کیهان:دنده عقب بی سروصدای اصلاح طلبان

روزنامه کیهان نوشت:شماری از عناصر وابسته به جریان اپوزیسیون تحریم انتخابات را ناممکن و بلاموضوع اعلام کردند.

محمدصادق جوادی حصار (مدیر نشریه توقیف شده توس و عضو حزب اعتمادملی) در گفت وگو با رادیو فردا تاکید کرد: ما نمی توانیم نسخه واحدی برای کل کشور درباره ترک یا عدم شرکت در انتخابات بپیچیم. در برخی شهرها شرکت در انتخابات، منطقه ای و قومی و تعیین کننده است. باید در بعضی از حوزه های اینگونه ای به اجتهاد خود مردم بگذاریم و کاندیداهایی که منتسب به جریان اصلاح طلب هم هستند اگر خودشان تصور می کنند فارغ از آرم و تابلوی اصلاح طلبی به صورت ویژه می توانند از نظارت استصوابی بگذرند و رای هم بیاورند و احساس می کنند می توانند این کار را بکنند هیچ مانعی برایشان وجود ندارد.یعنی اگر کسانی می توانند از ممیزی ها رد شوند دلیلی وجود ندارد برای عدم شرکت شان. می توانند شرکت کنند در انتخابات رای بیاورند.

مرتضی کاظمیان از اعضای گروهک ملی-مذهبی که در پاریس اقامت دارد دراین باره گفت: متاسفانه وقتی که احزاب و جریانهای حامی جنبش سبز امکان ارتباط ندارند با لایه های مختلف اجتماعی، طبیعتا امکان اتخاذ یک راهبرد مشابه وجود نخواهد داشت. بنابراین یک اتفاقاتی ممکن است خارج از آن راهبرد اصلی تحریم در شهرهای حاشیه ای یا حتی در شهرهای بزرگ صورت بگیرد. ولی من فکر می کنم مهمترین وجه این است که کنشگران اصل را بگذارند بر استفاده از موقعیت انتخاباتی برای بسط خودشان و همینطور گسترش شبکه های منتقد و معترض موجود.

علی افشاری نیز به رادیو فردا گفت: نیاز هست این عدم شرکت در انتخابات معنای سیاسی مشخص و صریحی پیدا کند که در این خصوص از ناحیه اصلاح طلبان تاکنون با خلأ روبرو هستیم. به نظر من، در انتخابات پیش رو، تحریم فعال با چند چالش مواجه است. یک چالش این است که این تحریم زمانی می تواند دعوت به تحریم فعال بشود که بشود آن را ثابت کرد و مستند کرد و نشان داد. و اگر نشود چنین کاری را کرد طبیعتا استفاده از آن مناسب نیست. مساله دیگر این است که واقعا جامعه آماده هست که به این فراخوان پاسخ مثبت بدهد و بعد هم این در شرایطی که اگر یک جنبش فراگیر راه نیافتد، حول تحریم فعال انتخابات و تحریم هدفمند و معنادار آن، این سوال مطرح است که آیا دعوت به این فراخوان باعث نمی شود همین شکاف هایی که الان درون جریان اقتدارگرا به وجود آمده کمرنگ تر شود؟ این مساله مطرح است که اگر در فضای انتخابات نشود یک جنبش قوی را سامان داد، به هر حال تشدید اختلافات در درون جناح اقتدارگرا بیشتر به صلاح است. یعنی هرچقدر مجلس آینده غیر یکدست تر شود و منازعات و دعواها در درونش بیشتر باشد به لحاظ تاکتیکی کمک می کند به هموار شدن مسیر ما در ایران. این نکته را هم باید در نظر بگیریم که راهبرد انتخابات محور اپوزیسیون، در فضای کنونی کشور از گذشته در حاشیه قرار گرفته است.

وی افزود: یکی از دلایلی که تحریم فعال را دشوار می کند غیرسیاسی بودن رقابت های انتخاباتی در برخی از مناطق کشور و شهرهای کوچک است. به نظر من نیروهای اپوزیسیون ضمن این که در این انتخابات مهندسی شده و غیر آزاد(!) و فرمایشی نباید شرکت کنند و بیشتر سعی کنند آن راه حل خودشان، راهبرد سیاسی خودشان را تبلیغ کنند ولی به هر حال این انتخاب را باید به خود مردم سپرد و به خود افراد که اگر فضا را مساعد دیدند شرکت کنند و یک نسخه واحدی برای همه بخش های جامعه تجویز نکرد. به نظر من تحریم فعال در انتخابات مجلس خیلی بخت موفقیت ندارد.

این اظهارات از سوی وابستگان اپوزیسیون پس از آن ادا می شود که برخی اصلاح طلبان تصریح کرده اند حتما در انتخابات شرکت کنند. این طیف معتقدند تحریم صریح انتخابات به معنای وارد شدن در راه بن بستی است که اپوزیسیون طی 3 دهه گذشته رفته و عملا در مقابل مردم قرار گرفته است و بنابراین باید در چارچوب نظام ماند. برخی از افراطیون منافق نیز معتقدند بدون حضور در انتخابات نمی توان پروژه القای تقلب را بازسازی کرد اما مسئله این است که برخلاف انتخابات ریاست جمهوری، امکان انگیزش آن چنانی وجود ندارد ضمن اینکه ماجرای سال 88 نیز، ساختارشکنان آشوب طلب را تبدیل به چوپان دروغگو کرده است.