دروغ بزرگ درباره سوریه: دوباره فریب نخوریم! / اسد، اقدامات صدامی که دوست غرب بود را انجام نمی‌‌‌دهد

سرویس بین الملل«فردا»: رابرت فیسک و آلکس تامسون دو روزنامه نگار منتقد انگلیسی در دو یادداشت جداگانه نظر خود را درباره ادعاهای دولت شان درباره سوریه بیان کرده اند و به شدت از این سیاست های مخرب انتقاد نموده اند . در زیر متن کامل این ذو یادداشت از نظرتان می کذرد.

******************************************

دروغ بزرگ!

رابرت فیسک

سیاستمدارهای غربی که حتی نمی‌توانند سوریه را بر روی نقشه پیدا بکنند به ما درباره‌ی گازهای خردل، عامل‌های شیمایی و عامل‌های بیولوژیکی هشدار می‌دهند که سوریه شاید داشته باشد - و شاید استفاده بکند.

دروغ بزرگ چیزی است که مردم باور خواهند کرد. می‌دانیم این حرف بارها گفته شده است - و همچنان عملی است. بشار اسد سلاح‌های شیمیایی دارد. از آن‌ها علیه مردم سوریه استفاده کرد. اگر او چنین کاری بکند، غرب عکس‌العمل نشان می‌دهد.حالا واشنگتن مرتب همین جملات را تکرار می‌کند.خب، اگر اسد چنین کاری بکند، اوباما و خانم کلینتون و ناتو بدجوری، بدجوری عصبانی خواهند شد. ولی منابع آن‌ها کجاست؟ همین متخصصین خیال‌باف که در مورد 11 سپتامبر هیچ هشداری به مردم نداده بودند ولی مکرر ادعا می‌کردند صدام حسین در سال 2003 صاحب سلاح‌های کشتار جمعی است، حالا این حرف‌ها را در مورد سوریه می‌زنند: «منابع اطلاعاتی بدون نام».

کسی از شبکه‌ی تلویونی کانادا با من تماس گرفت تا برنامه‌ای در این هفته در مورد استفاده‌ی حافظ اسد از سلاح‌های شیمیایی در طول شورش سنی‌ها در سال 1982 در شهر حما داشته باشیم. منابع اطلاعاتی آن‌ها، همین منابع ناشناس بودند. اما من اتفاقی در فوریه‌ی 1982 به حما سفر کرده بودم - برای همین کانادایی‌ها با من تماس گرفته بودند - و در زمانیکه ارتش سوریه به رهبری حافظ اسد با دقت تمام مخافین خود را قتل‌عام می‌کرد (و البته همین مخالفین هم سربازها، مقامات و خانواده‌های حکومتی را قتل‌عام می‌کردند) هیچ‌کسی از سلاح‌های شیمیایی استفاده نکرده بود.

هیچ‌کدام از سربازهای حافظ اسد، ماسک شیمیایی به همراه نداشت. هیچ شهروندی چنین ماسکی نداشت. بوی مشکوک گازهای شیمیایی که ارتش‌های ما به کمک ارتش عراق در دهه‌ی 1980 علیه ارتش ایران استفاده کرده بودند، در هوا وجود نداشت. و هیچ‌کدام از ده‌ها نجات یافته‌ی سوریه بعد از 30 سال مصاحبه‌های من با آنان، اشاره‌ای به استفاده از گازهای شیمیایی نداشته است.

اما حالا ما قبول کرده‌ایم که از چنین گازهایی استفاده شده است! و حالا داستان دیگری شروع شده است: حافط اسد سی سال پیش از گاز شیمیایی علیه مردم خود استفاده کرده بود. پس پسرش نیز همین کار را تکرار خواهد کرد. و مگر همین یکی از دلیل‌های یورش سال 2003 ما به عراق نبود - چون صدام قبلاً از گاز شیمیایی علیه مردم خودش استفاده کرده بود و قطعاً دوباره چنین می‌کرد.

آری، هرچه دروغ گنده‌تر باشد، بهتر جواب می‌دهد. بشار اسد جنایت دیگری را مرتکب خواهد شد، جنایتی که هنوز البته مرتکب نشده و پدرش هیچ‌وقت مرتکب نشده بود. هرچند رفقا، گاز شیمیایی، خبر بدی است. برای همین امریکا و آلمان این مواد را در اختیار صدام حسین قرار داده بودند!

برای همین، وقتی صدام در حلبچه از این گازها استفاده کرد، مامورهای سیا خواستند تقصیر این کار را گردن ایران بیاندازند. و آری، شاید بشار اسد چند بشکه سلاح شیمیایی جایی در سوریه داشته باشد. خانم کلینتون نگران است شاید «این سلاح‌ها به دستانی اشتباه بیافتد» انگار این بشکه‌ها الان «در دستانی درست» قرار دارند. اما روسیه به اسد گفته از این سلاح‌ها استفاده نکند. آیا سوریه تنها حامی خود را عصبانی خواهد رد؟

و آیا سوریه اولین ارتش در خاورمیانه خواهد بود که از این سلاح‌ها استفاده می‌کند؟ صدام حسین نبود؟ نخیر البته، بریتانیایی‌ها، در سال 1917 در جنگ علیه ترک‌ها از گازهای سمی استفاده کردند و حقیقت این است.

**************************

دوباره فریب نخوریم!

آلکس تامسون

باید به خودمان در بریتانیا یادآوری کنیم که دوباره فریب نخواهیم خورد! یک بار دیگر، سلاح‌های کشتار جمعی دوباره با صدایی بلند در چند روز گذشته فریاد زده شده‌اند. رسانه‌های غرب، در فضای جد جنگ علیه عراق و تحت فشار بوش و بلر، داستان سلاح‌های عراق را پیش کشیدند و حالا دوباره صحبت از «خطر سلاح‌های شیمیایی سوریه» می‌کنند.

ویلیام هیگ می‌گوید استفاده از هرگونه سلاح‌های شیمیایی می‌تواند پاسخ نظامی غرب را در پی داشته باشند. امریکایی‌ها هم مشابه همین را می‌گویند.وزیر دفاع امریکا لئون پانِتا می‌گوید: «رئیس جمهور امریکا خیلی واضح گفته است چنین استفاده‌ای از سلاح‌های شیمیایی، عواقب خود را خواهد داشت. عواقب بسیار بدی برای رژیم اسد وجود خواهد داشت اگر چنین استفاده‌ای از سلاح‌های شیمیایی را علیه مردم خود داشته باشند.»

و رئیس‌جمهور امریکا خود گفته است: «خط قرمز برای ما این است که ببینیم سلاح‌های شیمیایی استفاده شده یا جابه‌جا شده است. همین نظر مرا تغییر خواهد داد.» خب، این را اوباما در ماه آگوست گفته بود و در روزهای اخیر به حد نهایت خود رسیده است: شما سلاح شیمیایی استفاده کنید - ما بمباران خواهیم کرد.

اما این سوال شاید دیگر بی‌ارزش شده باشد:‌ شواهد شما کجاست؟ منبع تمام این تهدیدها از کجا می‌آید؟ خیلی خلاصه، دارید از چه حرف می‌زنید؟ خب آری، شاید سوریه جرات دست‌یابی به سلاح‌های شیمیایی را داشته است. اما صاحب چیزی بودن به‌معنای استفاده از آن نیست. اسرائیل بمب اتم دارد اما هنوز ایران را تهدید به بمباران اتمی نکرده است.

و شواهد ناچیزی ناشی از میل به استفاده‌ی سوریه از سلاح‌های شیمیایی علیه مردم این کشور وجود دارد. حتی به قول بان کیمون، رئیس سازمان ملل، حتی نشانه‌ای از آمادگی برای استفاده از چنین سلاح‌هایی نیز وجود ندارد: «اخیراً شنیده‌ایم دولت سوریه شاید خودش را برای استفاده‌ از سلاح‌های شیمیایی آماده کند. اما هنوز گزارش‌هایی بر تایید این اخبار دریافت نکرده‌ایم.» بان کیمون بعد از بازدید از کمپ‌های آوارگان سوری در ترکیه گفت «گزارش‌های اطلاعاتی» امریکا مرتب بهانه دست اوباما، پانتا و کلینتون می‌دهند تا انگشت تهدید علیه دمشق بلند کنند.

داستانی برخواسته از هیچ در سرتاسر گیتی پذیرفته شده است. بعد از عراق و سلاح‌های کشتار جمعی این سرزمین، اگر سیا یا ام‌آی6 می‌گفتند در قطب شمال هوا یخ است، هر عقل منطقی حداقل باید منابع دیگری را می‌دید و مطمئن می‌شد که هوا سرد است یا خودش می‌رفت و سرما را می‌دید. پس آن‌ها حداقل باید منابع خود را در اختیار ما قرار بدهند یا اینکه تهدیدهای خود را تمام کنند.

ما باید از خودمان بپرسیم چرا، چرا الان، و خیلی هم ناگهانی، موضوع «تهدید» سلاح‌های شیمیایی علنی شده است؟ مدرک‌شان کجاست؟ شواهدشان کجاست؟ گذشته باید به ما درس خودش را داده باشد.