چرا مذاکرات از «بغداد» به «مسکو» کشیده شد؟/ دستاوردهایی که باید حفظ شوند

اولین و مهمترین دستاورد ایران در این مذاکرات را باید در کنفرانس مطبوعاتی دبیر شورای امنیت ملی جستجو کرد. وی در آغاز سخنان خود در کنفرانس مطبوعاتی ای که پس از پایان مذاکرات برگزار شد گفت :« بسيار خوشحال هستيم كه امروز كشور عراق بعد از سقوط ديكتاتوري صدام و خروج نيروهاي بيگانه در سايه‌ي وحدت و انسجام ملي كه دارد در روند سياسي دموكراتيك خود از جمله درخصوص تامين امنيت داخلي خود موفق بوده و اكنون عراق داراي جايگاه ارزشمند در منطقه و بين‌الملل است و بدون شك برگزاري اين‌گونه اجلاس‌ها در عراق بيانگر اهميت كشور عراق است و اين‌كه عراق مي‌تواند در صحنه‌هاي بين‌المللي ايفاگر نقش‌هاي مهمي باشد و ما عميقا براي دولت و ملت عراق آرزوي موفقيت‌هاي بيش‌تر داريم.»

این سخنان در بغداد ایراد شد. بغدادی که قریب به نه سال پیش توسط آمریکا «فتح نظامی» تا دایره نفوذ این کشور در خاورمیانه گسترش یابد .ایالات متحده هزاران میلیارد دلار خرج کرد و هزاران سرباز کشته داد تا این مهم حاصل شود ولی نشد و امروز کشوری که آمریکا برای آن هزینه هنگفت کرده و هزاران کشته داده «دوست» ایران است و دبیر شورای امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران بعد از مذاکره ای که آمریکا یکی از طرفین آن بود، عراق را به خاطر برگزاری اجلاسی که با اصرار ایران در این کشور برگزار شده است ستایش می کند. این امر به خوبی مشخص می کند که موقیت ایران و آمریکا در خاورمیانه از حیت نفوذ و اعتبار تا چه حد است.

عطف به همین امر است که باید در این امر که چرا در بغداد توافق جدی صورت نگرفت تدبر کنیم. از همان ساعات آغاز مذاکره مشخص بود که غرب قصد ندارد این امر در بغداد اتفاق بیفتد . بغداد گزینه ای بود که ایران بر آن اصرار داشت و تاکنون با سیاست های غرب همراهی نشان نداده است بنابراین هرگونه توافقی در بغداد عیار دیپلماتیک و وزن سیاسی قدرت های 6گانه را تحت تاثیر جدی قرار می داد. بنابراین با عدم ارائه یک دستور کار مشخص کوشیدند تا عرصه را بیش از این واگذار نکنند. تعیین شدن مسکو به عنوان محل برگزاری دور بعدی مذاکرات خود شاهدی بر این امر است. اگر مذاکرات بغداد مطابق برخی لفاظی های رسانه ای«بی نتیجه» بوده است،چه دلیلی وجود دارد که دو طرف در مسکو بار دیگر به مذاکرات بنشینند؟ مهمترین نتیجه این مذاکرات به رخ کشیدن توانمندی ایران در تعریف بسترهای جدید برای مذاکره و خلق ابتکاراتی است که در اردوگاه غرب باعث«اختلاف» می شود . در مذاکرات بغداد این آمریکا بود که مانع «جمع بندی» مذاکرات می شد و اجازه بروز نقاط اشتراک را نمی داد. این در حالی بود که ایران و روسیه و چین در جلسه ای دو جانبه به توافقات مثبتی رسیدند که این امر هم توان یارگیری ایران نشان داد و هم اختلاف میان 6کشور را برجسته کرد.

شایعه سازی برای جبران مافات

دیروز شایعه را غربی ها با شدت و حدت بسط دادند که بیش از هر چیز برای جبران ضعف و دست پایین را داشتن در مقابل ابتکارت طرف ایرانی در بغداد نشو و نما یافت. دفعتا یک روز بعد از مذاکرات بغداد خبرگزاری آمریکایی آسوشیتدپرس به نقل از یک دیپلمات که نامی از او ذکر نکرد ، مدعی شد که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی رگه‌هایی از اورانیوم بیش از ۲۰ درصد غنی‌شده را در تاسیسات هسته‌ای زیرزمینی ایران پیدا کرده است.

اسوشیتدپرس مدعی شد که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی رگه‌هایی از اورانیوم بیش از 20 درصد غنی‌شده را در تاسیسات هسته‌ای زیرزمینی ایران پیدا کرده است. بنابراین ادعا، اورانیوم مزبور تا سطح 27 درصد غنی شده بود.

این خبر که اتفاقا در بخشی از گزارش دبیر کل آژانس هم ذکر شده است، درست یک روز پس از مذاکرات بغداد مطرح شد تا نشان دهد طرف غربی تا چه حد قافیه را باخته است. مشخص است که اورانیوم مورد نیاز برای تولید سلاح هسته‌ای باید تا سطح 90 درصد غنی شود که این رقم با 27 درصد ادعایی غربی ها بسیار فاصله دارد. از همین رو دیپلمات مورد ادعا برای شور تر نشدن ماجرا تصریح کرده است که یافتن این اورانیوم لزوما به معنای تلاش ایران برای تولید سلاح هسته‌ای نیست و این احتمال وجود دارد که در آغاز کار سانتریفیوژها و پیش از تنظیم آنان توسط تکنسین‌ها، اورانیوم قدری بیشتر غنی شده باشد!

این شایعه سازی ها نشان می دهد روشی که در بغداد به کار گرفته شد بسیار درست و بجا بوده است و ماحصل آن مهم و ارزشمند محسوب می شود. از همین رو بی شک ادامه همین مسیر در مسکو می تواند دستاورهای مهمی برای ایران به ارمغان بیاورد.