسی با یک کاندیدای مصلحتی...
دیدگاه تان را بنویسید