تهران امروز/پايان محتوم گروهك پژاك!

گروهك تروريستي پژاك در كمال نوميدي از نيروهاي مسلح ايران تقاضاي آتش‌بس كرده است. در مقابل سخنگوي سپاه پاسداران انقلاب اسلامي به درستي اعلام كرده است كه اعلام آتش‌بس با گروهك پژاك مفهومي ندارد. اما پيش از آنكه به بررسي بن‌بستي كه پژاك دچار آن شده است بپردازيم، لازم است خاستگاه گروهك پژاك روشن شود. در دهه 60 گروهك‌هاي محارب گوناگوني از قبيل حزب منحله كومله، حزب منحله دموكرات كردستان، گروهك اشرف دهقاني، گروهك‌هاي چپ و گروهك منافقين در كردستان جولان مي‌دادند و زندگي را بر مردم اين منطقه تنگ و تلخ كرده بودند. با مجاهدت‌هاي فراوان نيروهاي انتظامي و نظامي و به ويژه سپاه پاسداران انقلاب اسلامي، اين گروهك‌ها يكي پس از ديگري دچار فرسايش نيرو شده و تلفات بسياري بر جاي گذاردند تا جايي كه ديگر توان عمليات تروريستي از آنان تقريبا به طور كامل سلب شده بود. اما پس از اشغال خاك عراق توسط نيروهاي اشغالگر آمريكايي و هم‌پيمانانش، گروهكي به نام پژاك شكل گرفت كه دست‌آموز سازمان سيا و نيروهاي ويژه تروريستي ارتش آمريكا بود. اهداف تشكيل گروهك پژاك عبارت بودند از: 1ـ عطف توجه جمهوري اسلامي ايران از عراق به موضوع ناامني‌هاي ايجاد شده در مرزهاي غربي. 2 - ايجاد شبكه‌هاي تروريستي و تاثير بر افكار عمومي ايران به‌ويژه اهالي شريف كردستان مبني بر اينكه ايران توان دفاعي و تامين امنيت مرزهايش را ندارد. 3 - ايجاد ابزاري براي چانه‌زني‌هاي سياسي در مذاكرات احتمالي آمريكا با ايران كه به مثابه برگ برنده‌اي در دست آمريكا به كار گرفته شود. اما گروهك پژاك نارس و ناقص زاده شد چرا كه آمريكا و ماموران اطلاعاتي و تحليلگرش نمي‌دانستند فضاي اجتماعي و سياسي ايران و به تبع آن كردستان ايران تغيير كرده است و مردم از هرگونه حركت مسلحانه كه موجب ناامني شود، نه‌تنها حمايت نمي‌كنند كه ابراز انزجار و نفرت خود را آشكارا نشان خواهند داد. در سناريوي موجود گروهك‌هاي محارب پيشين كه توان رزمي خود را از دست داده‌اند، با مهاجرت به غرب و رويكرد به روش‌ها و تاكتيك‌هاي جنگ نرم و جنگ فرهنگي ـ سياسي در عمل بخش نرم‌افزاري نبرد همه‌جانبه آمريكا و اسرائيل با ايران را تشكيل مي‌دهند، اما آنچه كه از پژاك انتظار مي‌رفت، برآورده نشد و پژاك تبديل به دار و دسته‌اي جنايتكار شد كه به اصطلاح روي دست آمريكا مانده است و نمي‌داند با آن چه كند. چه پژاك نه تنها نتوانسته ماموريت‌هايش را به نحو مطلوب به انجام برساند بلكه هم‌اكنون دچار تلفات شديد و ريزش نيرو شده است. اكنون درمي‌يابيم كه درخواست مذبوحانه پژاك براي برقراري آتش‌بس چه معنايي دارد. در حقيقت پژاك دنبال آن است كه زمان بخرد تا خود را بازسازي و بازآرايي كند وگرنه اربابان آمريكايي ديگر به آنان اعتماد و توجهي نخواهند داشت. از سوي ديگر سپاه پاسداران انقلاب اسلامي نه تنها در نقاط مرزي كه در عمق استراتژيك پژاك يعني پايگاه‌هاي استقرار و آموزش نيروها، افراد خود فروخته و فريب‌خورده آنان را راحت نمي‌گذارد و آتش سنگين توپخانه‌هاي سپاه تمامي قرارگاه‌هاي پژاك را زير گلوله‌باران گرفته است. واقعيت اين است كه پژاك به پايان و سرانجام محتوم خويش نزديك مي‌شود. استحاله در درون غرب!