انتخابات در انحصار «خود اصلح‌پنداران» نیست/ شناخت اصلح فرآیندی عقیدتی- اجتماعی است
عمده کردن رأی برخی اشخاص و تکیه به رأی برخی افراد چندان به صلاح نظام نیست، چراکه مسأله انتخابات یک امر عقیدتی ـ اجتماعی است. مردم برای انتخاب «اصلح» بر اساس معیار و شاخص‌های اصیل اسلامی عمل می‌کنند نه اینکه عده‌ای رأی مردم را در دستان خویش بگیرند و «اصلح» مثالی خویش را مجتهدانه به مردم القا کنند.
سرویس سیاسی «فردا»: انتخابات در جمهوری اسلامی فرآیندی آزادانه است که بر اساس موازین شرعی و اسلامی بنا شده و مردم طی این فرآیند به گزینه یا گزینه‌های مطلوب خویش رأی می‌دهند و آنان را انتخاب می‌کنند. استواری جمهوری اسلامی بر اساس همین انتخابات بوده و ماحصل اجرایی آن و میزان حضور مردم در انتخابات و شور آنان به عنوان بنده اجتماعی نظام، نشان‌گر میزان پویایی سیستم و تداوم پای‌بندی به آرمان‌های انقلاب است. در این بین، امری که با اهمیت جلوه می‌کند، بحث انتخاب بهترین گزینه و متناسب‌ترین فرد در انتخابات است. این مسأله به ويژه در انتخابات ریاست جمهوری اولویت بیش‌تری می‌یابد. انتخاب صالح‌ترین فرد برای تصدی این امر، حقی است که آحاد ملت آن را دارا هستند و می‌توانند با استفاده از تجارب، اندیشه، مشورت، معیارسنجی و سایر روندها چنین مهمی را تحقق بخشند. رهبر انقلاب در این زمینه این‌گونه می‌فرمایند: «مردم سعى كنند صالحترين را انتخاب كنند. آن كسانى كه نامزد رياست جمهورى مىشوند و در شوراى نگهبان صلاحيت آنها زير ذره بين قرار مىگيرد و شوراى نگهبان صلاحيت آنها را اعلام مىكند، اينها همه شان صالحند. اما مهم اين است كه شما
در بين اين افراد صالح، بگرديد و صالحترين را پيدا كنيد. اينجا جائى نيست كه من و شما بتوانيم به حداقل اكتفاء كنيم؛ دنبال حداكثر باشيد؛ بهترين را انتخاب كنيد.» (1388/02/22) در بیانات مقام معظم رهبری، دو نکته مشهود است: اول بحث مردمی بودن انتخاب رئیس جمهوری و دوم انتخاب صالح‌ترین فرد. شاید این نکات، کلیدی‌ترین نکته در امر انتخاب است. اما مدت‌هاست مشاهده می‌کنیم که برخی از نکته اول مغفول مانده‌اند و سعی دارند تا انتخاب مردمی را به انتخاب تحمیلی به مردم تبدیل کنند. حال آنکه بنیان‌گذار کبیر انقلاب امام خمینی (ره) در این مورد تصریح و تاکید بسیار قابل توجهی دارند. ایشان در سخنرانی مورخ 12 اسفند 1362 خود، با اشاره به بحث انتخابات می‌فرمایند: « انتخابات سرنوشت یک ملت را دارد تعیین مى کند، یعنى آحاد ملت سرنوشت زندگى شان در دنیا و آخرت منوط به این انتخابات است. این اینطور نیست که انتخابات را باید چند تا مجتهد عمل کنند. این معنى دارد که مثلا یک دویست تا مجتهد در قم داشتیم و یک صد تا مجتهد در جاهاى دیگر داشتیم، اینها همه بیایند انتخاب کنند، دیگر مردم بروند کنار، این یک توطئه اى است که مى خواهند همان طورى که در صدها
سال توطئه شان این بود که باید روحانیون و مذهب از سیاست جدا باشد ... حالا مى گویند که سیاست حق مجتهدین است یعنى در امور سیاسى در ایران پانصد نفر دخالت کنند، باقى شان بروند سراغ کارشان. یعنى مردم بروند سراغ کارشان، هیچ کار به مسائل اجتماعى نداشته باشند و چند نفر پیرمرد ملا بیایند دخالت بکنند، این از آن توطئه سابق بدتر است براى ایران، براى این که آن یک عده از علما را کنار مى گذاشت، منتها به واسطه آنها هم یک قشر زیادى کنار گذاشته مى شوند، این تمام ملت را مى خواهد کنار بگذارد ... ». در نظام اسلامی ما، هرکس با هر جایگاه و مرتبه‌ای که داشته باشد در انتخابات تنها یک رأی دارد و این یعنی جمهوری اسلامی برای آحاد مردم به طور یکسان ارزش قائل است. از این جهت، عمده کردن رأی برخی اشخاص و تکیه به رأی برخی افراد چندان به صلاح نظام نیست، چراکه مسأله انتخابات یک امر عقیدتی ـ اجتماعی است. مردم برای انتخاب اصلح بر اساس معیار و شاخص‌های اصیل اسلامی عمل می‌کنند نه اینکه عده‌ای رأی مردم را در دستان خویش بگیرند و اصلح مثالی خویش را با رویکردی شبه مجتهدانه به مردم القا کنند. برخی مقبولیت را از دامنه اصلح‌بودن خارج می‌کنند و عنایتی
به رأی مردم ندارند. به نظر می‌رسد این افراد، در حقیقت وجهه اجتماعی انتخابات را وقعی نمی گذارند ، حال آنکه انقلاب اسلامی بر پایه اعتقادی اجتماعی بنا شده است. جمهوری اسلامی ایران، نمایان‌گر یک مردم‌سالاری دینی الهی است و نقش و رأی مردم اهمیت قابل توجهی دارد و نباید رویه‌ای به غیر مردم‌محوری نظام حادث گردد.
دیدگاه تان را بنویسید