اهداف آلبانی از پذیرش منافقین

فارس: اوایل هفته جاری «سالی بریشا» نخست‌وزیر کشور اروپایی آلبانی از پیشنهاد دولت متبوعش برای اعطای پناهندگی به ۲۱۰ تن از عناصر گروهک تروریستی منافقین که در خاک عراق به سر می‌برند، خبر داد. فارغ از مخالفت سرکرده منافقین با این پیشنهاد، اصل ارائه آن توسط دولت آلبانی در شرایط کنونی پرسش‌هایی را در ذهن متبادر می‌کند. آلبانی یکی از متحدان استراتژیک ایالات متحده در میان کشورهای حوزه بالکان به شمار می‌رود، به‌گونه‌ای که در دوران جرج بوش، واشنگتن حمایت‌های بی‌سابقه‌ای از این کشور کوچک مسلمان به عمل آورد، و همین آقای بریشا که در آن زمان رئیس‌جمهور این کشور بود در واکنشی غیرمعمول در برابر این پشتیبانی‌ها، اقدام به رونمایی از مجسمه بوش پسر در تیرانا، پایتخت آلبانی کرد. از سوی دیگر، آلبانی یکی از کشورهای در صف پیوستن به اتحادیه اروپاست و به ‌طور رسمی از آوریل سال ۲۰۰۹ تاکنون در انتظار موافقت اروپایی‌ها برای انضمام خود به این نهاد مهم منطقه‌ای است. پیشنهاد آلبانی تنها ساعاتی بعد از دیدار خانم «باربارا لیو»، معاون وزیر امور خارجه آمریکا با نخست‌وزیر آلبانی اعلام گردید، به همین جهت شائبه سیاسی‌بودن این اقدام و تحت‌فشار بودن دولت تیرانا توسط آمریکایی‌ها در این ماجرا بسیار است، به ‌ویژه با در نظر گرفتن موضوع کمک‌های بزرگ و بی‌سابقه واشنگتن به این کشور و تلاش‌های بریشا برای پیوستن به اتحادیه اروپا از سال‌ها پیش تاکنون، این مسئله تقویت می‌شود. به‌رغم درخواست‌های مکرر سازمان ملل و دولت عراق، تاکنون هیچ یک از کشورهای اصلی اتحادیه اروپا، به ‌ویژه کشورهای غرب این اتحادیه، حاضر به پذیرش اعضای گروهک منافقین که بسیاری از آن‌ها تابعیت اروپایی دارند، نشده‌اند و اصولاً سیاست‌های سختگیرانه کشورهای اروپایی، به خصوص حوزه اسکاندیناوی با اعطای پناهندگی به این گروه، نشان از عدم ‌تمایل این بخش از کشورهای اروپایی به استقبال از اعضای منافقین است. اما در این میان کشورهای کوچک و در حال توسعه اروپایی که اتفاقاً سال‌ها به ‌دنبال عضویت در اتحادیه اروپایی هستند و توسط حکومت‌هایی هوادار غرب و مورد حمایت آن‌ها اداره می‌شوند، به نظر می‌رسد محکوم به پذیرش این‌گونه اِعمال فشارها هستند. اعلام آمادگی تنها کشور اروپایی عضو سازمان همکاری اسلامی برای پذیرش تعدادی از منافقین، برخلاف روح توافق و تعهدات کشورهای اسلامی در مسیر مبارزه با تروریسم است. آلبانی باید نسبت به عواقب خطرناک پیشنهاد خود با استفاده از تجربه برخی کشورهایی که در گذشته با حمایت از منافقین به حیاط‌خلوت فعالیت‌های فرقه‌ای و تروریستی آن‌ها تبدیل شدند و اکنون از پذیرش آن‌ها گریزانند، متنبه شود تا امنیتش از ناحیه یک گروه تروریستی خطرناک و مداخله‌جو مورد تهدید قرار نگیرد. البته این موضوع به معنای مخالفت با تلاش‌های سازمان ملل برای اخراج منافقین از عراق و فرستادن آن‌ها به کشورهای دیگر نیست، بلکه مهم این است که آمریکا و برخی کشورهای اروپایی که همیشه از حامیان گروهک منافقین بوده‌اند باید شخصاً نسبت به پذیرش اعضای این گروه در خاک خود اقدام کنند و از انداختن توپ در زمین دیگر کشورها خودداری کنند.