از عزاداری در میدان محسنی تا شیون برای استیو جابز!
سوال کلیدی در این دو ماجرا این است که اگر غم و تالم مرگ انسانها است که چنین صحنههایی را در کشور ما میآفریند، چرا مرجع این غم و تالم تنها از جهان غرب است و همین مرگ وقتی تغییر ملیت و مکان میدهد و به آفریقا و خاورمیانه میرسد، با اینکه هم حجم کشته گانش و توالی رخدادش، افزون میشود و هم کیفیت مرگش تاثر برانگیزتر، برای این دسته از جوانان ما حتی آهی نیز بر نمیانگیزد؟
دیدگاه تان را بنویسید