تکاپوی انتخاب در ساعت صفر

مجله مهر: اینجا تهران است، دو روز پیش از برپایی انتخابات نهمین دوره مجلس شورای اسلامی. صحنه اول: کاغذ تبلیغاتی یک نامزد انتخاباتی زیر برف پاک‌کن ماشین توجه‌ام را به خود جلب می‌کند. نام نامزد کنار عکسش و سوابقش از دیروز تا امروز نوشته شده است. صحنه دوم: به دیوار خانه‌ام تبلیغ بزرگتری چسبانده‌اند. اینجا هم تصویر یک نامزد مجلس دیده می‌شود. او عضو یکی از جبهه‌هایی است که در آستانه انتخابات متولد شده است؛ یعنی عمرش به چند ماه هم نمی‌رسد. این نامزد هم سوابقش را با آب و تاب آورده است. صحنه سوم: سفرم را به درون پایتخت آغاز کرده‌ام. از بالای یکی از پل‌های عابر پیاده بنر تبلیغاتی آویزان است. اینجا هم نام یک فرد و گروه سیاسی‌ای که نامزد مورد نظر در آن عضو است، آورده شده است. صحنه چهارم: درخت‌های شهر کاغذهایی به گردنشان گره خورده است. اینجا هم نام چند نامزد انتخاباتی کنار یکدیگر آمده است. صحنه پنجم: در حال گشت زدن در شهر به یکی از دفترهای تبلیغاتی نامزدهای انتخابات می‌رسم. اینجا هم کاغذهای تبلیغاتی و پذیرایی در انتظارم است. صحنه ششم: سفر درون شهری با هدفی که دنبال می‌کنم به پایان رسیده و به خانه بازمی‌گردم. اینبار به سراغ اینترنت رفته و مشغول جستجوی نام‌ها و گروه‌های شرکت‌‌کننده در انتخابات مجلس می‌شوم. اینجا همه حضور دارند؛ با گفتگوها و گزارش‌های مختلف. اغلب جبهه‌ها سایت دارند. فضای انتخاباتی در فضای مجازی با شهری متفاوت‌تر است. من می‌خواهم نمایندگان خود را در مجلس شورای اسلامی انتخاب کنم تا دغدغه‌های جامعه‌ام را در همه ارکان دنبال کنند ولی اینجا در این تبلیغات جای برنامه‌های نمایندگان کم‌رنگ است. تبلیغات شهری بیشتر تبلیغ فرد است تا تبیین برنامه‌ها و آنچه در برخی مواضع جبهه‌ها به چشم می‌خورد تخریب دیگران است. جستجو ادامه دارد. هر چه کار جلوتر می‌رود از خودم می‌پرسم معیار و شاغول برای شعارها، تبلیغات و وعده‌ها چیست؟ احساس می‌کنم اینجا هر کس بلندتر داد می‌زند بهتر شنیده می‌شود. مبارزه با ساکتین! حجت‌الاسلام آقا تهرانی نماینده اصولگرای مجلس هشتم از جمله کسانی است که به تشریح رابطه «جبهه پایداری» از گروه‌های شرکت‌کننده در انتخابات مجلس نهم با مقوله ولایت پرداخته است. از او اینگونه نقل شده است: شعار دوستان ما در جبهه پایداری، عقلانیت، معنویت و عدالت بر محور ولایت است به این معنا که ما هیچ کدام از این‌ها را بدون ولایت نمی‌خواهیم و برای ما همه این معانی در راستای ولایت معنا پیدا می‌کند. اما نقطه جدایی ما با ساکتین در فتنه، فتنه‌گران، اهل انحراف و ساکتین در انحراف است. مبارزه با منتقدین ساکتین، افراطی ها و قانون گریزان! علی مطهری نماینده جنجالی مجلس فعلی و نامزد مجلس بعدی که نامش در جبهه‌های مختلف دیده می‌شود درباره شعارهای «صدای ملت؛ جبهه منتقدین دولت دهم» در یکی از چندین اظهارنظرهایش گفته است: یکی از شعارهای ما مبارزه با قانون‌ستیزی کسانی است که رسما اعلام می‌کنند قوانین را اجرا نمی‌کنند و باید گفت اختلاس سه هزار میلیاردی ناشی از ناکارآمدی مدیران اقتصادی دولت بود و اینکه دولت و مسئولان آن تقصیری ندارند درست نیست و دلیل این امر انتصاب مدیران از بالا و بدون در نظر گرفتن تخصص آنهاست. مبارزه با افراطی‌گری - که در سالهای بعد از انتخابات ۸۸ در کشور رشد کرد- یکی دیگر از برنامه‌های صدای ملت است؛ چراکه پیاده کردن افراد از قطار انقلاب با زدن برچسب بی‌بصیرتی به آنها کار درستی نیست. لیست صدای ملت (منتقدین دولت) همانطور که مطهری اشاره می‌کند، یکی از شعارهای اصلی خود در انتخابات مجلس نهم را مبارزه با قانون گریزی و تخلفات دولت عنوان کرده است. وحید مهابادی سخنگوی «جبهه آینده‌سازان ایران اسلامی» حضور این جبهه در انتخابات را با هدف پیگیری مطالبات قانونی و شرعی مردم، تسریع روند آبادانی کشور و احترام به حقوق مردم در چارچوب قانون اساسی و تشکیل مجلسی مردمی و مقتدر می‌داند. «جبهه مردمسالاری» یکی دیگر از گروه‌های فعال در انتخابات مجلس نهم نیز رعایت قواعد اخلاقی در مبارزات تبلیغاتی انتخاباتی، پاسداشت ارزش‌های اسلامی، اصول قانون اساسی، مطالبات مردمی و منافع ملی، اشغال‌زایی و مهار ‌تورم و گرانی و تقویت جامعه مدنی، صداقت کامل در گفتار و پندار و رفتار با مردم، معرفی اسلام ناب و مردم‌سالاری دینی به عنوان مهم‌ترین الگوی حکومتی اسلام ناب به جهانیان را از اساسی‌ترین برنامه‌ها، ویژگی‌ها، دغدغه‌ها و اندیشه خود دانسته است. «جبهه ایستادگی ایران اسلامی» با شعار خانه ملت برای ملت از دیگر گروه‌های فعال در انتخابات اخیر است. حجت الاسلام یدالله حبیبی دبیرکل جبهه ایستادگی مدعی شده است که نمایندگانی باید برای مجلس نهم انتخاب شوند که دغدغه اصلی آنها رفع مشکلات مردم باشد و وکیل الدوله نباشند و براین اساس جبهه ایستادگی شعار «خانه مردم برای مردم» را انتخاب کرده است. وی جبهه ایستادگی را بابرنامه‌ترین جبهه موجود در انتخابات عنوان کرد و گفت: کاندیداهایی را انتخاب کرده‌ایم که بتوانند به خوبی به این برنامه‌ها عمل کنند. نامزدهایی از جبهه‌های دیگر هم این سو و آن سو اظهارنظرهایی داشته‌اند؛ جبهه توحید و عدالت، جهادگران ایران اسلامی، جبهه حامیان ولایت، جبهه اتحاد ملی و انسجام اسلامی، راه ملت و پیروان ولایت، ائتلاف آبادگران جهادی، شورای هماهنگی نیروهای انقلاب اسلامی با عنوان فهرست وحدت، جنبش عدالت و مهرورزی، جبهه بصیرت و بیداری اسلامی، جبهه جوانان ایران امروز،ائتلاف کاندیداهای مستقل سراسر کشور، جبهه مردمی اصلاحات، جبهه دانشگاهیان انقلاب اسلامی. تعدادی از نامزدهای مستقل نیز در فهرست تایید صلاحیت‌شده‌های شورای نگهبان دیده می‌شود که اینها نیز به فراخور شرایط برخی برنامه‌های خود را مطرح کرده‌اند. «برنامه»؛ همان چیزی است که به دنبال آن در اظهارنظرهای جبهه‌های مشارکت‌کننده در انتخابات می‌گردم. البته برنامه‌هایی که به واقع در حدود وظایف نمایندگان مجلس باشد و ضمن اینکه سازنده و نزدیک به دغدغه‌های مردم هستند در راستای اهداف کلان انقلاب اسلامی و سخنان رهبری نیز باشند. و اما در میان گفتگوها و گزارش‌ها تاکیدات زیادی از سوی مسئولان مختلف مبنی بر رعایت اخلاق انتخاباتی و پرهیز از تخریب دیگران دیده می‌شود. همه بزرگان و صاحب‌نظران توصیه می‌کنند که پیش از نفی دیگران، خود را اثبات کنید. از تهمت‌ها و افتراها و هتاکی‌ها بپرهیزید. فضای منطقی را جایگزین هیجانی کنید تا مردم در آرامش و بر اساس حقایق بتوانند انتخاب اصلح داشته باشند. ولی تا چه اندازه از روزی که بحث انتخابات مجلس نهم در فضای رسانه‌ای و تبلیغاتی مطرح شده است، افراد به این اصول پایبند بوده‌اند؟ چقدر شعارها جای برنامه‌های اصولی را گرفته‌ است و از آن فراتر اینکه چقدر به جای پرخاش به یکدیگر سعی به تبلیغ خود و اهداف و برنامه‌هایمان داشته‌ایم؟ صحبت یکی از چهره‌های باسابقه سیاسی به یادم می‌آید که گفت «مملکت باید با حکمت اداره شود و نه با شعار» و این به راستی همان چیزی است که امروز مردم در مواجه با تبلیغات انتخاباتی بدانها نیاز دارند. در چند هفته اخیر رسانه ملی هم همچون انتخابات ریاست‌جمهوری در سال 1388، بازار مناظره‌ها را داغ کرده است. شبکه‌های رادیویی برنامه‌های مختلفی را در قالب گفتگو با نامزدهای انتخاباتی و مناظره تدارک دیده‌اند؛ اکثر آنها را شنیده‌ام و حتی ضبط کرده‌ام ولی این روزها یک برنامه تلویزیونی با مناظره‌هایش بیش از همه در کانون توجه سیاسیون و مردم است؛ آن را هم دنبال کرده‌ام. در این برنامه‌ها خیلی حرف‌ها مطرح می‌شود که به سوالات مردم برای انتخاب نامزدهای مورد نظرشان جواب می‌دهد ولی این حرف‌ها همه مطالبی نیست که باید گفته و شنیده شود. اینجا هم جای «برنامه» کم و بیش خالی است و اینجا هم صحبت‌هایی در تخریب دیگران به گوش می‌رسد. همه این مسیر را آمده‌ام تا در پایان بررسی‌هایم به این نتیجه برسم که به چه فرد و افرادی باید رای بدهم. از چه گروه‌ یا گروه‌هایی حمایت کنم. در هیاهوی برخی، در گوشه‌ دیگر میدان معدود گروه‌هایی هستند که گرچه در فضای تبلیغاتی حضور دارند ولی از دایره اخلاق بیرون نرفته و بر طبل‌های تو خالی نکوبیده‌اند. آیا من به عنوان یکی از آحاد این ملت و یک رای‌دهنده به آنانی که به جای سازندگی از ابتدا راه تخریب در پیش گرفته‌اند، رای می‌دهم؟ و یا گروه و فردی که از ابتدا برنامه‌ای مدت و دست‌کم کوتاه مدت برای خود ندارد، می‌تواند انتخاب من باشد؟ «من؛ یک رای‌دهنده» به برنامه‌ها رای می‌دهم نه نام‌ها. به منطق رای می‌دهم نه هیاهو و جنجال‌سالاری. به رعایت اخلاق و ارزش‌ها رای می‌دهم نه تخریب‌ها. و جمعه 12 اسفندماه ملت ایران باردیگر پای صندوق‌های رای حاضر خواهند شد تا نمایندگان خود را برای چهارسال پاسداشت حقوقشان به مجلس بفرستند.