واکنش شریعتمداری به سوال از احمدی­‌نژاد

کیهان در سرمقاله خود با عنوان «چرا از پله دوم؟!» به قلم حسین شریعتمداری نوشت: *در متن پرسش دیروز نمایندگان از رئیس جمهور محترم که با 77 امضاء به هیات رئیسه تسلیم و در صحن علنی قرائت شده است، بعد از طرح سؤال- با محور نوسانات بازار ارز- آمده است؛ «نظر به این که وزیر امور اقتصادی، خود را از نظر حقوقی پاسخگوی ارزی نمی داند و رئیس کل بانک مرکزی نیز از حضور در مجلس خودداری ورزید و به طور کلی مسئولان اقتصادی کشور تلویحا نشانی جنابعالی- رئیس جمهور- را به عنوان تصمیم گیر اصلی می دهند و... خواستاریم درباره تعلل دولت در تصمیم گیری درباره تنظیم بازار ارز و رهاسازی آن در مدت مذکور توضیح بفرمائید...» * سؤال نمایندگان از رئیس جمهور محترم از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده و یکی از دغدغه های مردم در این روزهاست و از آنجا که وزرای مربوطه حاضر به پاسخگویی نبوده اند چاره ای جز طرح سؤال از رئیس جمهور محترم باقی نمانده بود. بنابراین اقدام نمایندگان را می توان تلاش آنان برای انجام رسالت نمایندگی و گره گشایی از یک معضل اقتصادی دانست که این روزها از یکسو برای بسیاری از مردم، مشکلات جدی آفریده است و از سوی دیگر دندان طمع دشمنان بیرونی و دنباله های داخلی آنان را برای بهره گیری از این نابسامانی و سوءاستفاده از آن علیه مردم و نظام تیز کرده است. *در حالی که از انتشار خبر طرح سؤال مجلس از رئیس جمهور فقط چند ساعت می گذرد- زمان نگارش این وجیزه- شبکه عنکبوتی و پرشاخه رسانه های دشمن برای القاء این توهم که «مجلس و دولت در مقابل هم قرار گرفته اند»! دست به کار شده اند و حجم انبوهی از خبر و گزارش و مصاحبه و... را در این زمینه و با محوریت توهم مورد اشاره روی خروجی خود قرار داده اند.نابسامانی بازار ارز که افزایش لگام گسیخته قیمت کالا و خدمات مورد نیاز مردم را نیز در پی داشته است، دغدغه مشترک، دولت، مجلس و مردم است بنابراین وقتی دغدغه مشترک است و مقابله با مشکل و ناهنجاری پدیدآمده نیز خواسته همه دغدغه داران است، به یقین می توان گفت که تفاهم در یک نشست امکان پذیر است و یا دستکم پله اول است که قبل از پیمودن آن نباید به پله بعدی رفت. *این نکته نیز گفتنی است که به نظر نمی رسد طرح علنی سؤال از رئیس جمهور نتیجه مورد نظر و علاقه مجلس، دولت و مردم را در پی داشته باشد، بلکه بعید نیست- و بعضا شاهد بوده ایم- طرفین در یک جلسه علنی و با تریبون باز، به جای آن که تمامی سعی خود را برای رفع مشکل پیش روی هزینه کنند، بخشی از این تلاش را برای دفاع از اقدامات خویش به کار می گیرند و این، به تنهایی می تواند گره گشایی را دشوار کند!