5 پیشنهادعجیب‌اپوزیسیون‌دراجلاس‌تهران

در روزهایی که به اجلاس بزرگ تهران ختم می شد، اپوزیسیون تلشی را برای حاشیه سازی علیه نشست سران جنبش غیرمتعهدها آغاز کرد، راهکارهایی که این جنبش ارائه می داد و رسانه های آن طرف حمایت می کردند، بی شباهت به توصیه هایی نبود که در ایام حوادث بعد از انتخابات سال 88 ارائه می شد.

آشغال بریزید تا آبروی ایران برود

یکی از پیشنهادهای جالب اپوزیسیون این بود که مردم در خیابان ها آشغال بریزند تا آبروی ایران برود. نمون این پیشنهاد دو سال پیش هم مطرح شد. به مردم پیشنهاد شده بود در حالی که مسئولان ایرانی شهر را برای حضور سران اجلاس عدم تعهد آماده کرده اند خیابان ها و معابر را آلوده کنند! در بیانیه ای که همان ایام منتشر شد اپوزیسیون از مردم خواست که در روزهای برگزاری اجلاس، با لباس هایی مندرس و کثیف در معابر عمومی رفت و آمد کنید تا مهمانان اجلاس به وضعیت بد اقتصادی ایران پی ببرند!

آسفالت خیابان ها را بکنید

یکی دیگر از پیشنهادهای جالب اپوزیسیون برای مردم کندن آسفالت خیابان ها بود. اشاره نشده بود مردم دقیقا با چه ابزاری باید آسفالت خیابان‌ها را بکنند! هدف این پیشنهاد این بود که با تخریب اماکن عمومی و نمای بصری پایتخت و آلوده کردن محیط تهران در زمان برگزاری این اجلاس، به اصطلاح خودشان "بی‌تعهدی دولتمردان در قبال مردمشان را به رخ غیرمتعهد‌ها کشیده شود!"

مسافرت نروید، ترافیک درست کنید

روایت جنبش برف پاک کن، حرکت کردن ماشین ها با چراغ روشن و حرکت دنده عقب ماشین ها در سال های 88 این بار در جنبش ترافیک خودی نشان داد. از مردم خواسته بودند که در ایامی که اجلاس برگزار می شود تهران 5 روز تعطیل است، مسافرت نروند، در خانه هایشان هم نمانند. مدام در سطح شهر تردد کنند که ترافیک درست شود و به اصطلاح خودشان سران عدم تعهد بدانند چقدر تهران بی نظم است!

به پشت بام بروید الله اکبر بگویید

یکی از نویسندگان اپوزیسیون وقتی این پیشنهاد عملی نشد در این باره نوشت: آیا ما فعالان سیاسی و اینترنتی باید تغییر کنیم یا مردم؟ اصولا منی که در کنج عافیت نشسته ام، منی که در خارج از کشور هستم، منی که در جاده شمال در ترافیک گیر کرده ام و دارم غر می زنم که چرا مردم به جای تظاهرات در خیابان های تهران، روانه جاده شمال شده اند، منی که پشت رایانه نشسته ام و جز گفتن و نوشتن کاری انجام نمی دهم و حتی حاضر نیستم به خاطر بعضی حساب گری های از نظر خودم منطقی بالای پشت بام بروم و الله اکبر بگویم، تناقض بی عملی خودم با درخواست عمل از مردمی که آن ها را بی عمل می بینم چگونه باید حل کنم؟

حداقل دعوت کنید!

شبکه بالاترین در آخرین تلاش ها برای دعوت به ایجاد التهاب، خطاب به همکاران خود نوشته بود: اگر حوصله شعار گفتن ندارید، حداقل از پشت کامپیوترها دعوت به الله اکبر گفتن در شب های حضور سران کشورهای عضو عدم تعهد بکنید

وقتی صدای رسانه های اپوزیسیون در آمد

بعد از این پیشنهادات بود که صدای برخی سایت های اپوزیسیون هم در آمد. ندای سبز از بیرون کشور به روز می شود در یادداشتی نوشت اگر قرار باشد فعالان جنبش سبز بدون داشتن هیچ ابتکار عملی همچنان به تکرار رفتارهای سیاسی که طی سه سال گذشته نتوانسته است، بازتاب و نتیجه مشخصی داشته باشد ادامه دهند نتیجه منطقی آن بی اعتمادی بیشتر جامعه و افکار عمومی به فعالان و رسانه های منتسب به آنهاست.

رسانه های آن طرف آب هم در همین ایام سعی در به حاشیه بردن اجلاس عدم تعهد داشتند. رادیوفردا بار دیگر موضوع سران فتنه و حصر خانگی آن ها و نیز سلامت جسمانی آنان را مورد تاکید و برجسته سازی خبری قرار داده است.

بالاترین در انتقاد از رویکرد رسانه ای اپوزیسیون نسبت به اجلاس نوشت که «باید به این فکر کنیم که عقل افرادی که موضوع جیگر را به قصد به اصطلاح کم رنگ کردن اجلاس، بزرگنمایی کردن مصنوعی است. پوشش خبری وسیع ماجرای جیگر توسط بی بی سی و سایر رسانه های نزدیک به جنبش سبز نشان داد که وضعیت از دو حالت خارج نیست: یا جنبش در حصر رهبران آزاده خود دچار مدیریت جیگرهای سیاسی است یا عوامل خودفروخته کودتاچیان، در ارکان مدیریت و تبلیغاتی جنبش نفوذ کرده اند.

مجتبی واحدی از مشاوران مهدی کروبی در اعتراف مشابهی تصریح کرد گزارش رسانه های اپوزیسیون درباره حضور بان کی مون در تهران «خودفریبی» بوده است. وی در گویانیوز نوشت: برخی سایت های خبری، بدون آنکه منبع مشخصی برای خبر خود ذکر کنند مدعی شدند «بان کی مون» خواستار دیدار با آقایان موسوی و کروبی شده است. البته این خبر، برخی دوستان را خوشحال و گروهی را امیدوار می کند زیرا آنها در روزهای گذشته تلاش گسترده ای کردند که هدف آن درخواست از بان کی مون برای دیدار با پیشتازان زندانی بود. اما آیا خبر «درخواست ملاقات بان کی مون با خاتمی و موسوی» صحیح است و انتشار آن اقدامی خردمندانه؟ متأسفانه پاسخ این پرسش، منفی است. از آن بالاتر، گمان می کنم اینگونه خبررسانی ها، کمک به جمهوری اسلامی است.

مجله مهر: پیش از آنکه اجلاس تهران برگزار شد، جریان اپوزیسیون در قالب بیانیه و اطلاعیه‌هایی پیشنهادهایی عجیب برای به هم زدن اجلاس عدم تعهد مطرح می کردند. پیشنهادهایی که بی شباهت به آن پیشنهاد معروفی که گفته بود ساعت 12 شب برای اعتراض چراغ ها را خاموش کنید، نبود.

در روزهایی که به اجلاس بزرگ تهران ختم می شد، اپوزیسیون تلشی را برای حاشیه سازی علیه نشست سران جنبش غیرمتعهدها آغاز کرد، راهکارهایی که این جنبش ارائه می داد و رسانه های آن طرف حمایت می کردند، بی شباهت به توصیه هایی نبود که در ایام حوادث بعد از انتخابات سال 88 ارائه می شد.

آشغال بریزید تا آبروی ایران برود

یکی از پیشنهادهای جالب اپوزیسیون این بود که مردم در خیابان ها آشغال بریزند تا آبروی ایران برود. نمون این پیشنهاد دو سال پیش هم مطرح شد. به مردم پیشنهاد شده بود در حالی که مسئولان ایرانی شهر را برای حضور سران اجلاس عدم تعهد آماده کرده اند خیابان ها و معابر را آلوده کنند! در بیانیه ای که همان ایام منتشر شد اپوزیسیون از مردم خواست که در روزهای برگزاری اجلاس، با لباس هایی مندرس و کثیف در معابر عمومی رفت و آمد کنید تا مهمانان اجلاس به وضعیت بد اقتصادی ایران پی ببرند!

آسفالت خیابان ها را بکنید

یکی دیگر از پیشنهادهای جالب اپوزیسیون برای مردم کندن آسفالت خیابان ها بود. اشاره نشده بود مردم دقیقا با چه ابزاری باید آسفالت خیابان‌ها را بکنند! هدف این پیشنهاد این بود که با تخریب اماکن عمومی و نمای بصری پایتخت و آلوده کردن محیط تهران در زمان برگزاری این اجلاس، به اصطلاح خودشان "بی‌تعهدی دولتمردان در قبال مردمشان را به رخ غیرمتعهد‌ها کشیده شود!"

مسافرت نروید، ترافیک درست کنید

روایت جنبش برف پاک کن، حرکت کردن ماشین ها با چراغ روشن و حرکت دنده عقب ماشین ها در سال های 88 این بار در جنبش ترافیک خودی نشان داد. از مردم خواسته بودند که در ایامی که اجلاس برگزار می شود تهران 5 روز تعطیل است، مسافرت نروند، در خانه هایشان هم نمانند. مدام در سطح شهر تردد کنند که ترافیک درست شود و به اصطلاح خودشان سران عدم تعهد بدانند چقدر تهران بی نظم است!

به پشت بام بروید الله اکبر بگویید

یکی از نویسندگان اپوزیسیون وقتی این پیشنهاد عملی نشد در این باره نوشت: آیا ما فعالان سیاسی و اینترنتی باید تغییر کنیم یا مردم؟ اصولا منی که در کنج عافیت نشسته ام، منی که در خارج از کشور هستم، منی که در جاده شمال در ترافیک گیر کرده ام و دارم غر می زنم که چرا مردم به جای تظاهرات در خیابان های تهران، روانه جاده شمال شده اند، منی که پشت رایانه نشسته ام و جز گفتن و نوشتن کاری انجام نمی دهم و حتی حاضر نیستم به خاطر بعضی حساب گری های از نظر خودم منطقی بالای پشت بام بروم و الله اکبر بگویم، تناقض بی عملی خودم با درخواست عمل از مردمی که آن ها را بی عمل می بینم چگونه باید حل کنم؟

حداقل دعوت کنید!

شبکه بالاترین در آخرین تلاش ها برای دعوت به ایجاد التهاب، خطاب به همکاران خود نوشته بود: اگر حوصله شعار گفتن ندارید، حداقل از پشت کامپیوترها دعوت به الله اکبر گفتن در شب های حضور سران کشورهای عضو عدم تعهد بکنید

وقتی صدای رسانه های اپوزیسیون در آمد

بعد از این پیشنهادات بود که صدای برخی سایت های اپوزیسیون هم در آمد. ندای سبز از بیرون کشور به روز می شود در یادداشتی نوشت اگر قرار باشد فعالان جنبش سبز بدون داشتن هیچ ابتکار عملی همچنان به تکرار رفتارهای سیاسی که طی سه سال گذشته نتوانسته است، بازتاب و نتیجه مشخصی داشته باشد ادامه دهند نتیجه منطقی آن بی اعتمادی بیشتر جامعه و افکار عمومی به فعالان و رسانه های منتسب به آنهاست.

رسانه های آن طرف آب هم در همین ایام سعی در به حاشیه بردن اجلاس عدم تعهد داشتند. رادیوفردا بار دیگر موضوع سران فتنه و حصر خانگی آن ها و نیز سلامت جسمانی آنان را مورد تاکید و برجسته سازی خبری قرار داده است.

بالاترین در انتقاد از رویکرد رسانه ای اپوزیسیون نسبت به اجلاس نوشت که «باید به این فکر کنیم که عقل افرادی که موضوع جیگر را به قصد به اصطلاح کم رنگ کردن اجلاس، بزرگنمایی کردن مصنوعی است. پوشش خبری وسیع ماجرای جیگر توسط بی بی سی و سایر رسانه های نزدیک به جنبش سبز نشان داد که وضعیت از دو حالت خارج نیست: یا جنبش در حصر رهبران آزاده خود دچار مدیریت جیگرهای سیاسی است یا عوامل خودفروخته کودتاچیان، در ارکان مدیریت و تبلیغاتی جنبش نفوذ کرده اند.

مجتبی واحدی از مشاوران مهدی کروبی در اعتراف مشابهی تصریح کرد گزارش رسانه های اپوزیسیون درباره حضور بان کی مون در تهران «خودفریبی» بوده است. وی در گویانیوز نوشت: برخی سایت های خبری، بدون آنکه منبع مشخصی برای خبر خود ذکر کنند مدعی شدند «بان کی مون» خواستار دیدار با آقایان موسوی و کروبی شده است. البته این خبر، برخی دوستان را خوشحال و گروهی را امیدوار می کند زیرا آنها در روزهای گذشته تلاش گسترده ای کردند که هدف آن درخواست از بان کی مون برای دیدار با پیشتازان زندانی بود. اما آیا خبر «درخواست ملاقات بان کی مون با خاتمی و موسوی» صحیح است و انتشار آن اقدامی خردمندانه؟ متأسفانه پاسخ این پرسش، منفی است. از آن بالاتر، گمان می کنم اینگونه خبررسانی ها، کمک به جمهوری اسلامی است.