سرنگونی نظام سرمایه داری!

سرویس بین الملل فردا- لاله رشیدی: کابوس فقر و نابرابری سراسر جهان غرب را در برگرفته است. نظام ظالمانه ای که بر مبنای نابرابری و بهره کشی از مردم بنا نهاده شده، ترک های عمیقی برداشته است. مردم در کشورهای غربی هر روز به خیابان ها می آیند تا دولت و سیاستمداران را مجبور کنند تا بجای حمایت از مسببین این بحران اقتصادی، به فکر مردم خود باشند.

نشریه ورد اکونومی که بیشتر به موضوعات کلان اقتصادی می پردازد در یادداشتی تلاش کرده بخشی از خواسته های معترضان انگلیسی را بیان کند. در ادامه ترجمه این یادداشت را می خوانید.

دولت انگلیس برای نجات سرمایه داران، راضی به مرگ همه مردم کشور شده است. اقدام جدید دولت انگلیس در افزایش حداقلی نرخ دستمزد در مقابل هزینه‌های سرسام آور زندگی در بریتانیا واقعا شرم آور است. به عنوان مثال حداقل دستمزد برای افراد زیر ۱۸ سال برای ۴ ساعت کار، 3.86 پوند اعلام شده است.

این نرخ پایین دستمزد از یک سو و از سوی دیگر وقاحت کمپانی‌های بزرگ در اعلام اینکه اگر نرخ دستمزد مقدار قابل توجهی افزایش یابد با توجه به این بحران بیکاری و رکود اقتصادی، کمپانی‌ها تمایلی برای استخدام افراد بیکار ندارند، چیزی جز یک بهره کشی ناعادلانه با حمایت قانون، نیست.

این بدان معنی است که جوانان بیکار باید بین بیکاری و دستمزد بسیار پایین یکی را برگزینند. از این روست که جوانان در انگلیس امروز نه تنها خواهان پایان بیکاری خود هستند، همچنین خواهان مبارزه با این نظام ناعادلانه نیز هستند.

سیاستمداران و کارفرمایان سعی دارند بین کسانی که کار می‌کنند و کسانی که بیکار هستند با این توضیح که افرادی که کار پیدا کرده‌اند خوش شانس‌تر و شایسته‌تر از بیکاران هستند، شکاف ایجاد کنند تا با توسل به این شکاف جبههٔ متحد تشکیل شده علیه سرمایه داری و دولتمردان بریتانیایی را تضعیف کنند.

خط مطلق فقر، هدیه دولت انگلیس به مردم

در انگلیس، مشکلات بی‌شماری پیش روی کارگران و افراد جوان جویای کار قرار دارد که عمده‌ترین آن بی‌شک نرخ پایین دستمزد است. این حداقل دستمزد اعلام شده از سوی دولت به سه صورت معرفی می‌شود تا کارفرمایان بسته به سن افراد در برابر کار مشابه به آن‌ها دستمزدهای متفاوتی بدهند؛ برای افراد بین ۱۶ تا ۱۷ ساله کمتر از 3.86 پوند برای افراد بین ۱۸ تا ۲۰ ساله 4.89 پوند و بیشترین حقوق متعلق به افراد بالا‌تر از ۲۱ سال است که رقمی در حدود 6.08 پوند است.

هرچند که این مقدار دستمزد به راستی چیزی جز تحقیر مردم نیست ولی بی‌شرمی آشکار جایی است که به افراد کم سن‌تر برای کار مشابه دستمزدی پایین‌تر داده می‌شود.

پرداخت کمتر برای کار مشابه به افراد، بدون اینکه هیچ استدلال منطقی در پشت آن باشد ثمری جز سود بیشتر کارفرمایان ندارد، چرا که بدین وسیله می‌توانند هزینه‌های اولیه خود را کاهش دهند. این کاهش هزینه اثر اولیه این اقدام است اثری که این نابرابری فراگیر در بلند مدت دارد ایجاد تنفر نیروی کار از یکدیگر به دلیل عدم پرداخت یکسان به آنهاست و این نفرت و تنش ما بین نیروی کار حاصلی جز سود برای سرمایه داران ندارد.

پرداخت دستمزد پایین نه تنها یک تجربه تحقیر آمیز برای جوانان بریتانیایی است بلکه می‌تواند منجر به یک فقر فلج کننده‌ای شود که دیگر مشکلات افراد جوان از جمله دغدغه تهیه مسکن را نیز تقویت کند.

امروزه جوانان بریتانیایی می‌دانند که مبارزه آن‌ها صرفا برای پایان دادن به بیکاری نیست بلکه اینان خواهان پایان دادن به سیاستهای هدفدار تبعیض آمیز دولت هستند. جوانان بریتانیا می‌خواهند که این نظام حامی سرمایه داران و بی‌توجه به خواست مردم را از پای درآورند.