جدال مصراته و بنغازی بر سر جنازه قذافی و فردای لیبی

لاله رشیدی، سرویس بین الملل «فردا»: مرگ قذافی گویا آغازگر اختلاف در صفوف مخالفین سرهنگ شده است. آخرین اخبار و اطلاعات از لحظه مرگ سرهنگ حاکی از آن است که وی در میانه اختلاف گارد بنغازی و گارد مصراته بر سر تصاحب وی کشته شده است. در این زمینه می توانید به مصاحبه فارس با کسی که گفته می شود سرهنگ را کشته رجوع کنید. از سوی دیگر آمریکا و فرانسه هم هر کدام تلاش می کنند بگویند که هواپیماهای کشور خودشان کاروان قذافی را هدف گرفته است. این اختلافات که ریشه در منافع اقتصادی آینده دارد، هم اکنون و تنها 3 روز پس از مرگ قذافی، خودش را به خوبی نشان داده است. مقاله زیر در مجله "ورد آبزرور" منتشر شده و نویسنده تلاش دارد تا ریشه این اختلافات را به خوانندگانش توضیح دهد.

****

کشته شدن قذافی با همراهی ناتو و آمریکا بار دیگر مهر تاییدی زد بر هشت ماه جنایات جنگی ناتو که به بهانه به ارمغان آوردن دموکراسی در لیبی صورت گرفت.

قذافی در حالی کشته شد که شهر سرت، یعنی شهر زادگاهش برای مدتی طولانی در محاصره‌ای قرار گرفته بود و در نتیجه مردم این شهر علاوه بر اینکه از آب و غذا و مراقبت‌های پزشکی محروم شده بودند، تعداد قابل توجهی از افراد غیر نظامی نیز در این شهر کشته و ساختمانهای زیادی نیز ویران شده بود.

ظواهر امر درباره آخرین لحظات عمر قذافی نشان می‌دهد که وی سعی داشته برای شکستن حلقه محاصره، با همراهی یک کاروان از این مخمصه بیرون آید. ناتو در ساعت ۸ و نیم صبح با استفاده از جنگنده‌های هوایی خود به این کاروان حمله می‌کند. در نتیجه تعدادی از وسایل نقلیه همراه این کاروان منفجر می‌شوند و همین انفجار باعث می‌شود که آن‌ها دیگر نتوانند پیش روی کنند. سپس نیروهای نظامی مخالف قذافی به سمت این کاروان حرکت کرده و او را می‌کشند.

در حالیکه جزییاتی زیادی از کشته شدن قذافی نمایش داده نشده است به واسطه همین اندک فیلم‌های بدست آمده از این واقعه می‌توان به راحتی دید که قذافی زخمی شده و در حال بحث کردن با کسی است که او را اسیر کرده است.

چند لحظه بعد او را کشان کشان به پشت یک وسیله نقلیه می‌برند. سپس تصویری دیده نمی‌شود تا اینکه جسد نیمه عریان و غرق در خون وی دیده می‌شود.

چیزی که واضح است این است که زخمی شدن وی به دلیل حمله هوایی ناتو بوده، سپس انقلابیون او را زنده دستگیر می‌کنند و خیلی سریع او را اعدام می‌کنند.

سپس جنازه قذافی را به غرب لیبی یعنی شهر مصراته می‌برند و جسد وی را قبل از اینکه تحویل دهند در طول خیابان می‌کشانند.

سرنوشت جنازه قذافی!

سرنوشتی که نعش قذافی پیدا کرد به لحاظ سیاسی اهمیت دارد، چرا که نیروهای شبه نظامی مصراته کاملا خودسرانه و بدون هماهنگی با شورای انتقالی لیبی عمل می‌کنند. این در حالی است که واشنگتن و ناتو شورای انتقالی را به عنوان تنها نماینده مشروع لیبی می‌شناسند. این بی‌توجهی به خواست شورای انتقالی لیبی و مستقل عمل کردن نیروهای مصراته؛ به لحاظ سیاسی خبر از درگیرهای قومی و قبیله‌ای در روزهای آتی در لیبی می‌دهد.

در حقیقت این درست است که سیاستمداران غربی مانند اوباما، مرگ قذافی را آغازی برای یک لیبی جدید و دموکرات اعلام کردند اما لیبی اکنون وارد مرحله جدیدی از درگیری‌های داخلی شده است.

ایالات متحده و فرانسه هرکدام سعی دارند که از این رویداد و نقشی که در سقوط قذافی داشتند، اعتباری برای خود کسب کنند. از یک طرف پنتاگون مدعی شده که جنگنده‌های بدون سرنشین آمریکا کاروان حامل قذافی را هدف قرار داده‌اند و از طرف دیگر فرانسه مدعی شده که بمباران کاروان قذافی توسط جنگنده‌های نظامی فرانسوی، صورت گرفته است.

آمریکا و ناتو از مدت‌ها قبل به بهانه یافتن سرنخی از قذافی به هر مکانی که گمان می‌بردند که قذافی در آنجا پنهان شده حمله می‌کردند. این حملات مرگبار حاصلی جز ویرانی و کشته شدن افراد غیر نظامی نداشت.

درست دو روز قبل از کشته شدن قذافی هیلاری کیلینتون تحت تدابیر شدید امنیتی با نیروهای ویژه آمریکایی در یک هواپیمای نظامی ملاقات کرد و خواهان زنده یا مرده قذافی شد. در‌‌ همان روز آسوشیتد پرس اعلام کرد که اگر چه تا الان آمریکا از کشته شدن قذافی اجتناب می‌کرد ولی صحبت‌های کلینتون نشان می‌دهد سیاست واشنگتن تغییر کرده است.

واشنگتن علی رغم اینکه برای به زیر کشیدن قذافی کمک‌های تسلیحاتی و نظامی فراوانی به نیروهای مخالف شرهنگ کرده بود ولی تا چند روز پیش از کشته شدن قذافی، هیچ‌گاه به صورت علنی از کشتن یا ترور قذافی حرفی به میان نیاورده بود.

جسد معتصم پسر قذافی که توسط انقلابیون اعدام شده بود در حالی پی در پی از رسانه‌ها پخش می‌شود که گویا همگان فراموش کرده‌اند که در سال ۲۰۰۹ هیلاری کلینتون از او به گرمی در آمریکا استقبال کرد و او را در آغوش کشید.

همه این اقدامات در حالی صورت می‌گیرد که در طول دهه گذشته قذافی قرار دادهای تجاری پرسود و معاملات نفتی قابل توجهی با آمریکا و فرانسه و دیگر قدرتهای غربی داشته است. ولی این همکاری‌ها تا جایی ادامه پیدا کرد که لیبی مانعی در راه تحقق اهداف غرب نبود.

چرا غرب از لیبی روی برگرداند؟

از جمله نگرانی‌های اصلی در واشنگتن، لندن و پاریس افزایش منافع اقتصادی چین و روسیه در آفریقا و به خصوص لیبی است. پیش از سقوط قذافی؛ چین مبادلات تجاری‌اش را با لیبی به رقم بی‌سابقه ۶. ۶ میلیارد دلار افزایش داده بود. نزدیک به سی هزار کارگر چینی در پروژه‌های زیربنایی لیبی مشغول به کار شده بودند و روسیه نیز میلیون‌ها دلار از طریق فروش تسلیحات و پروژهٔ ایجاد خط راه آهنی که سرت را به بنغازی وصل می‌کرد کسب درآمد کرده بود.

از سوی دیگر قذافی با مطرح کردن ایده «مدیترانه متحد» که در حقیقت طرحی برای جلوگیری از نفوذ استعماری فرانسه در این منطقه بود، خشم دولت فرانسه را برانگیخته بود.

در حقیقت همین منافع اقتصادی و انگیزه‌های استعماری است که غرب را بر می‌انگیزاند تا با استفاده از بمب افکن‌های ناتو به لیبی حمله کنند. وگرنه پاسداری از دموکراسی و آزادی آن هم از سوی نیروهای ناتو کاملا مضحک است.