ارتش ترکیه مخالفان سوری را آموزش می دهد/ طغیان القاعده در سوریه

شروع بحران سوریه در کجا بود؟

بحران سوریه نتیجه‌ی نزاع‌های سیاسی نیست بلکه نتیجه برنامه‌ی از پیش آماده شده‌ی ناتو-امریکا برای خلق یک بحران اجتماعی در این سرزمین است، به این شکل مشروعیت دولت بشار اسد زیر سوال می‌رود و در نتیجه سازمان ملل در سوریه به دخالت (احتمالاً نظامی) دست خواهد زد. از میانه‌ی مارچ 2011 گروه‌های مسلح اسلامی که پنهانی تحت حمایت سازمان‌های امنیتی غرب و اسراییل قرار دارند، حملات تروریستی علیه ساختمان‌ها و اموال دولتی انجام داده‌اند. شواهد موجود نشان می‌دهد که این سربازهای آموزش دیده، به افراد پلیس،‌ چهره‌های نظامی و مردم عادی شلیک می‌کنند. گفته می‌شود این اعمال عکس‌العمل به پلیس و نیروهای نظامی است که با تانک و سلاح‌های سنگین به خط نبرد آمده‌اند. به این شکل گفته خواهد شد که حقوق بشر در سوریه به خطر افتاده است و درنهایت سازمان ملل مجبور به عکس‌العمل می‌شود.

ساختار نظام سیاسی سوریه

دلایلی برای بروز اجتماعی در سوریه وجود دارد: نرخ بیکاری در سال‌های اخیر بی‌سابقه افزایش یافته است، وضعیت معاش مردم دچار مشکلاتی جدی است، مخصوصاً از سال 2006 که اصلاحات اقتصادی در سوریه انجام گرفته است و کشور به‌سمت خصوصی‌سازی پیش رفته است و مشاغل زیادی از دست رفته‌اند. انشعابات گوناگونی درون حزب حاکم وجود دارد که هر کدام حرف خاص خود را می‌زنند. اما جنبش «طرفدار دموکراسی» توسط اسلام‌گرایان افراطی و با حمایت ناتو برابر خواسته‌های اجتماعی و معیشتی مردم سوریه عمل نکرده است.

معترضین فقط بخش کوچکی از خواسته‌های مردم را مطرح می‌کنند و درباره‌ی موضوعاتی اساسی مانند نابرابر‌های طبقاتی، حقوق شهروندی برابر قانون اساسی و بیکاری حرف نمی‌زنند. اکثریت مردم سوریه (شامل بر تعدادی از اعضای کابینه‌ی اسد) از این «جنبش اعتراضی» حمایت نمی‌کنند که دست به حمله‌ی نظامی زده است. در حقیقت نظر اکثریت مردم،‌ چیزی کاملاً متفاوت است. با تعجب و به‌رغم مشکلات موجود، بخش قابل توجه‌ای از مردم از دولت اسد حمایت می‌کنند، این مساله را می‌توان آشکارا در راهپیمایی‌های گسترده‌ی مردم در حمایت از دولت دید.

سوریه تنها دولت (باقی مانده‌ی) مستقل و سکولار در جهان عرب است. پایه‌های آن براساس مردم‌گرایی، ضد استعمارگرایی و سکولاریسم متمرکز بر حزب بعث است و در این ساختار، مسلمانان، مسیحیان و دیگر اقلیت‌ها در دوستی با هم زندگی می‌کنند. همچنین سوریه از مقاومت مردم فلسطین حمایت می‌کند. ناتو/امریکا می‌خواهند این ساختار دولتی را با یک شیخ عرب دیگر تغییر دهند: یک جمهوری اسلام‌گرای طرفدار امریکا شکل دهند که مدلی از «دموکراسی» را در حمایت از برنامه‌های امریکا داراست.

رسانه‌های غرب، از حمایت‌های خارجی از افراد آموزش دیده و مسلح در سوریه حرفی نمی‌زنند که کشور را به‌سمت جنگ داخلی می‌برند. اکثریت مردم جهان فکر می‌کنند شاهد مدلی صلح‌آمیز از اعتراض هستند که به‌شدت تمام توسط دولت سوریه سرکوب می‌شود.

حضور تروریست‌ها در خاک سوریه

وضعیت داخلی امروز سوریه، شباهت به ماجراهای لیبی دارد. در هر دو کشور تیپ‌های نظامی آموزش دیده توسط القاعده اعتراض‌های نظامی را شروع کردند که درنهایت به جنگ داخلی منجر شد. این «جنگ‌جویان اسلام‌گرا» تحت حمایت، آموزش و تجهیزات ناتو و مقامات ارشد نظامی ترکیه قرار دارند. عربستان سعودی نیز از این طرح حمایت مستقیم می‌کند و برنامه‌های خود را هماهنگ با دولت ترکیه پیش می‌برد.

در اواخر ماه جولایی 2011، تغییرات گسترده‌ای در ارتش ترکیه رخ داد، مقام ژنرال اسیک کوسانِر از وی گرفته شد، او رئیس ارتش و رئیس ستاد مشترک ارتش بود، یعنی کنترل نیروهای هوایی و دریایی را در دست داشت. به جای وی ژنرال نِسد اوزِل به قدرت رسید. این جابه‌جایی قدرت، اهمیت بسیاری دارد.

قدرت در ارتش ترکیه از دست سکولارها به دست طرفداران اخوان المسلمین رسید. در نتیجه فضا برای حمایت از گروهک‌های نظامی سوری در مرز مشترک مستعد شد. منابع نظامی عنوان کرده‌اند شورشی‌های سوری آموزش‌های ویژه با سلاح‌های جدید ارتش ترکیه دیده‌اند. سلاح‌ها تحت نظارت مستقیم ارتش ترکیه به داخل خاک سوریه قاچاق می‌شوند. به‌این‌شکل ترکیه آماده می‌شود تا به خاک سوریه لشکرکشی مستقیم بکند. همانند لیبی، حمایت مالی اصلی از گروه‌های نظامی معترض سوری را دولت عربستان سعودی برعهده گرفته است.

آموزش هزاران نیروی جهادی

ناتو و مقامات ارشد نظامی ترکیه، برنامه‌های مخصوص نیروهای جهادی آماده کرده‌اند و به‌این‌منظور هزاران «جهادی آزادی‌خواه» را آموزش داده‌اند، همانند کاری که امریکا در جنگ افغانستان/شوروی سوسیالیستی از طریق جهادیون سیا نجام داد. هزاران نیرو از کشورهای مسلمان خاورمیانه به خدمت گرفته شده‌اند و به همراهی شورشی‌های سوری اعزام گشته‌اند. ترکیه این نیروها را در کشور خود جذب می‌کند، در پایگاه‌های نظامی خود آموزش می‌دهد و از مسیرهای امن به داخل سوریه قاچاق می‌کند.

در لیبی 1500 نیروی جهادی که مخفیانه و زیرنظر سیا آموزش دیده بودند، به این کشور اعزام شدند و با دولت وقت جنگیدند. «بیشتر این نیروها از افغانستان آورده شده‌اند. آن‌ها ازبک، فارس و هزاره هستند. برابر یک فیلم مستند، این افراد بعد از طی آموزش‌های نظامی به خاک لیبی منتقل شده‌اند.» (هفته‌نامه‌ی نیشن / کانادا) مدل تیپ‌های نظامی استفاده شده در لیبی مورد توجه ناتو واقع شده و نیروهای ویژه‌ای برای دخالت به سوریه فرستاده شده‌اند.

نقش کلیدی ژنرال دیوید پتریوس: رئیس جدید اوباما برای سیا

مقام سابق امریکا در بغداد اکنون نقشی کلیدی در ماجرای سوریه پیدا کرده است - برنامه‌ی حمایت پنهانی از نیروهای نظامی معترض در سوریه، کمک امنیتی در زمینه‌ی سیستم امنیتی و ارتشی سوریه به «جهادیون آزادی‌خواه» و غیره. این برنامه‌ها با هماهنگی سفیر امریکا در سوریه، رابرت اس فورد انجام می‌گیرند. پتریوس و فورد سابق بر این در بغداد از نزدیک با هم کار کرده بودند.

پتریوس در میانه‌ی ماه جولایی به ترکیه سفر کرده و با اعضای شورای نجات ملی دیدار کرده است. در این دیدار وزیر امور خارجه‌ی ترکیه نیز حاضر بوده است و پتریوس تاکید کرده (نقل به مضمون از یک منبع اطلاعاتی) «... ما از شکل‌گیری دولت در تبعید حمایت می‌کنیم، دولتی که توسط اخوان المسلمین شکل گرفته باشد و حامیان آن‌ها را در خود داشته باشد، مقامات امریکایی در شکل‌گیری این دولت حاضر خواهند بود و از آن حمایت خواهند کرد...»

نقش رسانه‌های غربی

رسانه‌های غرب، نقشی کلیدی در این طرح بازی می‌کنند. آن‌ها هماهنگ با همدیگر وقایع اخیر در سوریه را «اعتراض‌های صلح‌آمیز مردمی» توصیف می‌کنند که هدف‌شان اعمال فشار بر دولت اسد برای انجام اصلاحات اساسی در کشور است. درحالی‌که شواهد عملاً نشان از انجام عملیات‌های تروریستی گروهک‌های شبه اسلام‌گرا در این کشور دارد.

رسانه‌های غرب همه‌چیز را دستکاری شده پخش می‌کنند. حمایت‌های گسترده‌ی مردم از دولت (شامل بر عکس‌های پخش شده) را به عنوان حمایت‌های گسترده از معترضین پخش می‌کنند. منبع کشته‌ها که در گزارش‌ها «شاهدین عینی» توصیف می‌شوند، در حقیقت منابع مخالفین هستند که در خارج از سوریه اقامت دارند. «شام نیوز» و «ناظرین سوری برای حفظ حقوق بشر» در لندن مستقر هستند و این دو منابع اصلی اعلام رقم کشته‌ها برای رسانه‌های غرب شده‌اند.

«شام نیوز» منبع خبری گزارش‌ها و عکس‌های آسیوشیتد پرس است، این خبرگزاری خود را «گروهی جوانان وطن‌پرست و فعال سوری» توصیف می‌کند که «به‌دنبال آزادی و بازگشت وقار مردم سوریه هستند...» آن‌ها صفحه‌ای در فیس‌بوک و توییتر دارند. آسیوشیتد پرس عکس‌های «شام نیوز» را منتشر می‌کند و زیر آن می‌نویسد:‌«ما قادر به تشخیص اصل بودن این تصویرها نیستم و نمی‌توانیم زمان دقیق گرفته شدن عکس‌ها را تایید کنیم.» بااین‌حال این تصاویر تایید نشده، سند و مدرک رسانه‌های غرب می‌شوند.

بااین‌حال و در نبود شواهد معتبر، رسانه‌های غربی مرتبط اخبار کشته‌ها را افزایش داده و اعلام می‌کنند. منبع این ارقام کجاست؟ چه‌کسی مسوول این قتل‌هاست؟