مبارزه پاي منقل به روايت شبکه بالاترين

کیهان در ستون ویژه های خود نوشت: يک شبکه اينترنتي وابسته به محافل صهيونيستي از گروه‌هاي اپوزيسيون خواست توهم سي و چهار ساله درباره انقلاب اسلامي را کنار بگذارند و واقع‌بين باشند. شبکه بالاترين در اين باره نوشت: گاه براي همه داشته‌ها و نداشته‌هايمان دلتنگ مي‌شويم. گاه افسوس مي‌خوريم و گاه با غرور از کنار هم مي‌گذريم. اين مشکل اپوزيسيون پوشالي ايران است که عده‌اي نشستند و غرق در خاطرات خودشان هستند و چنان ديوار محکمي به دور خود چيده‌اند که با هيچ چيزي قابل شکستن نيست. اين من من‌هاي اپوزيسيون پوشکي[!] 33 سال است ادامه داشته و هيچ ثمره‌اي به همراه نياورده است. بالاترين مي‌افزايد: بدبختي ما وجود افراد خودفريفته است. استاد فولادوند هميشه مي‌گفت اين تلويزيون‌هاي لس‌آنجلسي اگر شش ماه برنامه‌هاي خود را قطع کنند مملکت آزاد مي‌شود. منظور استاد متوجه اپوزيسيوني بود که هر روز هخاسازي مي‌کرد و مي‌خواست و مي‌خواهد با گرسنگي و تحصن جلوي سفارت‌خانه‌هاي ايران‌رو اون هم با عده‌اي قليل که تازه‌ اون هم بيشتر به مجادله کشيده مي‌شد را آزاد کنند، متأسفانه به صراحت بگويم ما نادان هستيم. اين شبکه ضدانقلابي در ادامه مي‌نويسد: اپوزيسيون متوهم نشسته و خيالبافي براي خود مي‌کند که چنين و چنان و در هر تجمعي به چند تا عکس با پرچم شير و خورشيد اکتفا مي‌کنند. نه اين روش مبارزه نيست شما متوهمان پوشالي اگر خود را مبارز مي‌دانيد اگر کمي فقط کمي خود را ايران خواه مي‌دانيد بهتر هست وافورهاي خود را زمين بگذاريد تا از نئشگي 33 ساله بيرون بيائيد و توهمات ذهني روکنار بگذاريد و آنچه که بايسته هست عمل کنيد. اگر چيزي غير از اين باشد بهتر است سياست و سياسي بودن را کنار بگذاريد چون بنا بر نوع ترياک‌تان (که جنس خوب باشد يا بد) تصميم‌تان عوض مي‌شود(!) نويسنده بالاترين در پايان خاطرنشان کرده است: آيا 33 سال در به دري و بي‌وطني کافي نيست؟ به خود بياييد و از خود به در آييد... هر چند که مي‌دانم اين سخنان ياسين خواندن در گوش شماست ولي من گفتم.