آیا جمهوری اسلامی، اصلاح‌طلبان را مهجور کرده است؟!

سرویس سیاسی «فردا»: به نظر می‌رسد سیاه‌نمایی وضعیت اصلاح‌طلبان در نظام جمهوری اسلامی ایران و به ويژه در حوزه رسانه هر روز به میزان بیشتری نمایان می‌شود. بدین معنا که بسیاری در داخل و خارج مرزهای کشور می‌کوشند تا وضعیت و میزان آزادی جناح موسوم به اصلاح‌طلب را در ایران سیاه و دچار تنگناهای فراوان نشان دهند، اما این رویکرد امروز در بسیاری از حوزه‌ها به شکل دیگری و خلاف گزاره فوق نمایان شده است؛ یعنی برعکس آزادی عمل روشنی برای این طیف عیاناست. اگر پیشخوان مطبوعات هر روزه را در دکه‌های سراسر کشور مشاهده کنید، خواهید دید که تعداد نشریات اصلاح طلب چه از جنس روزنامه و چه هفته نامه و ماهنامه، تکثر قابل توجهی دارد در کنار سایر مطبوعات اصولگرا، دولتی و غیر آنها به نشر تفکرات و اخبار با رویکرد خویش می‌پردازند. البته هرچه به انتخابات ریاست جمهوری نزدیک می‌شویم، بدیهی است که این رویکردها گسترش بیشتری یافته و ابعاد مختلف سیاسی آنها فعال‌تر و تحلیل‌گران هم‌سو با طیف اصلاحات بیشتر به گفتگو و اظهار نظر می‌پردازند و با این حساب از بعد رسانه مکتوب این مسأله به طور مشخصی جا افتاده و در جریان است. یعنی نه تنها دیوار و محدودیت ويژه‌ای در رسانه‌های مکتوب اصلاحات موجود نیست، بلکه بعید نیست که هر روز مقادیر جدیدی از این مکتوبات را در پیشخوان‌های مطبوعات کشور مشاهده کنیم و البته این عدالت حاکمیت را نشان می‌دهد که در قالب و در چارچوب قانونی خویش به گروه‌ها و جریانات مختلف و حتی منتقد مجوز حضور رسمی و عمومی می‌دهد. از سوی دیگر برخی همایش‌ها و رفتارهای میدانی و فرارسانه‌ای که امروز در کشور صورت می‌گیرد، نشان‌دهنده وضعیت بدون محدودیت اصلاح‌طلبان برخلاف سیاه‌نمایی‌هایی است که درباره شرایط آنان صورت می‌گیرد. از جمله، همین گردهمایی که چند روز پیش و به بهانه 16آذر ـ روز دانشجو ـ در دانشگاه تهران برگزار گردید و طی آن شماری از دانشجویان گردهم آمدند. این برنامه که با عنوان «مجمع بزرگ دانشگاهیان به مناسبت 16آذر» بر قرار شده بود، یک رخداد قابل توجه را در خود جای داده بود و آن هم سخنرانی سیدمحمد خاتمی در قالب یک کلیپ تصویری بود. چنین همایشی می‌تواند برگزار شود و چند صد نفر در آن شرکت کنند و پیام رئیس جمهور پیشین در آن پخش شود و رئیس سابق دانشگاه تهران و دو استاد دیگر نزدیک به جریان اصلاحات در نقد جریان حاکم سخنرانی کنند و برخی هم شعار بدهند و پوستر به دست گیرند و فریاد زنند و ... به موازات این امر برخی در تریبون‌ها و در مجامع مختلف بگویند اصلاحات مهجور است و شرایط موجود دیکتاتوری است! اما برخی در این میان، شتابان و با هیاهو، چند زندانی خاص را عَلَم کرده و تمام و تلاش خویش را در این جهت مصروف می‌دارند که بگویند صرف دوم خردادی بودن چنین عاقبتی خواهد داشت. این همان مطلبی است که شانتاژ رسانه‌های غربی را نیز در پی دارد. حال آنکه چنین رفتارهایی از سوی نظام، نه تنها سیاسی ـ به معنای عام ـ نیست بلکه حاصل مقابله طبیعی با رفتارهای ضد امنیتی است. در همه جای دنیا، کسانی که بخواهند یا احتمال برود که می‌خواهند تحرکات ضد امنیتی کنند و یا در جریانی قرار گیرند که ابزار سرویس‌های امنیتی باشند و یا عامل سرعت‌دهنده‌ای برای آنها شوند، حکومت‌ها وارد میدان شده و کنترل شرایط را به دست می گیرند. لذا آنچه امروز با لفاظی به عنوان زندانی سیاسی به شمار می آیند، عموماً زندانیان امنیتی محسوب می شوند .صرف ماهیت اصلاح‌طلبی و اصول‌گرایی به زندانی شدن افراد منجر نمی‌شود و این افکار پوچی است که هر روز گسترش‌اش در جامعه‌مان بیشتر می‌شود. بنابراین نظر می‌رسد، طیف موسوم به اصلاحات هم در بُعد رسانه و هم در بُعد عمل و هم در بُعد رفتارهای اجتماعی و دانشگاهی، تحرکات و فعالیت‌های آزادانه دارد و نظام برای آنان محدودیت ایجاد نکرده است؛ اما عده ای به سیاق سالهای بعد از 76 تلاش می‌کنند خلاف این واقعیت را نشر دهند.