اصلاح طلبان با روحانی و عارف چه خواهند کرد؟

با وجود عدم احراز صلاحیت آیت الله هاشمی رفسنجانی، حجت الاسلام حسن روحانی و محمدرضا عارف تایید صلاحیت شده اند که اولی از چهره های بسیار نزدیک به هاشمی است هم به لحاظ همکاری و هم به لحاظ فکری و سیاسی و اقتصادی و دومی هم از چهره های شاخص جریان اصلاح طلب است.

هر چند هنوز موضع رسمی اصلاح طلبان در خصوص رد صلاحیت هاشمی و ادامه راه انتخابات اعلام نشده است، اما به نظر می رسد آنها دو راه اساسی در پیش رو دارند. یا با دلخوری عرصه رقابت را ترک کنند یا راه دیگری که متصور است پذیرش قانون و واقعیت و ادامه راه با حمایت از عارف یا روحانی است. هر چند ممکن است گفته شود این دو گزینه اصلی یا حداکثری اصلاح طلبان نیستند، اما سابقه و تجربه مسئولیت آنها و تسلط و حضورشان در جریان اصلاحات قابل کتمان نیست .این دو با استفاده از این فرصت تبلیغات می توانند برنامه های خود را به مردم معرفی کنند . وضعیتی که برای همه کاندیداها در شرایط فعلی یکسان است.

انتخاب با اصلاح طلبان است که راه اول و قهر از انتخابات را در پیش بگیرند یا راه دوم را بپیمایند و در عرصه بمانند. بدون تردید اتخاذ رویکردهای سیاسی مبتنی بر قهر از عرصه، همه تلاش های طیف های میانه رو این جناح سیاسی برای بازسازی ارتباط خود با نظام و بازگشت به عرصه سیاسی را بر باد می دهد و چه بسا آنها را وارد مسیری کند که دیگر امکان برگشتی نباشد. در این صورت آنها به فرجام گروه ها و طیف هایی دچار می شوند که پیش از این در عرصه سیاسی بودند ولی درک درستی از فضا و واقعیات عرصه سیاسی و جامعه مذهبی ایران نداشتند و بدست خود حذف شدند.

اما اتخاذ سیاست یا راه دوم، باعث می شود که فرایند اعتماد سازی بین آنها و نظام یک مرحله جدی و قابل تامل را طی کند و با حضور در عرصه رقابت انتخابات نشان می دهند که به واقع به قانون اساسی پایبند و دلبسته نظام هستند.

همه عرصه های سیاسی در ایران قوه مجریه نیست. و 4 سال هم در عرصه سیاست زمان زیادی نیست. اصلاح طلبان ولو اینکه در انتخابات هم پیروز نباشند، به نظر می رسد بهتر آن باشد که در صحنه بمانند و خود را برای دوره ها و انتخابات دیگر آماده کنند. ناگفته پیداست که حضور آنها در انتخابات و تن دادن به قانون این امکان را برای آنها فراهم می کند که همچنان به عنوان یکی از جناح های اصلی نظام باقی بمانند.