9دی؛جدال معرفتی باهویت سازی غیربومی

آنچه در نهم دی ماه ۸۸ تجلی یافت غنای معرفتی مردمی بود که روزگار غبارآلودگی فضا توان تشخیص خود را از دست ندادند و کوشیدند در برابر هویت سازی افراطی که برخی در پی آن بودند از هویت اصیلی دفاع کنند که مخالف افراط در عملکرد سیاسی و موافق کاربست عقلانیت دینی در سیاست ورزی بود. از این منظر ۹ دی نماد سیاست ورزی دینی است که در آن عقلانیت دینی در برابر افراط گری سکولارمآب رخ عیان می کند و می کوشد تمامی آنچه را که سکولاریسم افراطی می کوشد در دایره خود تعیین کند به ساحت نظم دینی اعاده کند و در این راستا از نظم دینی و مردمسالاری دینی حراست نماید. با این وصف نه دی تلاشی فراگیر برای آنچه که ما مردمسالاری دینی می خوانیم بود و اساسا در ذات خود مردمسالاری دینی را به عنوان یک کنش فراگیر سیاسی مطرح کرد و توانست از جنجال سازی یک الگوی هویتی سیاسی بیگانه جلوگیری کند. در واقع این امر که مقام معظم رهبری فرمودند فتنه ۸۸ یک بیماری بود از همین مسیر قابل بررسی است . این بیماری یک افراط گرایی سکولاریستی بود که اساسا با اعتدال و عقلانیت دینی به ستیز برخاسته بود و می کوشید با هتاکی و رویکرد های مدنی نظم اجتماعی را به سمتی منحرف کند که در آن نتوان در چارچوب مدنیت اسلامی به بیان نظرات سیاسی پرداخت. در شورش کور عاشورای ۸۸ دیدیم که شعارهای افراطی و در اصل ضد دینی در مقدس ترین روزها که اساسا اندیشه سیاسی شیعه را شکل می دهد سر داده می شود . این امر چه معنایی دارد؟ آیا غیر از این است که عده ای افراطی و هتاک می کوشیدند با اساس هویتی که حاصل تدبر در اندیشه سیاسی اسلام است مقابله نمایند؟ این بیماری سیاسی جز با یک خروش همه جانبه و اسلامی قابل دفع نبود . جریان فتنه به مقابله با باورهای مردم پرداخته بود و می خواست این باورها را با روش های افراطی و غیرمدنی و ضد ملی به زعم خود محو کند . انچنین است که در این مسیر هم جمهوریت و هم اسلامیت نظم سیاسی و هویتی مردم نقض شد. جمهوریت با لجاجت لجام گسیخته واسلامیت با رویکردهای سکولاریستی افراطی. بنابراینن بدیهی است که خروشی عاشورایی چاره کار بود تا به این اقلیت بفهماند که در این مرزبوم آنچه محور هویت مدنی «دیانت» است نه رویکردهای وارداتی. در این میان اما ۹ دی کارویژه مهمی نیز از خود نشان داد. این خروش سراسری نشان داد که آنچه که تحت نام فتنه شناخته می شد مطلقا قابل تسری به توده ها و آن ۱۴ میلیون رای نبود و صرفا بیماری ای بود که در سطح برخی نخبگان سیاسی و اقلیتی غرب گرا رخ عیان کرده بود . در ۹ دی توده ها در ساحتی فراگیر و فارغ از دسته بندی های سیاسی خاص به میدان آمدند و از هویت دینی و بومی خود دفاع کردند. این امر نشان دادکه اختلاف دیدگاه سیاسی در ایران هرگز قابل تسری و ارتقا به اختلاف هویتی نیست و هیچ گاه به اختلاف در باب نظم کلان جامعه نمی رسد. این امر در واقع خاصیت بنیادین نظم سیاسی ای است که امام (ره) مبدع آن بودند و رهبری داهیانه مقام معظم رهبری مقوم آن. نظمی که از لحاظ معرفتی متقن و استوار است و افراط گرایی های سکولار و بی مهری هایی که بعضا با نقاب انقلابی گری به آن روا داشته می شود به آن گزندی وارد نمی کند.