آنچه سخنگویی دولت می‌خواهد!
اما آنچه که در این میان اهمیت دارد، ایفای صحیح وظیفه سخنگویی است تا افکار عمومی نتیجه نگیرد که «نبود» سخنگو بهتر از «بود» آن است.
بولتن نیوز: دکتر غلامحسین الهام پس از گذشت حدود سه سال و نیم، دوباره سخنگوی دولت شد. اینکه انگیزه دولت و رئیس‌جمهور از بازگرداندن سخنگوی دولت نهم به ویترین دولت دهم چیست و همچنین آقای الهام نیز با چه نیتی این مسئولیت را پذیرفته است، بحث جداگانه‌ای است که چون ممکن است وارد «نیت‌خوانی» شود، دور از انصاف باشد. اما آنچه که در این میان اهمیت دارد، ایفای صحیح وظیفه سخنگویی است تا افکار عمومی نتیجه نگیرد که «نبود» سخنگو بهتر از «بود» آن است. آقای الهام روز چهارشنبه در پاسخ به سوالی در مورد وضعیت وزیر بهداشت تأکید کرد که با سیاست‌های دولت وزیر بهداشت بر سر کار است. اما یک روز پس از این اظهارنظر، رئیس‌جمهور وزیر بهداشت را برکنار کرد. این اتفاق یادآور بهار سال 87 بود، زمانی که در نشست خبری سخنگوی دولت خبرنگاران از دکتر الهام در مورد وضعیت وزیران کشور و اقتصاد وقت (پورمحمدی و دانش جعفری) پرسیدند و وی پاسخ داد که این افراد بر سر کار خود هستند اما یک روز بعد این دو وزیر برکنار شدند.
به نظر می‌رسد ارسال پیام‌های آشفته از اخبار دولت همان چیزی است که تکرار آن موجب شکل‌گیری این ذهنیت می‌شود که نبود سخنگو بهتر از بودن آن است. این در حالی است که آقای الهام با سابقه طولانی در زمینه سخنگوی بخش‌های مختلف نظام اعم از قوه قضائیه، شورای نگهبان و دولت نباید در پاسخ دادن به این سوال‌ها با دشواری روبرو باشد. مثلاً سخنگوی دولت در پاسخ به سوال در مورد وزیر بهداشت می‌توانست چنین جمله‌ای را بدون کم و زیاد استفاده کند: «تغییر یا تثبیت وزیران جزو حقوق و وظایف رئیس‌جمهور است و هر گونه تصمیم‌گیری در این زمینه منوط به نظر ایشان است. در مورد وزیر بهداشت نیز مانند سایر وزیران، رئیس‌جمهور بطور مستمر عملکرد آن‌ها را بررسی و ارزیابی می‌کند.» نکته قابل توجه دیگر در سخنگویی این است که مخاطب باید از شخص سخنگو و سخنان او احساس «صداقت» و «صراحت»داشته باشد، چرا که در غیر این‌صورت عملاً یک نقض غرض صورت می‌گیرد.
دیدگاه تان را بنویسید