روایتی خواندنی از انتقاد امام خمینی(ره) از رسانه‌ها

جهان: شخصیت رهبر کبیر انقلاب اسلامی آنقدر بزرگ و چند بعدی است که به فرموده رهبر معظم انقلاب هیچ کسی به شایستگی او را نشناخته است. شاید هنوز آنقدرها از دوران خاطره انگیز رهبری امام خمینی(ره) دور نشده ایم که بزرگی روح و شخصیت او را آنچنان که باید درک کنیم. همه رفتارهای امام راحل در عرصه سیاست، اخلاق، اجتماع، خانواده، اقتصاد و مدیریت، مسائل شخصی و... مثال زدنی و راهگشا هستند و بخشی از آن ها کم و بیش بازخوانی شده اند اما دیدگاه امام(ره) درباره نحوه انتشار اخبار در رسانه ها و اولویت های مطبوعات یک روایت خواندنی دارد که کمتر بیان شده و بسیاری از آن بی اطلاعند. در همین راستا،‌ ایشان در یک سخنرانى در جمع مسئولان روزنامه‏هاى كيهان، اطلاعات و جمهورى اسلامى در روز ۱۰ شهريور ۱۳۶۴ از نحوه چاپ اخبار در مطبوعات گلایه می کنند؛ گلایه هایی پرمغز و مهم که قریب به اتفاق رسانه های امروز هم به آن توجه عملی ندارند؛ هرچند بسیاری از مشکلات نتیجه همین بی توجهی هاست. ایشان در این دیدار وظیفه رسانه ها را این چنین بیان می کنند: راديو- تلويزيون و مطبوعات مال عموم است- چنانچه شما هم همين اعتقاد را داريد كه عموم بر آنها حق دارند- از اين جهت، من به سهم خود خيال دارم كه راجع به من كم باشد، مگر در مواقع حساسى كه لازم است كه آن هم بايد از ما سؤال شود كه آيا مطلبى را بايد نقل بكنند يا خير. و الّا آنچه خوب است در راديو- تلويزيون و مطبوعات باشد، آن است كه براى كشور اثرى داشته باشد. مثلًا اگر زارعى خوب زراعت كرد و زراعتش خوب بود، شما اين شخص را به جاى مقامات كشور در صفحه اول بگذاريد و زيرش بنويسيد اين زارع چگونه بوده است، اين منتشر بشود. و يا كارمندى خوب كار كرد، و يا اگر طبيبى عمل خوبى انجام داد، عكس او را در صفحه اول چاپ كنيد و بنويسيد كه اين عملش چطور بوده است. اين باعث تشويق اطبا مى‏شود و بيشتر دنبال كار مى‏روند. يا مثلًا اگر كسى كشفى كرد، بايد مفصل با عكس و مطلب باشد، يا اگر كسى سارقى را دستگير نمود، و يا يك كشاورز و يا هنرمند و يا جراح، كه متأسفانه نه اسمشان است و نه عكسشان، در حالى كه اينها لايق‏اند تا در روزنامه‏ها مطرح شوند، خلاصه، بايد اساس تشويق اشخاصى باشد [كه‏] در اين كشور فعاليت مى‏كنند؛ اينها به اين كشور حق دارند، به اين روزنامه‏ها حق دارند، به راديو- تلويزيون حق دارند، ولى ماها نسبت به آنها حقمان كم است. رهبر کبیر انقلاب اسلامی با بیان اینکه "من ميل ندارم راديو هر وقت باز مى‏شود اسم من باشد"، تاکید می کنند: مدت‏هاست كه از اين جهت متنفرم، اين كار غلطى است، به اندازه متعارف نسبت به همه خوب است، زيادى‏اش مضر است، اين به ضرر مطبوعات است و مطبوعات را سبك مى‏كند. اشخاص، شخصيت‏هايشان با خودشان است، اين طور نيست كه اگر اسمشان زياد يا كم مطرح گردد، شخصيتشان زياد يا كم شود. در ايران هر كس معلوم است چه جورى است. بنا بر اين، آنچه راجع به خودم مى‏گويم اين است كه اگر قرار است عكس مرا بگذاريد، به جاى آن، عكس يك رعيت را بگذاريد و زيرش بنويسيد اين رعيت چه كار مهمى كرده است. امام راحل در همین زمینه افزودند: اخبار روزنامه‏ها تكرارى نباشد، آخر كى با كى ملاقات كرده، اين چه‏ خبر مهمى است؟ اين اصلًا قابل نيست بگوييم خبر، تا بگوييم مهم! اينكه بگوييد من هر روز با كى ملاقات و به او چه گفتم، اين تكرارى است. آخر هر روز من يك مسأله را مى‏گويم، و هى تكرار مى‏كنند كه فلانى چه گفت، اين چه فايده‏اى دارد؟ من راجع به خودم مى‏گويم كه عكس من مطلقاً در صفحه اول نباشد، همان طور كه گفتم. گاهى لازم است كه گفته شود، مثلًا فرض كنيد بناست رياست جمهورى معرفى شود، خوب، اين مسئله مهمى است و يا مثلًا هيأت دولت آمده است، خود اين مسئله‏اى است، ولى هر چند وقت يك بار از اين مسائل پيدا مى‏شود. اما هر روز كى آمد اين جا و من چى گفتم و چى شد و يا كى با كى ملاقات كرد، اين چه اثر و فايده‏اى دارد؟ ایشان در پایان با تاکید بر اینکه "روزنامه‏ها(رسانه ها) مال طبقه سوم است"، تصریح کردند: (رسانه ها) مال طبقه اول نيست و اين هم نيست كه همه‏اش مال حكومت باشد و از چيزهاى حكومتى بنويسيد، اين صحيح نيست. به نظر من روزنامه‏ها براى همه مردم است و همه مردم در آن حق دارند و مى‏شود گفت كه گاهى جاى ديگران غصب مى‏شود،- البته بدان معناى غصب نه! ولى نظير آن- اين عرض من است. به گفته امام راحل "اين طور نيست كه همه للَّهِ كار كنند و چه بنويسيد و چه ننويسيد، فرقى نكند. ما مكلفيم تا افراد را در هر رشته تشويق كنيم تا امثالشان زياد شود. اگر مطلبى از اين طبقه‏ها در روزنامه‏ها آمد، روزنامه‏ها آبروى خوبى پيدا مى‏كنند."