بازخوانی مواضع رهبر انقلاب درباره "جنگ فرهنگی"

شفاف: در میان مسئوولان نظام، ولی امر مسلمین اولین نفری بود که نسبت به تهاجم فرهنگی و جنگ فرهنگی دشمن با نظام هشدار دادند. در آن روز‌ها کمتر کسی در میان مسئوولان به این موضوع توجه داشت تا اینکه آرام آرام ابعاد این جنگ در رسانه‌های غربی منتشر شد و همه دیدند آنچه را که پیر و مراد ما در خشت خام دیده بود. این روز‌ها که بار دیگر در محافل سخن از بی‌اعتقادی برخی مسئوولان به جنگ فرهنگی است بد نیست نگاهی گذرا داشته باشیم به فرمایشات مقام معظم رهبری در سالیانی نه چندان دور. جنگ فرهنگی از نگاه مقام معظم رهبری • در حال حاضر، یک جبهه بندی عظیم فرهنگی که با سیاست و صنعت و پول و انواع و اقسام پشتوانه‌ها همراه است، مثل سیلی راه افتاده، تا با ما بجنگد. جنگ هم جنگ نظامی نیست، بسیج عمومی هم در آنجا هیچ تأثیری ندارد. آثارش هم به گونه‌ای (است) که تا به خود بیاییم گرفتار شده‌ایم. (مقام معظم رهبری، ۷ آذر ۱۳۶۸) • مثل جنگ نظامی، چشم‌ها را باید باز کرد و صحنه را شناخت. در جنگ نظامی هم، هر طرفی که بدون شناسایی و دیده بانی و بدون دانستن وضعیت دشمن، چشمش را ببندد، سرش را پایین بیندازد و جلو برود، شکست خواهد خورد. در جنگ فرهنگی هم، همین طور است. اگر ندانید که دشمن کار می‌کند یا از آنکه می‌داند، فرمان نبرید، از فرماندهٔ فرهنگی دستور نگیرید، یا او از نیروی شما استفاده نکند و مانور و سازماندهی را درست انجام ندهد، پشت سرش شکست است. (مقام معظم رهبری، ۱۲ اردیبهشت ۱۳۶۹) • امروز به نظر من، از همه خطرناک‌تر در داخل، روش‌های فرهنگی است... از اساسی‌ترین مسایل ما، مسایل فرهنگی است و من احساس می‌کنم که در زمینهٔ ادارهٔ فرهنگ اسلامی اینجامعه داریم دچار یک نوع غفلت و بی‌هوشی می‌شویم - یا شده‌ایم - که بایستی خیلی سریع و هوشیارانه آن را علاج کنیم. (مقام معظم رهبری، ۱۴ آذر۱۳۶۹) آن طور که من احساس کرده‌ام و از مجموع کارهایی که دارد می‌شود، فهمیده‌ام، این است که حملهٔ همه جانبه‌ای سازماندهی شده است... آن کاری که می‌خواهند بکنند، این است که پشت جبههٔ انقلاب را کلاً در بازوهای خودشان بگیرند، پشت جبههٔ انقلاب مردمند، خط مقدم مسؤولانند، بعد وابستگان شدید به مسئولین، بعداً هم خیل انبوه آحاد ملت، این‌ها فکر کردند که اگر ما بتوانیم کمندی دور این خیل انبوهی که پشت سر مسئولین بیندازیم و این‌ها را در اختیار بگیریم، همه چیز حل خواهد شد... احساس می‌شود که در سینما، در مطبوعات، حتی در رادیو تلویزیون - که متعلق به دولت است، اما بالاخره عناصر آن طوری در آنجا حضور دارند - در سالن‌های فرهنگی، در جشنواره‌ها و در جابه جای مناطق فرهنگی، یک بخش یا یک مهره از آن مجموعه در آنجا حاضر است و دارند کار می‌کنند... اما حالا سیاسی‌اش هم کرده‌اند... این کار، کار بسیار خطرناکی است. البته خطرناکی که می‌گوییم، نه اینکه بی‌علاج یا صعب العلاج است، نه بسیار سهل العلاج است، به شرط اینکه بیمار و طبیب احساس کنند که بیماری هست، اگر احساس کردند بیماری است، آن وقت دیگر صعب العلاج نیست، خیلی سهل العلاج است، خطر آنجاست که من و شما نفهمیم که چنین چیزی وجود دارد و من دارم الان عرض می‌کنم ما فرهنگی هستیم، ما اهل تشخیص فرهنگی هستیم، انسانی که در یک فضای فرهنگی استشمام می‌کند، لازم نیست دست بزند یا ببیند تا چیزی را بفهمد، امروز برای من کاملاً محسوس است. این را هم روزنامه نگاران ما، هم رادیو تلویزیون ما و هم دستگاه‌های تبلیغاتی ما - مثل وزارت ارشاد و سازمان تبلیغات اسلامی و آموزش و پرورش و دیگران - بدانند، امروز مسئله این است. (مقام معظم رهبری، ۲۳ مرداد ۱۳۷ • اینکه ما مکرر گفته‌ایم و می‌گوییم که توطئهٔ فرهنگی در جریان است و من آن را به عیان در مقابل خودم مشاهده می‌کنم، متکی به استدلال است. شعار نمی‌دهم، من این را مشاهده می‌کنم. امروز دشمن با شیوهٔ بسیار زیرکانه‌ای در داخل، در حال یک جنگ و مبارزه تمام عیار فرهنگی علیه ماست. این‌‌ همان مقدمه‌ای است که می‌خواستم عرض بکنم... نسل جوان در حال تباه شدن تدریجی به وسیلهٔ دشمن است. ما باید نگذاریم، ما باید نسل جوانی را حفظ کنیم که اگر جنگ بود دفاع کند، اگر حادثه یی در داخل بود حضور پیدا کند، آنجا که نوبت علم و تربیت علمی و تحقیقی است، درس بخواند و خودسازی کند، آنجایی که صحبت آینده است خود را آماده کند، روی این نسل جوان که مایهٔ تکیه و امید است دارد به تدریج با شکل‌ها و شیوه‌های گوناگون، کار و تلاش می‌شود، این تلاش هم عمدتاً فرهنگی است. البته محافلی برای اینکه جوانان را ببرند و آلوده به فساد بکنند وجود دارد که جنبهٔ غیر فرهنگی و جنبهٔ عملی دارد. لیکن آنچه که بیش از همه خطرناک است ذهن و فکر و روحیهٔ جوان است، این را باید دریافت. (مقام معظم رهبری، ۲۵ شهریور ۱۳۷۰) • این مسئله تهاجم فرهنگی که ما بار‌ها روی آن تأکید کرده‌ایم، واقعیت روشنی است. با انکار آن ما نمی‌توانیم اصل تهاجم را از بین ببریم. تهاجم فرهنگی را نباید انکار کرد، وجود دارد. به قول امیرالمؤمنین (صلوات الله علیه)، «من نام لم ینم عنه»، اگر شما در سنگر خوابت برد، معنایش این نیست که دشمنت هم در سنگر مقابل خوابش برده است، تو خوابت برده، سعی کن خودت را بیدار کنی، ما باید توجه داشته باشیم که انقلاب فرهنگی در تهدید است کما اینکه اصل فرهنگ ملی و اسلامی ما در تهدید دشمنان است... ما نبایستی چیزی را که روشن و واضح است، انکار کنیم. در دانشگاه، در بیرون دانشگاه، حتی در رسانه‌های جمعی ما، در کتاب‌هایی که می‌نویسند، در ترجمه‌هایی که می‌کنند، در شعرهایی که می‌سرایند، در برنامه‌های فرهنگی علی الظاهر بی‌ارتباط به ما که در دنیا وجود دارد و خبرش را قاعدتاً شما آقایان - که عناصری فرهنگی هستید - می‌شنوید، همه جانبه آرایش نظامی فرهنگی بسیار خطرناک علیه انقلاب درست شده است و وجود دارد... امروز دشمن در مقابل وضع کنونی ما آن ژست و آرایش نظامی صد سال یا پنجاه سال پیش را به خود نمی‌گیرد. ما باید آرایش جدید دشمن را بشناسیم، اگر نشناختیم و خوابیدیم از بین رفته‌ایم. (مقام معظم رهبری، ۲۰ آذر ۱۳۷۰) • تهاجم فرهنگی، مثل خود کار فرهنگی، اقدام آرام و بی‌سر و صدایی است. یکی از راه‌های تهاجم فرهنگی این بوده است که سعی کنند جوان‌های مؤمن را از پایبندی‌های متعصبانه به ایمان، که‌‌ همان چیزهایی ست که یک تمدن را نگه می‌دارد منصرف کنند،‌‌ همان کاری را که در اندلس، در قرن‌های گذشته کردند. یعنی جوان‌ها را در عالم به فساد و شهوترانی و می‌گساری و این چیز‌ها مشغول کردند، این کار حالا هم دارد انجام می‌گیرد... صدای فرو ریختن ایمان و اعتقاد ناشی از تهاجم پنهانی و زیرزیرکی دشمن - اگر شما ملت و عناصر فرهنگی بیدار نباشید - خدای نخواسته، آن وقتی درمی آید که دیگر قابل علاج نیست، جوان جبهه رفته ما را اگر محاصره‌اش کردند، اگر اول یک ویدئو در اختیارش گذاشتند بعد او را به تماشای فیلم‌های جنسی وقیح وادار کردند، شهوت او را تحریک کردند و بعد او را به چند مجلس کشاندند، چه خواهد شد؟! وقتی تشکیلاتی وجود داشته باشد، جوان را در اوج نیروی جوانی فاسد می‌کنند و حالا دشمن دارد این کار را می‌کند. (مقام معظم رهبری، ۲۱ مرداد ۱۳۷۱) • من یک وقت گفتم این‌ها دارند شبیخون فرهنگی می‌زنند. این راست است، و خدا می‌داند که راست است، بعضی نمی‌فه‌مند. یعنی صحنه را نمی‌بینند. کسی که صحنه را می‌بیند ملتفت است که دشمن دارد چه کار می‌کند و می‌فهمد که شبیخون است و چه شبیخونی هم هست! من در یک جمله ساده و کوتاه عرض کنم که یک ملت، با ایمان و اعتقادش مبارزه می‌کند، اصلاً مبارزه و جنگیدن و مقاومت کردن با ایمان است، نه با دست و چشم و بدن، دست و چشم و بدن ابزار است... حالا اگر دشمن با امواج خبری وارد کشور ما بشود، با رادیو‌هایش وارد کشور ما بشود و حرف‌هایش را وارد کشور ما کند و در ذهن ملت این جور وارد کند که مبارزه خوب نیست، دفاع از اسلام فایده‌ای ندارد، ایستادگی در مقابل دشمن ثمری ندارد، هر چه زحمت بکشید و مبارزه کنید ضرر کرده‌اید، آیا باز هم در مملکت ایران، مبارزه‌ای علیه دشمنان اسلام باقی خواهد بود؟ معلوم است که نه! خیلی از مسلمانان در دنیا هستند که با آمریکا و دشمنان اسلام مبارزه نمی‌کنند، خیلی ملت‌ها هستند که قرآن هم می‌خوانند، نماز هم می‌خوانند، عبادت هم می‌کنند، اما با دشمن اسلام مبارزه نمی‌کنند که هیچ با آن‌ها دوستی هم می‌کنند! اگر دشمن بتواند ملت ما را به ملتی که اعتقادی به مبارزه ندارد، امیدی به پیروزی ندارد، زهدی نسبت به جلوه‌های شهوانی و مادی ندارد تبدیل کند، پیروز شده است. اینجاست که مبارزه فرهنگی، مبارزه‌ای می‌شود واجب‌تر از واجب. الان دارند این کار را می‌کنند. الان در جبهه‌های مختلف، دشمن دارد کار می‌کند، یک جبهه، جبهه جوان‌های ما در مدارس است. این جوان‌های عزیز ما، دختر و پسرهای پاکیزه ما، بچه‌های همین ملت‌اند، دل پاکیزه، جسم پاکیزه و مغز پاکیزه آن‌ها را دارند با انواع و اقسام خباثت‌ها، با تحریکات شهوانی، با پخش کردن عکس‌های مهیج شهوت، با فیلم و ویدئو و نوار الان دارند این کار را می‌کنند... و با انواع و اقسام خباثت‌ها و رذالت‌ها به جوش می‌آورند و آن‌ها را به فساد می‌کشانند به فساد! ببینید این چه جنایت بزرگی است! این یکی از کارهایی است که دارد می‌کنند. عده‌ای خیال کرده‌اند که وقتی ما به تهاجم فرهنگی غرب حمله می‌کنیم، فقط مسئله‌مان این است که یک نفر در خیابان حجابش را درست رعایت نکرده است. مردم بحمدالله حجابشان را رعایت می‌کنند، الا افرادی قلیل، مسأله این‌ها نیست، این فرعی است، اصل قضیه آن است که در داخل خانه هاست و از مجامع جوان‌ها سرچشمه می‌گیرد و دشمنان آنجا دارند کار می‌کنند. آنکه آشکار نیست، آنکه پنهان است، خطر آنجاست، جوان‌های ما شهوت را انداختند دور، راحتی و لذت را انداختند دور، رفتند در میدان مبارزه و توانستند دشمن را به زانو دربیاورند. حالا دشمن دارد از جوان‌های ما انتقامش را می‌گیرد. امنقامش چیست؟ انتقام او این است که جوان‌های ما را به لذات و شهوات سرگرم کند، پول خرج می‌کنند، عکس مبتذل چاپ می‌کنند و مجانی بین جوان‌ها منتشر می‌کنند، ویدئو درست می‌کنند، فیلم‌های مهیج شهوت را مجانی می‌دهند به این و آنکه نگاه کنند، البته یک عده از این طریق پول هم به دست می‌آورند، اما آنهایی که سرمایه گذاری می‌کنند، برای پول سرمایه گذاری نمی‌کنند، می‌توانند آن‌ها را در کشورهای دیگر، آزادانه پخش کنند و پول به دست بیاورند، اینجا می‌خواهند نسل جوان را ضایع و نابود کنند. این هجوم یک مهاجم است، حالا بیننا و بین الله، اگر دستگاه قضایی این کشور، کسی را که چنین فسادی را دارد دامن می‌زند دستگیر کرد، چه مجازاتی برای او مناسب‌تر از همه است؟ کسی که هزاران جوان این مملکت را - جوانان پاک و پاکیزه ما را، بچه‌های معصوم ما را - به وادی فساد و شهوترانی می‌کشاند، مجازاتش چیست؟ به نظر من، این‌ها باید به شدید‌ترین وجه مجازات شوند. (مقام معظم رهبری، ۱۵ اردیبهشت ۱۳۷۲) • این مسئله تهاجم فرهنگی که بنده بار‌ها از آن اسم می‌آورم و حقیقتاً و قلباً و روحاً نسبت به آن حساس هستم، دو شاخه اساسی و مهم دارد که هر دویش برای شما قابل توجه است، یکی عبارت است از جایگزین کردن فرهنگ بیگانه به جای فرهنگ بومی که این ادامه‌‌ همان کاری است که در دوران پهلوی به صورت آزاد و نرخ شاه عباسی انجام می‌گرفته و در دوران اسلامی قطع شد. این‌ها دارند فشار می‌آورند که‌‌ همان کار، باید انجام بگیرد، این یک شاخه، شاخه دوم عبارت است از حمله به جمهوری اسلامی و به ارزش‌های جمهوری اسلامی و ارزش‌های ملت ایران، از طریق فرهنگی با نوشتن، با تهیه فیلم‌ها یا نمایشنامه‌ها یا تنظیم کتاب‌ها یا فصلنامه‌ها، این کار هم الان در کشور ما با هدایت بیگانه دارد انجام می‌گیرد... مسأله یک قشر خاص نیست، مسئله، مسئله ایران است، مسئله اسلام هست، مسئله عزیز‌ترین اندوخته‌های یک ملت است، مگر شوخی است؟ دشمن می‌خواهد با این شوخی کند. دشمن می‌خواهد این را به بازی بگیرد. باید جبهه فرهنگی به وجود بیاید. سنگرهای فرهنگی باید به وجود بیاید. همه باید کار کنند و امروز، روز کار است، امروز، روزی است که همه - همه آنهایی که دارای استعدادند - می‌توانند در زمینه فرهنگی کار کنند. کار نکرده هم زیاد است که باید انجام بگیرد. (مقام معظم رهبری، ۸ مرداد ۱۳۷۲)